Ανέκδοτα

Φλας στο γέλιο

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Τι πιο ωραίο ν' ακούς ανθρώπους να γελάνε!

Χα χα χα!

Χι χι χι!

Χο χο χο!

Χου χου χου!

Ήμουν για γέλια και για κλάματα ύστερα από την χθεσινή νεροποντή που έπιασε ξαφνικά.

Μόλις με αντίκρισαν οι φίλοι  μου έκαναν πολλά γέλια, σχεδόν έσκασαν από τα γέλια.

Δεν παρεξηγήθηκα καθόλου,απλά σκέφτηκα από μέσα μου, να μην μας βγουν ξινά.

Έριξα μια ματιά στον καθρέφτη και τότε όλοι μαζί κάναμε το γέλιο της αρκούδας.

Μια κινέζικη παροιμία λέει: «Τρώτε μια φορά πιο λίγο, πίνετε δυο φορές πιο πολύ, κοιμηθείτε τρεις φορές πιο πολύ και προ πάντων γελάτε τέσσερις φορές πιο πολύ».

Επίσης μια άλλη παροιμία μας προτρέπει:

«Να ζήστε, να γεράσετε, να δείτε, να γελάσετε».

Να γελάμε με την ψυχή μας και να μην σκεφτόμαστε ότι «τα γέλια θα μας βγουν ξινά».

Μπορούμε να γελάμε με απλά πράγματα ή με ότι μας φαίνεται αστείο. Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τον τρόπο που θα γελάσουμε.

Το γέλιο είναι απελευθερωτικό, είναι ένα μέσο που μας κάνει να επικοινωνούμε και να αισθανόμαστε καλύτερα.

Το γέλιο είναι χαλαρωτικό. Μας διώχνει το άγχος και μας κάνει πιο δυνατούς απέναντι σε ασθένειες, ενισχύει δηλαδή το ανοσοποιητικό μας σύστημα όπως λένε οι επιστήμονες.

Με λίγα λόγια το γέλιο μας προτρέπει να απολαύσουμε τη ζωή.

Άλλωστε υπάρχουν πολλές ελληνικές παροιμίες που το υποδηλώνουν αυτό:

«Όσοι ξέρουν να γελούν, πολλά χρόνια θε να ζουν».

«Όποια μέρα δε γελάμε την χάνουμε απ' τη ζήση».

«Μια μέρα χωρίς γέλιο είναι μια χαμένη μέρα»

To γέλιο είναι η αυθόρμητη ηχηρή έκφραση χαράς ή ευχαρίστησης, αντίδραση σε κάτι αστείο. Παράγεται από γρήγορες κινήσεις του διαφράγματος και των κοιλιακών μυών.

Όταν γελάμε παίρνουμε πολύ βαθιές εισπνοές, που χαλαρώνουν το σώμα και ενδυναμώνουν τις λειτουργίες του εγκεφάλου.

 

Στην τάξη είναι σημαντικό κατά την διδασκαλία να χρησιμοποιούμε το χιούμορ που σχετίζεται με το υλικό του μαθήματος. Συγκρατεί την προσοχή και δημιουργεί ένα πιο χαλαρό και παραγωγικό περιβάλλον μάθησης. Μειώνει το άγχος, ενισχύει τη συμμετοχή και αυξάνει τα κίνητρα.

Τα παιδιά ανταποκρίνονται με περισσότερο ενδιαφέρον και καλύτερη διάθεση. Ολοκληρώνουν πιο γρήγορα και σωστά τις εργασίες τους.  

Γελωτοθεραπεία

Διαβάζω αναζητώντας πληροφορίες για το γέλιο ότι η Γελωτοθεραπεία  είναι μια μέθοδος ολιστική  (βασίζεται στην αρμονική σχέση σώματος, νου και συναισθήματος ) που θέλει να εκπαιδεύσει ή να υποκινήσει το άτομο να κινητοποιήσει το Γέλιο.

 

Ας βάλουμε περισσότερο γέλιο 

στη ζωή μας γιατί είναι η μουσική της ψυχής.

Και τώρα τα ανεκδοτάκια μας 

Διάβασα μερικά ανέκδοτα σήμερα γιατί κι αυτά προκαλούν γέλιο. Ο καθένας γελάει με ότι βρίσκει αστείο.

Άλλωστε είναι καλό να χρησιμοποιούμε το χιούμορ και με τους φίλους μας λέγοντας ανέκδοτα πού και πού. Το γέλιο είναι μεταδοτικό και θα μας κάνει ν' απολαύσουμε αναζωογονητικές εμπειρίες και θα δημιουργήσει στιγμές ευεξίας.

Η μικρή δεν τα πάει καλά
με την αριθμητική και η μαμά της αποφασίζει να τη βοηθήσει:
- «Ας πούμε ότι είσαι μανάβισσα κι εγώ πελάτισσα.
Αγοράζω πατάτες που κάνουν δύο ευρώ και ντομάτες που κάνουν τρία ευρώ. Πόσα πρέπει να σου δώσω;»
Κι η μικρή σαστισμένη, απαντά:
-«Δεν πειράζει, με πληρώνετε αύριο...».

Ο δάσκαλος στον μαθητή:

-Γιατί η έκθεσή σου με θέμα το «γάλα» είναι τόσο μικρή; Δεν είχες τίποτα άλλο να γράψεις;

-Eίχα, αλλά ήθελα να γράψω για το συμπυκνωμένο...!

   

Ο εγγονός στη γιαγιά του:

-Γιαγιά, τα γυαλιά σου μεγαλώνουν τα πράγματα;

-Βέβαια, είναι γυαλιά πρεσβυωπίας, απαντά η γιαγιά.

-Τότε, σε παρακαλώ, μπορείς να τα βγάλεις, πριν μου δώσεις το δικό μου κομμάτι τούρτα;

Ο Μιχάλης προσεύχεται:

-Θεέ μου, κάνε να γίνει η Πάτρα πρωτεύουσα της Ελλάδας!

-«Γιατί χρυσό μου;», ρωτά η μαμά του.

-Γιατί έτσι έγραψα στο διαγώνισμα της Γεωγραφίας!

Η δασκάλα λέει στους μαθητές και στις μαθήτριες να γράψουν έκθεση με θέμα «Τι θα έκανα αν ήμουν πάρα πολύ πλούσιος».

Στο τέλος του μαθήματος μαζεύει τα γραπτά και ο Τοτός τής δίνει λευκή κόλλα.

Η δασκάλα, τον ρωτάει:

-Τοτέ, γιατί μου έδωσες λευκή κόλλα; Ήταν τόσο δύσκολο το θέμα; Αν θες μπορώ να σε βοηθήσω.

-Όχι, κυρία, απλώς αν ήμουν πολύ πλούσιος δε θα έκανα τίποτα.

 

Ζωή- Αγάπη- Γέλιο

 

Απρίλης

Το πορτρέτο του Απρίλη

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ο τέταρτος μήνας του έτους, με διάρκεια 30 ημέρες είναι ο Απρίλιος ή Απρίλης. Στο Ρωμαϊκό ημερολόγιο είχε τη δεύτερη θέση με ονομασία «Aprilis» και πήρε το όνομά του από το λατινικό ρήμα «aperire», που σημαίνει ανοίγω. Καταλαβαίνουμε ότι ονομάστηκε έτσι επειδή ανοίγουν, ανθίζουν τα λουλούδια.

Στην Αρχαία Ρώμη ο μήνας ήταν αφιερωμένος σε δύο θεούς, την Αφροδίτη και τον Απόλλωνα.

Ο Απρίλης με τον Μάη είναι οι μήνες των λουλουδιών.

Μια παροιμία λέει: 

«Ο Απρίλης με τα λούλουδα και ο Μάης με τα ρόδα».

Και μια άλλη παροιμία:

«Ο Μάρτης έχει τ' όνομα, κι ο Απρίλης τα λουλούδια».

Η βροχή του Απρίλη θεωρείται από τους γεωργούς πολύ ευεργετική για τα χωράφια τους και τα δέντρα τους.

Γι' αυτό γνωστή είναι και η παροιμία που λέγεται:

«Αν κάνει ο Μάρτης δυο νερά και ο Απρίλης άλλο ένα, χαρά σε κείνον τον ζευγά που 'χει πολλά σπαρμένα».

«Του Απρίλη η βροχή κάθε στάλα και φλουρί».

Στη Θράκη το βρόχινο νερό της Πρωταπριλιάς, σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση θεωρείται θεραπευτικό. Παλαιότερα το μάζευαν σε μπουκάλι και το έδιναν στους αρρώστους.

Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας αποκαλείται με τις παρακάτω ντοπιολαλιές:

Γρίλλης, δηλαδή γκρινιάρης, γιατί συνήθως τελείωναν τα γεωργικά προϊόντα από τις προηγούμενες συγκομιδές του περασμένου καλοκαιριού κι άρχιζαν οι γκρίνιες στις οικογένειες.

Ξεροκοφινάς, γιατί τελείωναν πάντα οι φτωχές συγκομιδές των γεωργών.

Τιναχτοκοφινίδης, γιατί τινάζονταν τα κοφίνια (καλάθια) για να καθαριστούν.

Αηγιωργίτης, λόγω της χριστιανικής γιορτής του Αγίου Γεωργίου (23 Απριλίου).

Λαμπριάτης, επειδή συνήθως συμβαίνει το Χριστιανικό Ορθόδοξο Πάσχα ή Λαμπρή όπως αποκαλείται.

Τριανταφυλλάς, επειδή τον Απρίλιο ανθίζουν οι τριανταφυλλιές.

🎵Τραγουδισμένος ο Απρίλης από τον Γρηγόρη Μπιθικώτση,1η ερμηνεία, σε σύνθεση και στίχους Μίκη Θεοδωράκη.

Ας το ακούσουμε:

Πηγή

Πίνακας «Ο Απρίλης» Τσαρούχη

https://www.elniplex.com/%

Πασχαλινές κατασκευές

Είναι Πάσχα!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Είναι Πάσχα!

Ελάτε, παιδιά, να κάνουμε πασχαλινά πράγματα και να νιώσουμε το κλίμα των ημερών στην τάξη.

Πασχαλινές λαμπάδες

Σε έτοιμες λαμπάδες κολλάμε με «πιστόλι σιλικόνης» κορδέλες, σπάγκο κι ότι άλλο υλικά έχουμε. Συνήθως κάνουμε ανακύκλωση. Βάζουμε υλικά που έχουμε κρατήσει από διάφορες περιστάσεις και με φαντασία  διακοσμούμε τις λαμπάδες.

Στη συνέχεια κολλάμε πάνω ένα στολίδι που το έχουμε αγοράσει ή το έχουμε στο σπίτι ή το κατασκευάζουμε. Ανάλογα κάθε φορά τι μας εξυπηρετεί.

Κόκκινα αυγά

Αφού έγινε η συζήτηση γιατί βάφουμε αυγά και γιατί τα βάφουμε κόκκινα, ρίξαμε κόκκινη μπογιά σ' ένα κουτί κι αρχίσαμε το «παιχνίδι». Κούνα αριστερά, κούνα δεξιά, 

κούνα από κει, κούνα από εδώ 

βάφτηκε το αυγό.

Ο καθένας με τη σειρά του έβαψε το αυγό του για να το βάλει στο καλαθάκι ή κοφινάκι.

Έτσι γέμισαν τα καλαθάκια με γλυκίσματα, αυγά, ευχές και το πασχαλινό ημερολόγιο, μια ιδέα από την ιστοσελίδα «Χρωματιστή τάξη.

👉Φτιάξε ένα μικρό ημερολόγιο

Κάρτες με ευχές

Οι κάρτες μας έγιναν και φέτος με αγάπη!

Έγιναν αυθόρμητα, με όρεξη, κέφι και χαρά.

Τα παιδιά συνεργάστηκαν, βοήθησαν το ένα το άλλο, είδαν το ένα το άλλο και δημιούργησαν.

• Διπλώνουμε στη μέση ένα χοντρό χαρτονάκι σε Α4 ή και σε ότι διάσταση θέλουμε να γίνει η κάρτα μας.
• Σχεδιάζουμε από τη μέσα και αριστερή πλευρά ένα αυγό.

• Κόβουμε με το ψαλίδι το αυγό.
• Στη συνέχεια κολλάμε χρωματιστές λωρίδες χαρτονιών, λωρίδες από περιοδικά, υφασμάτινες κορδέλες και ότι άλλο φανταστούμε.

• Γυρίζουμε και βλέπουμε το αποτέλεσμα. 
• Δεν αφήσαμε κενά γιατί κολλήσαμε τη μια λωρίδα κοντά στην άλλη ή και λίγο πάνω τη μία στην άλλη.

• Τώρα στολίζουμε τις κάρτες με πολλή φαντασία και διάφορα υλικά όπως σπάγκους, ψαθί, ζωγραφιές αβγών, λαγών, λουλουδιών κλπ.

 

Είναι η δική μας κάρτα και θα τη φτιάξουμε όπως μας αρέσει και με πολλή αγάπη.

Έχει μεγαλύτερη αξία, γιατί είναι από τα χέρια μας και περισσότερο συναίσθημα.

Γκιώνης ή Γκιόνης

Γκιων! Γκιων!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Χτες το σούρουπο περνούσα από το πάρκο κοντά στο σπίτι μου και σταμάτησα για ν' ακούσω έναν γνώριμο ήχο. Ήταν ο Γκιώνης που «φώναζε». Μου έφερε στο μυαλό πάλι τα παιδικά χρόνια. Πόσες φορές ακόμη με διάφορες αφορμές δεν θυμόμαστε τη ζωή μας σαν παιδιά! Πόσο σημαντικό είναι λοιπόν οι άνθρωποι να έχουν «καλά παιδικά χρόνια!»

Θα σας πω λοιπόν την ιστορία που μου έλεγε η μητέρα μου γι' αυτό το πουλί και την χαρακτηριστική του φωνή, που απολάμβανα να την ακούω. Όσες φορές και να μου την έλεγε δεν τη βαριόμουν και μάλιστα εκείνη τη στιγμή που το πουλί λαλούσε.

Ανοίγαμε μετά και μια μισοχαλασμένη εγκυκλοπαίδεια, που είχαμε, για να διαβάσουμε και για το είδος του πουλιού.

Ονομασία

Η επιστημονική του ονομασία είναι Οtus scops δηλαδή Ώτος ο σκώψ. Η λέξη ώτος προέρχεται από το αρχαίο «ους», το αυτί. Δεν είναι όμως αυτιά αλλά κάτι σαν λοφία που υπάρχουν στο κεφάλι και δεν έχουν σχέση με την ακοή.

Το σκώψ από το «σκώπτω» δηλαδή το επίμονο και διαπεραστικό βλέμμα του.

👉Στο βίντεο που ακολουθεί μπορούμε να τον δούμε και ν' ακούσουμε το λάλημά του.

Λαϊκή παράδοση

Πρώτη εκδοχή

Ο Γκιώνης άρχιζε το λάλημά του όταν έπεφτε η νύχτα (νυχτοπούλι). Ο ήχος του τρόμαζε λίγο τα παιδιά που έπαιζαν εκείνη την ώρα έξω.

Τρέχοντας έφτανα στο σπίτι και ρωτούσα τη μητέρα μου:

-Μαμά, μαμά, γιατί φωνάζει έτσι;

-Θα σου πω μια ιστορία από την παράδοση γι' αυτό το πουλί τον Γκιώνη, που εξηγεί και το όνομά του, μου έλεγε.

Κάποτε ζούσαν δυο αδέλφια ο Αντώνης και ο Δήμος. Ήταν αγαπημένα κι έκαναν μαζί τις δουλειές. Μια μέρα όμως είπε ο Αντώνης στον Δήμο:

-Δήμο, θα πάω στο δάσος να φέρω ξύλα κι εσύ φρόντισε τα ζώα.

Συμφώνησε ο Δήμος κι ο Αντώνης πήρε το άλογό του κι έφυγε για το δάσος να φέρει ξύλα για το τζάκι.

Σαν έφτασε η νύχτα κι ακόμη να γυρίσει ο Αντώνης, ο Δήμος ανησύχησε.

Άρχισε να τον αναζητάει τη νύχτα μέσα στο δάσος.

Φώναζε με όλη του τη δύναμη: «Αντώνη! Αντώνη!»

Καμία απόκριση όμως δεν έπαιρνε.

Συνέχισε να φωνάζει και να τον ψάχνει πολλές μέρες. Σταματούσε μόνο να ξεκουραστεί κι όταν ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος (φθινόπωρο, χειμώνα). 

Μέχρι σήμερα τον αναζητάει τον αγαπημένο του αδελφό φωνάζοντας το όνομά του, «Αντώνη! Αντώνη!» 

Έτσι στα αυτιά μας ακούγεται «Γκιών! Γκιών!»

-Τι να 'χει απογίνει ο Αντώνης μαμά, ρωτούσα, κάπως λυπημένη.

Η μητέρα μου επειδή καταλάβαινε ότι με στενοχωρούσε λίγο η ιστορία μου έδινε κάποιες αισιόδοξες απαντήσεις ότι δηλαδή μπορεί να έφτασε σε μια πόλη και να ζει εκεί.

👉Σ' αυτό το βίντεο ο μικρός Αλέξανδρος μας λέει τις ιστορίες για τον Γκιώνη.

Δεύτερη εκδοχή

Υπάρχει βέβαια και μια άλλη λαϊκή παράδοση που μιλάει πάλι για τα δυο αδέρφια τον Γκιώνη(ή Αντώνη) και τον Δήμο. Ο Δήμος σύμφωνα μ' αυτή την παράδοση σκότωσε τον Αντώνη και επειδή το μετάνιωσε, από τη λύπη του μεταμορφώθηκε σε πουλί ή ότι ο Θεός τον μεταμόρφωσε ύστερα από δική του παράκληση. 

Από τότε κλαίει για τον χαμό του αδελφού του.(«Γκιών!Γκιών!)

Στην Βικιπαίδεια μπορούμε να διαβάσουμε περισσότερες πληροφορίες για το πουλί και το είδος του.

👉Γκιώνης

Φωτογραφία 2η

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%93%CE%BA%CE%B9%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82#/media/%CE%91%CF%81%CF%87%CE%B5%CE%AF%CE%BF:Otus_scops_ab_cropped.png

Φωτογραφία 3η

https://pixabay.com/el/photos/%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%ba%ce%bf%cf%85%ce%b2%ce%ac%ce%b3%ce%b9%ce%b1-oriental-%ce%b3%ce%ba%ce%b9%cf%8e%ce%bd%ce%b7%cf%82-%cf%80%ce%bf%cf%85%ce%bb%ce%b9%ce%ac-4382000/