Η αγκαλιά: Γκιώνης ή Γκιόνης

Κυριακή 2 Απριλίου 2023

Γκιώνης ή Γκιόνης

Γκιων! Γκιων!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Χτες το σούρουπο περνούσα από το πάρκο κοντά στο σπίτι μου και σταμάτησα για ν' ακούσω έναν γνώριμο ήχο. Ήταν ο Γκιώνης που «φώναζε». Μου έφερε στο μυαλό πάλι τα παιδικά χρόνια. Πόσες φορές ακόμη με διάφορες αφορμές δεν θυμόμαστε τη ζωή μας σαν παιδιά! Πόσο σημαντικό είναι λοιπόν οι άνθρωποι να έχουν «καλά παιδικά χρόνια!»

Θα σας πω λοιπόν την ιστορία που μου έλεγε η μητέρα μου γι' αυτό το πουλί και την χαρακτηριστική του φωνή, που απολάμβανα να την ακούω. Όσες φορές και να μου την έλεγε δεν τη βαριόμουν και μάλιστα εκείνη τη στιγμή που το πουλί λαλούσε.

Ανοίγαμε μετά και μια μισοχαλασμένη εγκυκλοπαίδεια, που είχαμε, για να διαβάσουμε και για το είδος του πουλιού.

Ονομασία

Η επιστημονική του ονομασία είναι Οtus scops δηλαδή Ώτος ο σκώψ. Η λέξη ώτος προέρχεται από το αρχαίο «ους», το αυτί. Δεν είναι όμως αυτιά αλλά κάτι σαν λοφία που υπάρχουν στο κεφάλι και δεν έχουν σχέση με την ακοή.

Το σκώψ από το «σκώπτω» δηλαδή το επίμονο και διαπεραστικό βλέμμα του.

👉Στο βίντεο που ακολουθεί μπορούμε να τον δούμε και ν' ακούσουμε το λάλημά του.

Λαϊκή παράδοση

Πρώτη εκδοχή

Ο Γκιώνης άρχιζε το λάλημά του όταν έπεφτε η νύχτα (νυχτοπούλι). Ο ήχος του τρόμαζε λίγο τα παιδιά που έπαιζαν εκείνη την ώρα έξω.

Τρέχοντας έφτανα στο σπίτι και ρωτούσα τη μητέρα μου:

-Μαμά, μαμά, γιατί φωνάζει έτσι;

-Θα σου πω μια ιστορία από την παράδοση γι' αυτό το πουλί τον Γκιώνη, που εξηγεί και το όνομά του, μου έλεγε.

Κάποτε ζούσαν δυο αδέλφια ο Αντώνης και ο Δήμος. Ήταν αγαπημένα κι έκαναν μαζί τις δουλειές. Μια μέρα όμως είπε ο Αντώνης στον Δήμο:

-Δήμο, θα πάω στο δάσος να φέρω ξύλα κι εσύ φρόντισε τα ζώα.

Συμφώνησε ο Δήμος κι ο Αντώνης πήρε το άλογό του κι έφυγε για το δάσος να φέρει ξύλα για το τζάκι.

Σαν έφτασε η νύχτα κι ακόμη να γυρίσει ο Αντώνης, ο Δήμος ανησύχησε.

Άρχισε να τον αναζητάει τη νύχτα μέσα στο δάσος.

Φώναζε με όλη του τη δύναμη: «Αντώνη! Αντώνη!»

Καμία απόκριση όμως δεν έπαιρνε.

Συνέχισε να φωνάζει και να τον ψάχνει πολλές μέρες. Σταματούσε μόνο να ξεκουραστεί κι όταν ο καιρός δεν ήταν κατάλληλος (φθινόπωρο, χειμώνα).

Μέχρι σήμερα τον αναζητάει τον αγαπημένο του αδελφό φωνάζοντας το όνομά του, «Αντώνη! Αντώνη!»

Έτσι στα αυτιά μας ακούγεται «Γκιών! Γκιών!»

-Τι να 'χει απογίνει ο Αντώνης μαμά, ρωτούσα, κάπως λυπημένη.

Η μητέρα μου επειδή καταλάβαινε ότι με στενοχωρούσε λίγο η ιστορία μου έδινε κάποιες αισιόδοξες απαντήσεις ότι δηλαδή μπορεί να έφτασε σε μια πόλη και να ζει εκεί.

👉Σ' αυτό το βίντεο ο μικρός Αλέξανδρος μας λέει τις ιστορίες για τον Γκιώνη.

Δεύτερη εκδοχή

Υπάρχει βέβαια και μια άλλη λαϊκή παράδοση που μιλάει πάλι για τα δυο αδέρφια τον Γκιώνη(ή Αντώνη) και τον Δήμο. Ο Δήμος σύμφωνα μ' αυτή την παράδοση σκότωσε τον Αντώνη και επειδή το μετάνιωσε, από τη λύπη του μεταμορφώθηκε σε πουλί ή ότι ο Θεός τον μεταμόρφωσε ύστερα από δική του παράκληση.

Από τότε κλαίει για τον χαμό του αδελφού του.(«Γκιών!Γκιών!)