Τα παιδία παίζει;

Στη δικιά μας γειτονιά

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

 ΚΟΥΤΣΟ

Βρισκόμαστε στην καρδιά του καλοκαιριού! Θυμάμαι με νοσταλγία εκείνα τα καλοκαίρια των παιδικών μας χρόνων, που ατελείωτες ώρες παίζαμε στη «δικιά μας γειτονιά» όπως την αποκαλούσαμε. Κάθε παιχνίδι στην ώρα του, κάθε ώρα και διαφορετικό παιχνίδι. 
Τα όμορφα πρωινά, παιχνίδι με τις κούκλες και τη φροντίδα τους. Κατασκευή μπακάλικου και σπιτιού με όσα τούβλα είχαν ξεμείνει από καμιά οικοδομή. Και, α...φυσικά, παίζαμε το σχολείο, τα μαθήματα, τα γραψίματα, τα μαλώματα... 
Τα ήσυχα μεσημέρια, «υπό τον ασταμάτητον ήχον-άσμα των τζιτζικιών», κάτω από την σκιά της  πυκνής καρυδιάς με τα ώριμα πια καρύδια πάνω από τα κεφάλια μας, τραγουδούσαμε, συζητούσαμε, κάναμε κούνια εκ περιτροπής, σημαδεύαμε στόχους με πέτρες, ρίχναμε πλακουδερές πέτρες σε λακκούβες! Πάντως κάναμε ησυχία για να μην ενοχλούμε τους μεγάλους. Εεε! Καμιά φορά, δε λέω, το παρακάναμε λιγάκι! 
Έτσι έφτανε το απογευματάκι. Τότε γινόταν «χαλασμός!» Αντιλαλούσε ο κόσμος! Ένα τσούρμο παιδιά ξεχύνονταν στη «δικιά μας γειτονιά» με φωνές, γέλια, τσιρίγματα, πειράγματα που σκέπαζαν μέχρι και το τραγούδι των χιλιάδων τζιτζικιών. Το παιχνίδι ξεκινούσε ζωηρά, με «αμπάριζα» και «κυνηγητό». Να ξεμουδιάσουμε! Κάναμε μια παύση, παίζοντας «τα μήλα». Το παιχνίδι συνεχιζόταν με «κλέφτες και αστυνόμους». Μας άρεσε να τρέχουμε σε όλο το χωριό και να κυνηγιόμαστε. Όσο σκοτείνιαζε αυτό μετατρεπόταν σε «κρυφτό». Είχε μεγαλύτερο ενδιαφέρον να κρύβεσαι στο μισοσκόταδο, να τρομάζεις και να τρέχεις πιο γρήγορα από το φόβο σου. Δεν έλειπαν φυσικά και τα μικροατυχήματα. Γρατσουνισμένα γόνατα, γδαρσίματα από αγκάθια σε χέρια και πόδια ,ήταν τα τρόπαια αυτών των μαγικών παιχνιδιών! Ήμασταν εκεί ασταμάτητα μέχρι ν' ακούσουμε τα τριζόνια γύρω μας αλλά και το σφύριγμα του πατέρα μας που μας καλούσε στην αγκαλιά του σπιτιού για να ησυχάσει η γειτονιά. Μόνο κανένα τζιτζίκι που είχε παρασυρθεί από τις δικές μας τις φωνές είχε ξεμείνει  να τραγουδάει και κάποιος σκύλος γάβγιζε από μακριά λες και  ήθελε να μας κάνει όλους να σωπάσουμε...
Οι γονείς μας σιγανογελούσαν για να μη μας ξυπνήσουν, όταν παραμιλούσαμε στον ύπνο μας ακόμα λόγια από το παιχνίδι μας. 

Αν είχα φτερά...

όπως ένα αηδόνι, 

θα μπορούσα να πετάξω, 

να δω τον κόσμο 

από ψηλά 

και να δω τα  παιδιά 

να παίζουν. 

Και με μόνο αυτά 

θα ήμουν χαρούμενη!

Λυδία Α.

Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι «μπορείτε να ανακαλύψετε περισσότερα για ένα άτομο σε μια ώρα παιχνιδιού παρά σε ένα έτος συνομιλίας.»

 ΠΕΡΝΑ-ΠΕΡΝΑ Η ΜΕΛΙΣΣΑ

Η λέξη παιχνίδι προέρχεται από το αρχαίο «παιγνίδιον» που είναι υποκοριστικό του «παίγνιον /παίχνιον». Σύμφωνα με το λεξικό που αγαπώ, το παιχνίδι είναι μια αυθόρμητη ενέργεια που δεν έχει συγκεκριμένο πρακτικό σκοπό, αλλά προσφέρει ευχαρίστηση.

 Η ΜΑΚΡΙΑ ΓΑΪΔΟΥΡΑ

Το παιχνίδι προσφέρει ελευθερία

Αποτελεί μια φυσική συμπεριφορά για τα παιδιά, είναι η καλύτερη διασκέδαση, τα οποία ταυτόχρονα μαθαίνουν μέσα από αυτό. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι η Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Δικαιώματα έχει αναγνωρίσει το παιχνίδι ως δικαίωμα κάθε παιδιού λόγω της σπουδαιότητάς του.

 ΚΡΥΦΤΟ

Τα οφέλη του παιχνιδιού

• Τα παιδιά αναγνωρίζουν καλύτερα τους εαυτούς τους και τους άλλους, συμμετέχοντας σε μια ομάδα παιδιών.
• Δοκιμάζουν διαφορετικούς τρόπους επίλυσης προβλημάτων και ανταλλάσσουν ιδέες και σκέψεις. 
• Πειραματίζονται με όλες τις δυνατές συμπεριφορές.
• Αποφορτίζονται και δημιουργούν καλή φυσική κατάσταση.
• Μαθαίνουν να κερδίζουν ή να χάνουν και διαπραγματεύονται.
• Αποκτούν αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση.
• Τα παιδιά γίνονται πιο ευέλικτα.
• Μαθαίνουν να υπακούουν σε κανόνες σε ένα οργανωμένο και ομαδικό παιχνίδι.

 Η ΜΙΚΡΗ ΕΛΕΝΗ

• Η μάθηση γίνεται με φυσικό, αβίαστο τρόπο και βιωματικά.
• Ενισχύονται οι κινητικές δεξιότητες, η παρατηρητικότητα.
• Έχει σημασία για το παιδί η διαδικασία και όχι το αποτέλεσμα.
• Τα παιδιά αναπτύσσουν τη φαντασία τους και τη δημιουργικότητά τους.
• Προσφέρονται ευκαιρίες για γλωσσική ανάπτυξη.

 ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΒΑΣΙΛΙΑ

Ο χρόνος παιχνιδιού

Περισσότερος χρόνος για ελεύθερο παιχνίδι χρειάζεται για να σχεδιαστεί και να ξεκινήσει. Σημαίνει ότι οι ενήλικες πρέπει να φροντίζουμε να τον έχουν για να παίξουν με τους συνομηλίκους τους. 

Είναι χρόνος κοινωνικοποίησης και μάθησης. Δεν είναι απαραίτητο να παρεμβαίνουμε στο παιχνίδι και να το καθοδηγούμε, γιατί έτσι χάνεται η φαντασία, η δημιουργικότητα και το ενδιαφέρον τους.

• Ας δίνουμε κίνητρα για συμμετοχή και ενίσχυση του παιχνιδιού.
• Ας αποφασίζουμε για τον χρόνο, τον χώρο και τα υλικά για την ασφάλειά τους, αλλά να τα εμπλουτίζουμε.

 ΓΥΡΩ - ΓΥΡΩ ΟΛΟΙ

Αυτοσχέδια  παιχνίδια

Η επαφή με τη φύση και τα στοιχεία της είναι πολύ σημαντική. Καλό είναι, λοιπόν, να πειραματίζονται με διάφορα υλικά όπως το νερό, το χώμα, τη λάσπη, το ξύλο, την πέτρα, την άμμο και να διαπιστώνουν τις ιδιότητές τους.  

 ΤΡΙΛΙΖΑ

Απλά υλικά μπορούν 

να μετατραπούν 

σε έργα τέχνης.

 ΓΚΑΖΑΚΙΑ - ΒΟΛΟΙ

Παιχνίδια όπως το κρυφτό, το κυνηγητό, 

τα μήλα, τα αγαλματάκια, το κουτσό, το σχοινάκι, το λάστιχο, οι βόλοι και άλλα πολλά παλιά παιχνίδια 

χρειάζονται ελάχιστα ως και καθόλου υλικά.

Δείτε τους κανόνες των παιχνιδιών

στον παρακάτω σύνδεσμο:

Παλαιά ομαδικά παιχνίδια

Το ελεύθερο παιχνίδι, το αυτοσχέδιο, αναγκάζει το παιδί 

να φανταστεί και να επινοήσει.

 ΜΠΙΖ

«Το λειτουργικό παιχνίδι με ή χωρίς υλικά και όργανα ασκεί τις σωματικές και πνευματικές λειτουργίες και πλουτίζει τις εμπειρίες του παιδιού.»(Decroly, 1975)

ΠΗΓΕΣ

Έχει ενδιαφέρον:

Το παιχνίδι και η συμβολή του στην ανάπτυξη του παιδιού

Το παιχνίδι στη ζωή του παιδιού

www.athinodromio.gr

Λεξικό νέας ελληνικής γλώσσας

Γ. Μπαμπινιώτη

Ήταν και δεν ήταν

Η καρδούλα

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Έχω έναν φίλο που δεν τον λένε ούτε Άκη ούτε Μάκη. Δεν έχει όνομα, ούτε φωνή. Ωστόσο μου μιλά και μου διηγείται τις πιο ωραίες ιστορίες και μου μαθαίνει τα πιο χρήσιμα πράγματα. Είναι μαζί μου πάντα. Σε κάθε εποχή. Να σας πω ότι δεν του αρέσει να κάθεται στην καρέκλα αλλά ... σε ένα ράφι και περιμένει τη στιγμή που θα τον καλέσω για να περάσουμε ευχάριστα μαζί! Ασφαλώς κατάλαβες, αγαπημένο μου ημερολόγιο, ότι σου μιλώ για το ... βιβλίο, τον πιο σιωπηλό μα και τον πιο ομιλητικό φίλο μου!

Αν θέλεις να νιώσεις συναισθήματα, να γνωρίσεις αξίες δεν έχεις παρά να μπεις στον κόσμο των βιβλίων.

Αν θέλεις να νιώσεις ήρωας, αγόρασε ένα βιβλίο με δράση. 

Αν θέλεις να μάθεις για τα ζώα και για τα φυτά, με ένα βιβλίο θα εξερευνήσεις τον κόσμο της φύσης. 

Αν αναρωτιέσαι τι υπάρχει στο διάστημα, με  επιστημονικά βιβλία θα το ερευνήσεις.

Γίνε αστροναύτης , δύτης, ανθρακωρύχος, εξερευνητής και ζήσε φανταστικές περιπέτειες! 

Το βιβλίο είναι ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο...

                              Μ' ένα βιβλίο...

    δυνατή φωνή αποκτώ

τ' άσχημα σταματώ

 τον κόσμο κατακτώ!

                       

 Παιδιά σας προτείνω:

Μια συλλογή από τρυφερά παραμυθοτράγουδα:

Μια καρδούλα μαθαίνει σε έμψυχα και άψυχα το λόγο της ύπαρξής τους.

Ένα ψεματάκι λέει τις πιο τρελές αλήθειες.

Μια φλογέρα ερωτεύεται τον αγέρα, 

μια σταγόνα νερού τον ήλιο και 

δύο σκονίτσες τσακώνονται 

για το ποια είναι η πιο ωραία.

Τέλος ένα κορίτσι περιπλανιέται 

αναζητώντας την πιο γλυκιά ευωδιά, 

για να ανακαλύψει πως αυτό που ευωδιάζει είναι η ίδια της η καρδούλα.

Η καρδούλα (Απόσπασμα)

Στράτος Β.

Ήταν και δεν ήταν μια φορά κι έναν καιρό μια καρδούλα τόσο μικρή, που χώραγε στη χούφτα μου, τόσο μεγάλη που σκέπαζε το άπειρο.

Ένα πρωί, λοιπόν, που ο ήλιος ήταν έξω από το παράθυρο αυτής της καρδούλας, εκείνη άνοιξε  τα ματάκια της, τίναξε τις μικρές γροθιές της στον αέρα, σηκώθηκε από τον ύπνο της  και ... «Μα και βέβαια » σκέφτηκε «μ' έναν τέτοιο ήλιο πρέπει να βγω μια μακρινή βόλτα». Φόρεσε τα γαλάζια της παπουτσάκια  του περιπάτου, τη μεγάλη της λουλουδάτη καπελαδούρα, κατέβηκε κουνιστή και λυγιστή τα σκαλοπάτια του σπιτιού της και χοπ... μες τη λιακάδα η καρδούλα καμαρωτή καμαρωτή. 

Λυδία Α.

  

«Τι όμορφος και καλός που είναι ο κόσμος» συλλογιζόταν όση ώρα προχωρούσε.

...Ώσπου έφτασε και στη θάλασσα.

Τίναξε τα ποδαράκια της και βούλιαξε μέσα σε δυο κύματα.

«Καρδούλα εδώ, καρδούλα εκεί, τι φταίω εγώ να 'μαι μονάχα κύμα; Θέλω κι εγώ καρδιά, για να ξέρω γιατί ζω».

«Να, πάρε, μα να το μάθεις γρήγορα» του είπε η καρδούλα.

«Κι εγώ ;»ρώτησε το ψαράκι.

«Και συ» είπε εκείνη.

Μιμίκα Λιακοπούλου, Εικαστικός

«Κι εγώ;» ρώτησε το βοτσαλάκι.

«Και συ».

Πάει. Κουράστηκε η καημένη η καρδούλα. Κάθισε σε μια άκρη να ξεκουραστεί. Είχε μείνει πολύ μικρή. Τότε πλησίασε το αεράκι. «Μη στεναχωριέσαι» της είπε. Κοίτα!

Να το βοτσαλάκι με την καρδούλα σου! Παίζει στα χέρια του μικρού παιδιού και είναι χαρούμενο που σε συνάντησε και έμαθε γιατί ζει.

Να το ψαράκι στην κατσαρόλα για τον φτωχό ψαρά!

Να το κύμα, μ' ένα καράβι πάνω του! Κουράστηκε από το βάρος του καραβιού, μα κοίτα πόσο η καρδιά που του έδωσες μεγάλωσε και πιάνει όλο το πέλαγο!»

«Μα τότε κι εγώ δε χάθηκα!» είπε η καρδούλα, χαρούμενη.

«Τότε κι εγώ έγινα το βοτσαλάκι, το ψαράκι, το κύμα» είπε, ευχαρίστησε το αεράκι και συνέχισε τον περίπατό της.

 

Λυδία Α.

Φαέθων, ο γιος του Ήλιου

Εκείνος που εκπέμπει φως

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

   Μια βόλτα σ' ένα   βιβλιοπωλείο έχει πάντα ενδιαφέρον. «ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΙΑ» διάβασα στην ταμπέλα και κατευθύνθηκα προς τα εκεί. Μου τράβηξαν την προσοχή κάποια βιβλία για τον μύθο του Φαέθοντα, του γιου του Ήλιου. Φαίνεται πως οι ήλιοι που έφτιαξαν τα παιδιά έμειναν στη μνήμη μου και τα μάτια μου βλέπουν ήλιους.  Ας δούμε λοιπόν τον μύθο όπως αναφέρεται στη μυθολογία. Έτσι θα γίνει η γνωριμία με έναν ακόμη μύθο της Αρχαίας Ελλάδας. Πάντα κάτι έχουν να μας πουν. Άλλωστε, αγαπημένο μου ημερολόγιο, έχουν τόσο μεγάλο ενδιαφέρον τα παιδιά να μαθαίνουν!

Ο Μύθος είναι μια αφήγηση της μυθικής παράδοσης ενός λαού που αναφέρεται στους θεούς, στους ήρωες και τη δράση τους.

Συνδέει πραγματικά ή φανταστικά γεγονότα ή και τα δύο, προκειμένου να ερμηνεύσει ένα φυσικό φαινόμενο ή μια κοινωνική πρακτική. Υπάρχουν και οι αλληγορικοί μύθοι που αναφέρονται σε φυτά και ζώα(αισώπειοι) με διδακτικές προθέσεις.

Ο Φαέθων, σύμφωνα με την ελληνική  μυθολογία, ήταν γιος της νύμφης Κλυμένης. Δε γνώριζε όμως ποιος ήταν ο πατέρας του. Μια μέρα λοιπόν ρώτησε τη μητέρα του κι εκείνη του είπε ότι ήταν γιος του θεού Ήλιου. 
Πολλοί όμως δεν τον πίστευαν και τον κορόιδευαν. Ανάμεσά τους ήταν και ο συμμαθητής του, ο Έπαφος. Τότε εκείνος πήγε στη μητέρα του να ζητήσει αποδείξεις για να τους κάνει όλους να σταματήσουν. Εκείνη του είπε να αναζητήσει ο ίδιος τον Ήλιο στην Ινδία, την περιοχή όπου ανέτειλε με το άρμα του. 

Πήγε λοιπόν και βρήκε τον Ήλιο στο παλάτι του. Έμεινε έκθαμβος! Όλα τα είχε σμιλέψει ο θεός Ήφαιστος με χρυσό, ασήμι, μπρούντζο και ελεφαντόδοντο. Ο Ήλιος καθόταν πάνω σ' έναν σμαραγδένιο θρόνο και τον περιτριγύριζαν αγάλματα από θεούς και θεότητες που αναπαρίσταναν το πέρασμα του χρόνου. Όταν ο Φαέθων τον ρώτησε αν είναι ο πατέρας του,  εκείνος του απάντησε θετικά και μάλιστα του είπε ότι θα του πραγματοποιούσε οποιαδήποτε επιθυμία του. Ο Φαέθων αφού σκέφτηκε για λίγο του ζήτησε, αυτό που ούτε θεός δε θα τολμούσε. Να οδηγήσει το άρμα του για μια μέρα!  Ο Ήλιος ήξερε ότι αυτό θα ήταν καταστροφικό!Πώς να του αλλάξει γνώμη; Τον ικέτευσε και του εξήγησε ότι τ' άλογα είναι πολύ ατίθασα ακόμα κι αν ήθελε να τα οδηγήσει ο ίδιος ο Δίας. Ακόμη του είπε ότι η διαδρομή στον ουρανό ήταν γεμάτη παγίδες και τέρατα όπως ο Σκορπιός, ο Λέων, ο Ταύρος και ο Καρκίνος. Ο Ήλιος δεν κατάφερε να  τον μεταπείσει καθώς είχε ορκιστεί στα νερά της λίμνης Στύγας. Ούτε θεός δεν έσπαγε τέτοια ιερή υπόσχεση. Έτσι λοιπόν του έδωσε όποιες συμβουλές μπορούσε και του έβαλε μια αλοιφή στο πρόσωπό του για να μην καεί από την ένταση του φωτός. 

Το ταξίδι ξεκίνησε και μόλις ο Φαέθων είδε τον φοβερό Σκορπιό στον ουρανό, τρόμαξε τόσο πολύ, ώστε έχασε την ψυχραιμία του και δεν μπόρεσε να ελέγξει τα ηνία του άρματος. Τα άλογα ξεχύθηκαν εκτός ελέγχου, τη μια βουτούσαν χαμηλά και την άλλη έτρεχαν ψηλά, μακριά από τη γη. Ο Ήλιος ανεβοκατέβαινε απειλώντας με καταστροφή τη Γη. Τελικά τ' άλογα έφεραν τον Ήλιο τόσο κοντά σε οροσειρές, πεδιάδες και πόλεις που έβαζε φωτιά στο πέρασμά του. Τα ποτάμια, οι πηγές και οι καλλιέργειες ξεραίνονταν από την θερμότητα. 

Η θεά Γη δεν άντεχε άλλο αυτή  την  καταστροφή και ζήτησε από τον Δία να παρέμβει. Τότε εκείνος έριξε έναν κεραυνό στο άρμα και τον γκρέμισε μέσα στον Ηριδανό ποταμό (βόρεια Ιταλία), όπου σκοτώθηκε. Ο θεός Ήλιος θρηνούσε για μια ολόκληρη μέρα, κατά την οποία δεν φάνηκε στον ουρανό και δεν έφερε το φως, από θυμό στον Δία. Μετά όμως από την παραίνεση των υπόλοιπων θεών ανέλαβε και πάλι το καθήκον του.

 Η πτώση του Φαέθοντα

Οι νύμφες, στο μεταξύ, βρήκαν το σώμα του  Φαέθοντα και το έθαψαν στις όχθες του ποταμού.

Οι αδερφές του Φαέθοντα, οι Ηλιάδες, έχοντας θρηνήσει, απαρηγόρητα, για  τον αδερφό τους στον τάφο του, μεταμορφώθηκαν από τους θεούς σε λεύκες.  Είχαν βγάλει κλαδιά και φύλλα στο κεφάλι. Όταν η μητέρα τους προσπάθησε να τα ξεφλουδίσει από πάνω τους, εκείνες έκλαιγαν από τον πόνο. 

Τα δάκρυά τους έγιναν κεχριμπάρι, ένα πολύτιμο πέτρωμα που το φορούσαν οι νύφες στην αρχαία Ρώμη. 

 Κεχριμπάρι - Ήλεκτρον (Αρχ.ελλην.)

 Το κεχριμπάρι πολύτιμος λίθος σε κοσμήματα και κομπολόγια

Σύμφωνα με τον Ρωμαίο ποιητή Οβίδιο, ο τάφος του Φαέθοντα ήταν για πάντα στη σκιά από λεύκες: 
«Εδώ κείται ο Φαέθων, ο ηνίοχος του πατέρα του - Μεγάλη ήταν  η πτώση του, κι όμως μεγάλη η τόλμη του».

Δείτε το βίντεο:

Ονειροσαλάτα

Με πέντε εικόνες

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Υπάρχουν πολλών ειδών 
σαλάτες: 

Αυγοσαλάτα, 

Βιδοσαλάτα,

Γαριδοσαλάτα,

Ζυμαροσαλάτα,

Κοτοσαλάτα, 

Λαχανοσαλάτα, 

Μελιτζανοσαλάτα, 

Ντοματοσαλάτα,  

Πατατοσαλάτα, 

Ρυζοσαλάτα, 

Σαρδελοσαλάτα, 

Τονοσαλάτα, 

Φρουτοσαλάτα, 

Χορτοσαλάτα, 

Ψαροσαλάτα ουφ! 

Η σαλάτα είναι ένα έδεσμα ορεκτικό ή συμπληρωματικό του κυρίως γεύματος, που αποτελείται από διαφορετικά υλικά. Όλα μαζί δημιουργούν μια πανδαισία γεύσεων αρκεί, κατά την παρασκευή της, να «μην τα κάνεις σαλάτα». Θα σου μιλήσω όμως για ένα διαφορετικό είδος σαλάτας που δεν το γνωρίζεις, την «ονειροσαλάτα».

-Καλά, θα μου πεις τώρα, σαλάτα που τη φτιάχνεις στον ύπνο σου, με όνειρα! Πού ακούστηκε αυτό; 

-Στάσου, στάσου! Δεν έχεις φαντασία;

Να δεις τα παιδιά τι έφτιαξαν! 

Ει-κο-νο-σα-λά-τες!

Και...έτοιμες 

οι παραμυθοσαλάτες!

Πέντε εικόνες βρες 

και φτιάξε ότι σαλάτα θες!

Το ταξίδι του Κοκκινολαίμη

Μια νύχτα, στο όνειρό μου, συνάντησα ένα πουλί που έμοιαζε σαν κοκκινολαίμης.
Είχε μια φούσκα στον λαιμό του κόκκινη σαν μπαλόνι και μπλε πούπουλα στο κεφάλι του. Μου είπε πως θα έκανε ένα μεγάλο ταξίδι για να συναντήσει την οικογένειά του. Την πρώτη μέρα πήγε μέχρι τα άγρια βουνά. Οι κορυφές τους ήταν χιονισμένες και μπροστά τους ήταν μια μεγάλη λίμνη. Έμεινε για λίγο, θαύμασε το τοπίο και συνέχισε το ταξίδι του. Την επόμενη μέρα έφτασε σε ένα βραχώδες νησί. Εκεί έκανε πολλή ζέστη και δεν υπήρχε ούτε ένα δέντρο. Δεν του άρεσε καθόλου του Κοκκινολαίμη και έφυγε αμέσως. Στη συνέχεια έφτασε σε μια μεγάλη γέφυρα. Του άρεσε πολύ γιατί ήταν κόκκινη σαν τον λαιμό του. Αποφάσισε να κάτσει να ξεκουραστεί και να σκεφτεί τι θα κάνει μετά. Την επόμενη μέρα ήξερε πως θα δει την οικογένειά του. Επιτέλους είχε φτάσει στο νησί του! Είχε πολλά πουλιά που τον καλωσόρισαν με χαρά. Ήταν καταπράσινο με πολλά δέντρα και ζώα.
Ο κοκκινολαίμης ήταν πολύ ευτυχισμένος! Το ταξίδι του όμως του άρεσε πιο πολύ γιατί πήγε σε πολλά διαφορετικά μέρη του κόσμου!

Φάνης Κ.

Το αστείο όνειρο

 Ήμουν σε καραντίνα για μήνες και μια νύχτα είδα ένα πολύ αστείο όνειρο. Είδα ότι έφτασα στο λιμάνι του Πειραιά. Μπήκα σ' ένα πλοίο και κάθισα σε μια θέση ήσυχα. Ο καπετάνιος ήταν πάρα πολύ ευγενικός αλλά πολύ παράξενος. Μετά από λίγες ώρες φτάσαμε σε ένα νησί. Περπάτησα αρκετά και είδα μπροστά μου ένα τραπέζι γεμάτο με υπέροχα φαγητά. Η θέα από εκεί ήταν υπέροχη! Έφαγα ότι ήθελα και έφυγα. Περπάτησα πάλι, ώσπου έφτασα σε μια λίμνη. Κολύμπησα και κοιμήθηκα για να ξεκουραστώ.

Ορφέας Μ.

Ταξίδι στην Κρήτη

Ένα όμορφο καλοκαίρι πήγα με τις αγαπημένες μου φίλες στην Κρήτη. 
Όταν φτάσαμε πήγαμε αμέσως στο δωμάτιο να  ταχτοποιηθούμε και ύστερα επισκεφτήκαμε το Μουσείο της Κνωσσού.  Έπειτα κάναμε και  μια βουτιά στη θάλασσα και βγάλαμε φωτογραφίες με το ηλιοβασίλεμα. Φάγαμε βραδινό στο ξενοδοχείο μας και ύστερα βγήκαμε και ακούσαμε ωραία μουσική. 
Ξενυχτήσαμε τραγουδώντας και χορεύοντας με ζωντανή μουσική!

Γεωργία Γ.

Δοκιμάστε να φτιάξετε κι εσείς σαλάτες! 

Όποιο είδος προτιμάτε.

ΔΡΟΣΕΡΕΣ Ή ΖΕΣΤΕΣ, ΠΡΑΣΙΝΕΣ 

Ή ΜΕ ΕΙΚΟΝΕΣ

φροντίστε μόνο να τις απολαύσετε 

και να ευχαριστηθείτε, 

καλοκαίρι που είναι!