Ο δρόμος της φιλίας
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Το παραμύθι των αδελφών Γκριμ «Η συναυλία των Ζώων» είναι μια καλή ιδέα να το διαβάσετε και να εμβαθύνετε στην έννοια της φιλίας. Η ζωή είναι ένας δρόμος που θα συναντήσουμε φίλους όπως συνέβη στα τέσσερα ζώα του παραμυθιού.
«Η συναυλία των ζώων» ή «Οι μουσικοί της Βρέμης», είναι ένα δημοφιλές λαϊκό παραμύθι που ανακτήθηκε και καταγράφηκε από τους αδελφούς Γκριμ(δημοφιλείς συλλέκτες παραδοσιακών παραμυθιών). Δημοσιεύτηκε στα παραμύθια των Γκριμ για πρώτη φορά το 1819. (Βικιπαίδεια)
Τα τέσσερα ηλικιωμένα κατοικίδια ζώα(γάιδαρος, σκύλος, γάτα, κόκορας) τελικά δεν έφτασαν ποτέ στην πόλη Βρέμη της Γερμανίας.
Το παραμύθι έχει παιχτεί σε κινούμενα σχέδια, ταινίες (μιούζικαλ), θεατρικά έργα, κουκλοθέατρο και όπερες.
👉Kαι τώρα μπορούμε να διαβάσουμε το παραμύθι με τον ανάλογο ρυθμό και την ένταση που χρειάζεται, αποδίδοντας όλα τα νοήματα του κειμένου. Αλλάζουμε τη χροιά της φωνής σε κάθε ήρωα για να μεταδώσουμε τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους.
http://www.free-lancers.net/users/yusper/
Οι μουζικάντες
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας γεωργός κι είχε έναν πολύ εργατικό γάιδαρο που για χρόνια κουβαλούσε τόνους σακιά γεμάτα αλεύρι ως τον μύλο, χωρίς να παραπονιέται. Ήρθε όμως μια μέρα που τα πόδια του δεν τον βαστούσαν πια και η πλάτη του έλεγε «δεν αντέχω άλλο». Τότε το αφεντικό του αποφάσισε να τον σκοτώσει. Ο γάιδαρος το κατάλαβε και το έσκασε για τη μεγάλη πόλη, με τη σκέψη ότι εκεί θα μπορούσε να δουλέψει ως μουσικός.
Στον δρόμο συνάντησε έναν κυνηγετικό σκύλο ο οποίος ήταν πεσμένος κάτω και γάβγιζε με δυσκολία.
-Φαίνεσαι πολύ κουρασμένος, φίλε μου, είπε ο γάιδαρος.
-Αλίμονό μου! Είμαι γέρος και δεν αντέχω πια να κυνηγώ και το αφεντικό μου ήθελε να με σκοτώσει. Ευτυχώς κατάφερα να το σκάσω! Όμως, τώρα τι θα κάνω;
-Άκου, είπε ο γάιδαρος, έλα μαζί μου στην πόλη μήπως βρούμε δουλειά ως μουσικοί. Εγώ θα παίζω τύμπανα κι εσύ κιθάρα.
Ο σκύλος συμφώνησε και συνέχισαν το δρόμο τους μαζί. Δε θα είχαν περπατήσει πολύ, όταν συνάντησαν μια κακόμοιρη γάτα που πεινούσε κι έκλαιγε καθισμένη σ' ένα πεζούλι.
-Τι σου συμβαίνει συντέκνισσα; Γιατί κλαις;
-Γιατί κλαίω; Γερνάω και δεν βλέπω πια τους ποντικούς και γι' αυτό η κυρά μου μ' έδιωξε. Τι κάνω τώρα;
-Δεν έρχεσαι κι εσύ μαζί μας, που πάμε να γίνουμε μουσικοί, της είπαν τα άλλα δύο ζώα.
-Έρχομαι, αποκρίθηκε η γάτα κι έτσι τους ακολούθησε.
Καθώς προχωρούσαν λέει ο σκύλος στον γάιδαρο:
-Δεν μπορώ, καημένε γάιδαρε, να περπατήσω.
Του λέει ο γάιδαρος:
-Ανέβα στη ράχη μου. Ανεβαίνει στη ράχη του ο σκύλος, ανεβαίνει κι η γάτα και πάνε καβάλα στον γάιδαρο.
Πήγαν, πήγαν, κι έφτασαν σε ένα αγρόκτημα. Εκεί είδαν έναν
-Τι έχεις κόκορα, του λέει ο γάιδαρος.
-Ας τα, λέει ο κόκορας. Αύριο είναι Κυριακή, η κυρία έχει επισκέψεις και είπε στη μαγείρισσα να με βάλει στην κατσαρόλα. Απόψε το βράδυ θα με σφάξουν.
-Δεν έρχεσαι καλύτερα μαζί μας που πάμε στην πόλη να γίνουμε μουσικοί; Με την καλή φωνή σου και με την μπάντα μας θα γίνουμε πλούσιοι.
-Δεν είναι και άσχημη ιδέα, είπε ο κόκορας και πηδάει πάνω στον γάιδαρο.
Και να που ξεκίνησαν και οι τέσσερις για την πόλη!
Πήγαν, πήγαν, έφτασαν σ' ένα δάσος και βραδιάστηκαν εκεί.
-Έι! Εκείνο εκεί το σπίτι δεν πρέπει να είναι και πολύ μακριά!
-Το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να πάμε να δούμε από κοντά, είπε ο γάιδαρος.
Κατευθύνθηκαν όλοι προς το φωτάκι, αλλά μόλις έφτασαν εκεί είδαν πως ήταν ένα λημέρι ληστών.
Ο γάιδαρος που ήταν πιο ψηλός, πλησίασε στο παράθυρο να ρίξει μια ματιά.
-Τι βλέπεις; ρώτησε ο κόκορας.
-Βλέπω ένα τραπέζι γεμάτο φαγητό κι ένα σωρό κλέφτες που χαμογελάνε.
-Ψοφάω της πείνας! είπε ο κόκορας.
Κι έτσι τα τέσσερα ζώα άρχισαν να σκέφτονται ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για να κάνουν τους κλέφτες να φύγουν.
Και τότε άρχισαν να φωνάζουν όλοι μαζί: ο γάιδαρος γκάριζε γκα,γκα, γκάου, ο σκύλος γάβγιζε γαβ, γαβ, γαβ, η γάτα νιαούριζε νιάου, νιάου, νιάου και ο κόκορας κακάριζε κικιρίκου, κικιρίκου.
Οι κλέφτες τα 'χασαν. Πετάχτηκαν πάνω τρομοκρατημένοι, το 'βαλαν στα πόδια για να κρυφτούν στο δάσος, νομίζοντας πως ήταν ξωτικά.
Οι τέσσερις φίλοι μπήκαν μέσα κάθισαν και έφαγαν όλα τα φαγητά.
Σαν έφαγαν, ο καθένας τους αναζήτησε μέρος για να κοιμηθεί. Ο γάιδαρος βγήκε έξω και κυλιόταν, ο σκύλος κάθισε πίσω από την πόρτα, η γάτα πάνω από το τζάκι και ο κόκορας στάθηκε πάνω σ' ένα κλαρί μπροστά στο καλύβι.
Σαν νύχτωσε και οι μουζικάντες μας κοιμούνταν, λέει ο αρχηγός στους κλέφτες:
-Κακώς τρομάξαμε τόσο πολύ! Ποιος είναι παλικάρι να πάει να δει τι γίνεται στο καλύβι;
-Εγώ, λέει ο ένας.
-Άντε να πας.
Πάει αυτός, μπαίνει μέσα. Το σκυλί στην πόρτα δεν τον πείραξε. Βλέπει αυτός τα μάτια της γάτας και λέει: «ακόμα βαστάει η φωτιά». Πάει κοντά να πιάσει φωτιά ν' ανάψει τη λάμπα, τον αρπάζει η γάτα απ' τα μούτρα. Πάει να βγει έξω, τον αρπάζει από τα ποδάρια ο σκύλος. Βγαίνει έξω, τον αρχίζει ο γάιδαρος στα κλοτσίδια. Ο κόκορας φωνάζει απ' το κλαρί: «Κικιρίκου, πιάστε τον, πιάστε τον».
Φεύγει αυτός τρομαγμένος.
Σαν γύρισε, τον ρώτησαν τι έκανε.
-Ας τα, λέει. Πάω να δω στο τζάκι, μ' άρπαξε μια στρίγγλα απ' τα μάτια. Πάω να βγω έξω, μ' αρπάζει άλλη, απ' τα ποδάρια. Βγαίνω έξω, και μου δίνει μια μεγάλη στρίγγλα μ' ένα ξύλο μια και μ' έριξε κάτω, κι άλλη μια φώναξε, «πιάστε τον, πιάστε τον». Οι κλέφτες πού να ξαναπατήσουν πια στο καλύβι!
Ο γάιδαρος, ο σκύλος, η γάτα κι ο κόκορας
τρώγανε και πίνανε
και μας δε μας δίνανε.
Το μπρούτζινο άγαλμα του Gerhard Marcks που δείχνει τους μουσικούς του Δήμου της πόλης Βρέμης στη Γερμανία. Το γλυπτό έγινε το 1953.
Δραστηριότητες
🔍Τα ζώα του παραμυθιού είναι φίλοι ή απλώς συνταξιδιώτες και γιατί;
🔍Ποια είναι τα προτερήματά τους:
🔍Τι θα γινόταν αν το καθένα συναντούσε τους κλέφτες, χωρίς τη συμπαράσταση των άλλων ζώων;
🔍 Πώς δείχνουν σεβασμό απέναντι στις ιδιαιτερότητες των άλλων;
Στη συνέχεια μπορούμε να κάνουμε γενικεύσεις:
🔔Σε τι διαφέρει ο φίλος από τον σύντροφο;
🔔Τι μπορεί να βάλει σε κίνδυνο μια φιλία;
Aς ακούσουμε το παραμύθι.
Στο παρακάτω βίντεο η αφήγηση διαρκεί περίπου 16' λεπτά.
Στο επόμενο βίντεο η αφήγηση
διαρκεί περίπου 5' λεπτά.
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.