Ω, έλατο! Ω, έλατο!

Τι μεγάλη ομορφιά!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Τι γλυκά τραγουδούσαν τα παιδιά το υπέροχο τραγούδι «Το έλατο»!

-«Τι δίδαγμα η στολή σου!

Ελπίδα εμπνέεις σταθερή

και θάρρος πάντα στη ζωή!» 

Κι εμένα μου θύμισε το ποίημα του Στέλιου Σπεράντζα,

 «Το δέντρο των Χριστουγέννων».

Σαν τη νύφη στολισμένο

φουντωτό, καμαρωτό,

να το δέντρο στολισμένο

στο σαλόνι τ' ανοιχτό.

Κοίτα εκεί μικρά μεγάλα

φρούτα, κούκλες και κουτιά,

άλλα ξέσκεπα και άλλα

τυλιγμένα στα χαρτιά.

Πώς μ' αρέσει, πώς μ' αρέσει

τι μεγάλη ομορφιά!

για να ιδώ τι θα μου πέσει

απ' τα πλούσια κλαδιά.

Αφιερώσαμε λοιπόν κι εφέτος λίγο χρόνο στην κατασκευή ενός μικρού χριστουγεννιάτικου δέντρου. Είναι παράδοση τελικά.

Ένα ρολό, ένα ξυλάκι, πράσινο χρώμα, πηλό για βάση, στολίδια (κορδέλες, μπαλίτσες πον πον, πούλιες κλπ.).

Έχουμε ένα ρολό και...

Το κόβουμε...

Το διπλώνουμε...

Στη συνέχεια το βάφουμε...

Το αφήνουμε να στεγνώσει...

Κολλάμε το ξυλάκι και στολίζουμε.

👉Πώς το έλατο έγινε τελικά το δέντρο των Χριστουγέννων