Αναμνήσεις μιας αγκαλιάς

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα θέλω να σου γράψω πως «Η Αγκαλιά» μπήκε στη ζωή μου. Θα πρέπει να ξέρεις ότι δεν ήταν τυχαίο. Θυμάμαι σαν τώρα τις συζητήσεις με τα παιδιά  για το όνομα που θα δίναμε στην εφημερίδα της τάξης. Οι ιδέες έπεφταν βροχή. Η λέξη αγκαλιά κυριαρχούσε. Θα λεγόταν «Η αγκαλιά της τάξης», «Η χαρά της αγκαλιάς», «Η ζητωκραυγή»; Ξαφνικά σαν να έγινε κάτι μαγικό!! Έτσι ένιωσα. Μια φωνή ακούστηκε που πρότεινε να την πούμε «Η ζητωκραυγή της αγκαλιάς». Ακολούθησε συζήτηση με επιχειρήματα από όσα παιδιά διαφωνούσαν και αφού ακούστηκαν όλες οι απόψεις, οι τίτλοι πέρασαν τη δημοκρατική διαδικασία της ψηφοφορίας. Έτσι ο τίτλος που κέρδισε τις καρδιές ήταν ο συνδυασμός των άλλων τίτλων. Δεν ήταν τυχαίο, αγαπημένο μου ημερολόγιο, το θυμάμαι καλά. Ένα ένα τα παιδιά συμφωνούσαν ότι ταιριάζει στην τάξη μας. Ήθελαν να φωνάξουν ότι όλα τα παιδιά πρέπει να είναι αγκαλιαστά, αγαπημένα. Τι σπουδαίο!! Φέτος θα συνεχίζαμε την έκδοση της εφημερίδας. Ακριβώς εκεί που είχαμε προετοιμαστεί για να γίνει, ένα απόγευμα, ανακοινώθηκε ότι τα σχολεία θα παραμείνουν κλειστά για δύο εβδομάδες. Η εφημερίδα μας έμεινε στην τάξη να μας περιμένει…… 

 Σχολικό έτος 2019-2020

Και γιατί να μην κάνουμε κάτι μέσα από ένα blog;Σκέφτηκα, σκέφτηκα… και ναι, θα το κάνουμε είπα. Όλες αυτές τις ημέρες που είμαστε στο σπίτι και κάνουμε μάθημα εξ αποστάσεως μιλάμε με τα παιδιά και λέμε  για εκείνη τη μεγάλη αγκαλιά που θα κάνουμε όταν επιστρέψουμε στην τάξη. Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ λοιπόν παιδιά είναι εδώ και σας περιμένει να εκφραστείτε! 

ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΤΕ!                  ΖΩΓΡΑΦΙΣΤΕ!                                                  
          ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΕ!

                                                                                                 ΓΡΑΨΤΕ!                                    ΠΑΙΞΤΕ!                              ΔΙΑΒΑΣΤΕ!