Ιστορίες από μέσα...

Με το βλέμμα ενός παιδιού

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Πριν από σαράντα πέντε ημέρες, ένα πρωινό, βγήκα στο μπαλκόνι. Στα κεραμίδια του απέναντι σπιτιού μια γάτα με κοιτούσε και κάτι νιαούριζε. Τ' αυτιά της ήταν όρθια και καθόταν με το κεφάλι ψηλά. Σε λίγο ήρθαν  άλλες τρεις. Πρώτη φορά είδα τόσες γάτες εκεί. Ή μήπως δεν είχα την ευκαιρία να τις δω; Πήρα το κινητό και τις φωτογράφισα. Ήταν εντυπωσιακές! Βάδισαν αργά και αθόρυβα σαν γάτες κι αποχώρησαν. Κάτι έλεγαν αλλά δεν άκουγα, γιατί ήταν λίγο μακριά ή μιλούσαν σιγανά; 
Πάντως όταν μπήκα στο σπίτι κοίταξα πάλι τις φωτογραφίες που τράβηξα.

 Τότε κατάλαβα τι συζητούσαν...

Με το βλέμμα ενός παιδιού μέσα από το σπίτι προς τα έξω συμβαίνει κάτι άλλο.

Ένα παιδί λέει...

 Μια βόλτα ονειρεύομαι!

  

Αν δω δε θα ξεχάσω!

Τη γειτονιά μου από ψηλά...









   Ο  κόσμος μου! 

...και πλατύς επάνου ο ουρανός

      για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη

 ΑΥΤΟΣ

ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!

(Οδυσσέας Ελύτης, ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ,1959)