Κρατώντας τη βαλίτσα

Αγαπώντας σαν τους γονείς

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Αυτές τις ημέρες γύρισα στο «δεύτερό μου σπίτι», γιατί έτσι είναι για μένα η τάξη όπου εργάζομαι εδώ και πολλά χρόνια. Δεν θα σου πω μόνο ότι υπάρχει συγκίνηση αλλά και μια αμηχανία για το πως διαμορφώθηκε, για να είναι τώρα λειτουργική. Ωστόσο κοιτώντας γύρω μου, πάνω στους τοίχους, είναι αποτυπωμένο το κοντινό χτες, που υπάρχει σήμερα και θα υπάρχει αύριο! Ανοίγω την ντουλάπα για να ταχτοποιήσω κάποια τελευταία πράγματα που είχαν απομείνει. 

Και να, μπροστά μου  η ξύλινη βαλίτσα που μετέφερε, κάθε τρεις μέρες, εκείνο το σπουδαίο βιβλίο για να διαβαστεί στο σπίτι με τους γονείς. Μέσα έκρυβε και υλικά για να δημιουργήσουν το δικό τους δέντρο. 

Κάθε φορά που γινόταν η κλήρωση για το ποιο παιδί θα πάρει τη βαλίτσα ήταν μαγεία! Σιωπή, παύση και μετά χειροκροτήματα! Χαρά! 

Πώς ερμηνεύεται το χάρισμα που έχουν εκείνοι που ξέρουν να δίνουν κι εκείνοι που ξέρουν ν' ανταποδίδουν με αγάπη; 

Η ζωή παίρνει άλλο νόημα όταν κοντά σου έχεις ανθρώπους που αγαπάς και σ' αγαπούν.

«Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια μηλιά... κι αγαπούσε ένα αγοράκι».

Τι μας έμαθε; Πώς νιώσαμε;

Ν' αγαπάμε και να 

προσφέρουμε 

σ' όλους 

τους ανθρώπους.

Ένιωσα συγκίνηση 

γιατί ένα δέντρο αγάπησε τόσο πολύ

ένα αγόρι!

Τι είναι η Αγάπη; 

Είναι ωραίο να δίνουμε με αγάπη. 

Συγκινήθηκα γιατί το δέντρο πρόσφερε 

χωρίς να ζητάει.

Να δίνουμε ακόμη κι αν δεν έχουμε 

πολλά πράγματα.

Συγκινήθηκα όταν το αγόρι μεγάλωσε και δεν έβλεπε συχνά το δέντρο!

Διαβάζοντας το βιβλίο ένιωσα λύπη επειδή το αγόρι ζητούσε συνεχώς όλο και πιο πολλά 

και δεν προσπαθούσε. 

Να μην είμαστε άπληστοι 

και ανικανοποίητοι. 

Η ευτυχία δεν βρίσκεται στα πολλά! 

Υπάρχει ένα είδος αγάπης τόσο μεγάλης σαν την αγάπη των γονιών προς τα παιδιά τους. Ένιωσα συγκινημένος διαβάζοντας το βιβλίο γιατί το δέντρο έδωσε στο αγόρι όλα όσα είχε. 

Η αγάπη δεν ζητάει τίποτα πίσω!

Η μηλιά αγαπάει αληθινά. 

Αναρωτιέμαι μήπως το αγόρι είναι αχάριστο.

Στο τέλος η αγάπη νίκησε!

Η μηλιά συνέχεια έδινε.

Μήπως το αγόρι εκμεταλλευόταν 

την καλοσύνη της και την αγάπη της;

Το δέντρο έδινε συνέχεια και το αγόρι ζητούσε όλο και πιο πολλά. Στην αρχή ένιωθα ωραία αλλά μετά ένιωσα άσχημα για τη μηλιά και στενοχωρήθηκα. 

 

Ο άνθρωπος, όσο πιο πολλά του δίνεις τόσο θα ζητάει περισσότερα.

Η μηλιά ήταν ευτυχισμένη γιατί έδινε και έπαιρνε αγάπη. Για να πάρεις αγάπη πρέπει να δώσεις. Ένιωσα λύπη γιατί το αγοράκι έπαιζε με τη μηλιά και ήταν ευτυχισμένη και όλο έδινε, έδινε... Στο τέλος έμεινε κούτσουρο.

 Όταν ζητάς, να ξέρεις και να δίνεις!

Δεν σταμάτησε να είναι γενναιόδωρη η μηλιά. Το να δίνει ήταν μια πράξη που τις έδινε ευτυχία. 

Πολύ συγκινητικό!

Η αγάπη της είναι απεριόριστη!

                                                     

Πρώτα ένιωσα χαρά 

γιατί το δέντρο έδινε 

και ήταν ευτυχισμένο. 

Στο τέλος ένιωσα λύπη.  

Το αγόρι πήρε το μάθημά του.

Η φιλία και η αγάπη είναι 

από τα πιο σημαντικά συναισθήματα. 

Ένιωσα συγκίνηση όταν το αγόρι 

δεν πήγαινε στη μηλιά 

ενώ εκείνη περίμενε.

Δείχνουμε την αγάπη μας σε κάποιον που αγαπάμε και θέλουμε να είναι ευτυχισμένος. 

Η μηλιά μπορεί να είναι η μαμά και ο μπαμπάς του αγοριού γιατί μόνο οι γονείς προσφέρουν χωρίς να τους νοιάζει τι θα πάθουν.

Ένιωσα χαρά γιατί το αγόρι έπαιζε με τη μηλιά και ήταν ευτυχισμένο! Ένιωσα και λύπη όμως γιατί το δέντρο δεν είχε μήλα, φύλλα, κλαδιά και στο τέλος ούτε κορμό! Ωστόσο πρόσφερε και το τελευταίο κούτσουρο για να ξεκουράσει το αγόρι.

Τα παιδιά προτείνουν:

Πραγματικά αξίζει να διαβαστεί από όλους!

Πατήστε ΕΔΩ

Από το Ανθολόγιο Β' Δημοτικού

Περπατώντας στη συνοικία μας

Ένας περίπατος

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Η συνοικία, είναι το τμήμα της πόλης με ξεχωριστή ονομασία και καθορισμένα όρια όπου κατοικούν άνθρωποι που δε συνδέονται με συγγενικούς δεσμούς. Ωστόσο επικοινωνούν και συνεργάζονται. Δια ζώσης, στην πραγματική τάξη, είχαμε ξεκινήσει μια συζήτηση με τα παιδιά για τα τοπόσημα της γειτονιά μας ώστε να τα επισκεφτούμε και να τα φωτογραφίσουμε. Αυτό δεν υλοποιήθηκε, όπως το είχαμε σχεδιάσει, λόγω της πανδημίας. Όμως η διάθεση υπήρχε κι έτσι σε μια διαδικτυακή συζήτηση  επέλεξαν ένα τοπόσημο που τους ενδιέφερε να ερευνήσουν. Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να κάνουν διαδρομές στη συνοικία μας να δουν και να  φωτογραφίσουν. Συγκέντρωσαν στοιχεία και φωτογραφίες και τώρα τα μοιραζόμαστε. «Κάναμε μια πολύ ωραία βόλτα και είδαμε πολλά. Μας άρεσε πολύ!Ήταν μια διαφορετική βόλτα που είχαμε να κάνουμε μια δουλειά. Σας ευχαριστούμε για την έμπνευση!» μου είπαν ευχαριστημένοι και οι γονείς.

Έγιναν σημείο αναφοράς μιας συμμετοχικής διαδικασίας, αγαπημένο μου ημερολόγιο, που κινητοποιήθηκε μέσα από τη συλλογικότητα. Η διάδραση οδήγησε στη γνώση.

 Μνημεία και γλυπτά έχουν να πουν πολλά.

Ιστορίες που έζησαν, πολλές, παλιές. 

Κρατούν στη μνήμη των ανθρώπων κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα που διασώθηκε από προηγούμενες εποχές. Κάθε κτίριο που θεωρείται αξιόλογο από αρχαιολογική, ιστορική ή αισθητική άποψη  εντυπωσιάζει.

Η συνοικία είναι πολλά σπίτια μαζί.

Τι σπίτια όμως συνάντησε η Λυδία στον περίπατό της;

Νεοκλασικά σπίτια

Σε πολλά σημεία της Αθήνας βρίσκονται μερικά σπίτια από εκείνα που δεν συναντάς καθημερινά μπροστά σου και σε κάνουν να αναπολείς μια εποχή βγαλμένη από παραμύθι. Γιατί όμως αυτά τα κτίσματα ξεχωρίζουν από τις τόσες πολυκατοικίες που υπάρχουν γύρω μας ;Πρόκειται για την αναβίωση του κλασικού αρχαιοελληνικού ύφους κτιρίων, που έφτασε στην Ελλάδα στις αρχές του 19ου αιώνα όταν οι βασιλείς αποφάσισαν να το καταστήσουν το επίσημο αρχιτεκτονικό ρεύμα των δημόσιων κτιρίων της πρωτεύουσας. Τα βασικά χαρακτηριστικά ενός νεοκλασικού είναι τα κοινά στοιχεία με τους αρχαιοελληνικούς ναούς και χτίζονται με βάση τη συμμετρία. Συνήθως τα συναντάμε μονόχρωμα, με καθαρές επιφάνειες, γραφική διακόσμηση, με διακριτικά ανάγλυφα στοιχεία που δίνουν μία αίσθηση μεγαλοπρέπειας.
Πηγή:www. labelnews.gr

Ανέβηκε ψηλά, η Βαλίσια ,στο βράχο του Άρειου Πάγου για να δει την Ακρόπολη και να βγάλει φωτογραφίες.

Ακρόπολη

Η Ακρόπολη των Αθηνών είναι ένας βραχώδης λόφος ύψους 156 μ. από την επιφάνεια της θάλασσας και 70 μ. περίπου από το επίπεδο της πόλης της Αθήνας. Ο λόφος είναι απρόσιτος από όλες τις πλευρές εκτός της δυτικής εισόδου με τα λαμπρά προπύλαια, απ' όπου ανεβαίνουμε στον Παρθενώνα.

                                          

 Ο Παρθενώνας είναι χτισμένος προς τιμή της θεάς Αθηνάς, στα μέσα του 5ου π.Χ. αιώνα. Στο πέρασμα των αιώνων, προστέθηκαν αρκετά χτίσματα, μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία, σε καθολικό ναό και σε τζαμί. Μετά από πολλές καταστροφές, φωτιές και λεηλατήσεις από τους Τούρκους και τον λόρδο Έλγιν που ξήλωσε αετώματα, την Καρυάτιδα και τα μετέφερε στην Αγγλία, έχει τη σημερινή μορφή.

 Καρυάτιδες -Ερέχθειο

Βαλίσια Ζ.

                             Πατήστε τη λέξη  Η Ακρόπολη για να δείτε ένα ενδιαφέρον βίντεο.

Θεωρείτε ένα από τα σημαντικότερα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς. Η Ευτυχία τον θαυμάζει τα βράδια που είναι φωτισμένος.

Ο Παρθενώνας

Ο Παρθενώνας χτίστηκε προς τιμήν της θεάς Αθηνάς και θεωρείται το λαμπρότερο μνημείο της Αθηναϊκής Πολιτείας. Η επίβλεψη για την κατασκευή του Παρθενώνα είχε ανατεθεί στον Ικτίνο και τον Καλλικράτη και πιθανότατα στον Φειδία. Χτίστηκε περίπου στα μέσα του 5ου αιώνα π.Χ. και είναι κηρυγμένος αρχαιολογικός χώρος στην Ελλάδα.

Ευτυχία Α.

Η συνοικία μας ,το Θησείο, έχει φυσικά και τον ήρωά της στην πλατεία. Ο Φάνης το επισκέφτηκε και το φωτογράφισε  φέτος αφού πέρσι ήταν το άγαλμα που υιοθετήσαμε.

Το άγαλμα του Θησέα 

Τίτλος έργου: Θησέας

Θέση: Πλατεία Θησείου

 (απέναντι από το σταθμό 

του τρένου)

Έτος Κατασκευής:1868

Υλικό κατασκευής: Ορείχαλκος

Καλλιτέχνης: Γεώργιος Βιτάλης

Αυτό το θαυμάσιο, έργο ο γλύπτης το φιλοτέχνησε σε πρόπλασμα γύψου το 1868.

Πρόκειται για ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά έργα του νεοελληνικού κλασικισμού του 19ου αιώνα. Σήμερα, μετά από 141 χρόνια μπορούμε να θαυμάζουμε αυτόν τον όμορφο Θησέα, έξω από τον σταθμό του ηλεκτρικού στο Θησείο. Το γύψινο πρόπλασμα εκτίθεται στο μουσείο Τηνίων καλλιτεχνών. Πηγή: www.athenssculptutes.com

Φάνης Κ.

Ο Διονύσης επισκέπτεται συχνά το χώρο αυτό, γιατί  τον ενδιαφέρει ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ.

Πολιτιστικό κέντρο «Μελίνα Μερκούρη»

Το Πολιτιστικό κέντρο Μελίνα Μερκούρη στεγάζεται στο κτίριο ενός παλιού εργοστασίου καπέλων στο Θησείο. Έχει δύο μόνιμες εκθέσεις. Η μία έκθεση γνωστή ως οδοιπορικό της Αθήνας εκθέτει φωτογραφίες με τις γειτονιές της Αθήνας παλιά. Επίσης υπάρχει και η μόνιμη έκθεση «Θεάτρου Σκιών Χαρίδημος» με φιγούρες και υλικό από τον διάσημο καλλιτέχνη του θεάτρου Σκιών. Το κέντρο έχει και δύο ακόμα αίθουσες για εκθέσεις και εκδηλώσεις.

Διονύσης Ζ.

Αν είχα φτερά όπως ένα αηδόνι λέει η Γεωργία θα μπορούσα να πετάξω παντού. Να πάω στα καταπράσινα δέντρα της αρχαίας αγοράς και να θαυμάσω το ναό.  Να δω από κοντά τους άθλους.

 Ο Ναός του Ηφαίστου

Ο Ναός του Ηφαίστου (Θησείο) ήταν αφιερωμένος στο θεό Ήφαιστο και στην Εργάνη Αθηνά. Είναι δωρικός περίπτερος ναός με πλούσιο γλυπτικό διάκοσμο, κατασκευασμένος από παριανό μάρμαρο. Στην ανατολική μετόπη αναπαριστάνονται οι άθλοι του Ηρακλή ενώ στη βόρεια και νότια  οι άθλοι του Θησέα. ΕΔΩ μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα.

Γεωργία Γ.

Ένα μουσείο δίπλα μας για την επιστήμη ,την τέχνη και τα μαθηματικά. Η Μαργαρίτα μας προτείνει να το επισκεπτόμαστε.

Το Μουσείο Ηρακλειδών



Το Μουσείο Ηρακλειδών ιδρύθηκε το 2004 από το ζεύγος Πωλ και Μπελίντας Φυρού και εκτείνεται σε δύο κτίρια δίπλα στην Ακρόπολη, την αρχαία Αγορά και το ναό του Ηφαίστου. Σήμερα το Μουσείο Ηρακλειδών έχει μετεξελιχθεί σε ένα διαδραστικό κέντρο εκλαΐκευσης της επιστήμης και σε ένα τεχνολογικό μουσείο που εστιάζει στην αρχαιότητα με έμφαση στα επιτεύγματα των αρχαίων Ελλήνων. Η φιλοσοφία των εκπαιδευτικών του προγραμμάτων πατάει στο τρίπτυχο Επιστήμη, Τέχνη και Μαθηματικά.

Μαργαρίτα Δ.

Ο Στράτος έχει πάει πολλές φορές στο ναό σε γάμους και βαπτίσεις. Έβγαλε μια πανοραμική φωτογραφία.

Ο Ναός της Αγίας Μαρίνας

Ο ναός της Αγίας Μαρίνας βρίσκεται στο Λόφο των Νυμφών, στο Θησείο και είναι εγγεγραμμένος σταυροειδής με ένα μεγάλο κεντρικό τρούλο και με τέσσερις μικρότερους στα γωνιακά διαμερίσματα. Οι αγιογραφίες είναι έργο των αγιογράφων Γκρέκου και αδελφών Σότσου κι έγιναν τη δεκαετία του 1930.Τότε κατασκευάστηκε το ξυλόγλυπτο τέμπλο. Μέσα στην εκκλησία ενσωματώθηκε

η παλιά μικρή εκκλησία της Αγίας Μαρίνας(σπηλαιώδης ναός).Η εκκλησία γιορτάζει στις 17 Ιουλίου.

Στράτος Β.

Ο ναός βρίσκεται πολύ κοντά στο σχολείο μας και ο Αναστάσης πηγαίνει και με τη γιαγιά του.

Ο Ναός Αγίου Αθανασίου

Ο Άγιος Αθανάσιος είναι μια παλιά μικρή εκκλησία με πλούσιο φιλανθρωπικό έργο. Βρίσκεται αμέσως μετά τον ηλεκτρικό σταθμό του Θησείου στην οδό Επταχάλκου μέσα σε έναν καταπράσινο χώρο. Πίσω από την εκκλησία μπορείτε να κάνετε τον περίπατό σας στους πολλούς πεζόδρομους και να θαυμάσετε τα εξαιρετικά νεοκλασικά της περιοχής. Η εκκλησία γιορτάζει στις 18 Ιανουαρίου.

                                                                                                    Αναστάσης Κ.

Πολλές φορές έχει σταθεί η Δήμητρα να δει τα τρένα που περνούν.

Ο Σταθμός του Θησείου

Εγκαινιάστηκε στις 27 Φεβρουαρίου1869.Το νεοκλασικό κτίριο εισόδου στο σταθμό είναι επισήμως διατηρητέο. Ήταν ο πρώτος σιδηροδρομικός σταθμός της πόλης της Αθήνας ενώ το τμήμα Θησείο-Πειραιάς ήταν και η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή. Επιβάτες στο πρώτο δρομολόγιο Θησείο -Πειραιάς ήταν η βασίλισσα Όλγα, ο πρωθυπουργός Ζαΐμης ,υπουργοί, στρατιωτικοί, διπλωμάτες και άλλοι επίσημοι. 

Δήμητρα Α.

Ο λόφος είναι  ανάσα για την πόλη! Ένας ελεύθερος λόφος για να αναπνεύσεις και να απολαύσεις τον περίπατό σου και τη θέα. Ο Ορέστης το έκανε με την οικογένειά του και ευχαριστήθηκε!

Λόφος Φιλοπάππου

Είναι λόφος που βρίσκεται απέναντι και νοτιοδυτικά από την Ακρόπολη. Συνδέεται με τους λόφους των Νυμφών και της Πνύκας. 

Στην αρχαιότητα ο λόφος είχε σχέση με την άμυνα της Αθήνας, καθώς από εκεί περνούσε το 

Θεμιστόκλειο 

Τείχος. 

Επίσης από το λόφο 

πραγματοποιούσαν οι Έλληνες τις επιθέσεις τους προς τους Τούρκους που βρίσκονταν στην Ακρόπολη κατά την απελευθέρωση.

Στην κορυφή του υπάρχει το μνημείο Φιλοπάππου, που έστησε ο ύπατος Φιλόπαππος Ιούλιος κατά την Ρωμαϊκή περίοδο και έδωσε το όνομά του.

Ορέστης Β.

Μπορείτε να επισκεφτείτε τη συνοικία μας και να απολαύσετε τον περίπατό σας μαθαίνοντας την ιστορία της. Να περπατήσετε κάθε γωνιά της. Η Κυριακή είναι μια παράξενη μέρα. Με έναν παράξενο τρόπο καταφέρνει να γίνεται μελαγχολική!

Ακολουθήστε τα βήματα των παιδιών και αλλάξτε τη διάθεση!

Από το μπαλκόνι μου

 Βλέπω...

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Πόσες φορές δεν έχω σταθεί στο μπαλκόνι μου! Κοιτάζω προς τα κάτω, προς τα πάνω, προς τα πέρα, προς τον άλλον δρόμο, αριστερά, δεξιά...Εικόνες ,εικόνες! Σκέψεις ,σκέψεις...Όλο και κάτι περισσότερο παρατηρώ. Έτσι έκαναν και τα παιδιά. Με βλέμμα έξω από το σπίτι, με φυσική μέθοδο και ελεύθερη έκφραση ασκήθηκαν στη γραφή. Όταν κάτι το βιώνεις μπορείς και να το πεις. Μπήκαν στη διαδικασία να δουν καλύτερα τι υπάρχει γύρω τους. Απέναντί τους! Να παρατηρήσουν, να δουν, να αναζητήσουν, να κρίνουν, να αποφασίσουν τι θα μοιραστούν με τους άλλους!

Από το μπαλκόνι μου 

Βλέπω μια μικρή πλατεία που έχει τρία μεγάλα πεύκα με κουκουνάρια και μια μουριά. 

Δεξιά υπάρχει ένα 
σπίτι που έχει 
ένα ψηλό κυπαρίσσι.

                     Διο.Ζου.

Από το μπαλκόνι μου

Βλέπω τις γραμμές του τρένου.

Απέναντι βλέπω την ταράτσα του γείτονα που έχει πολλά λουλούδια κι ένα ψεύτικο κύκνο.

Επίσης βλέπω πολλές πολυκατοικίες που στις ταράτσες τους έχουν πολλές κεραίες τηλεοράσεων.

Στρα.Βου.

Από την ταράτσα μου

Ανεβαίνω στην ταράτσα μου και το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι δύο νεοκλασικά κτίρια απέναντι από το σπίτι μου.

Και τα δύο είναι πολύ όμορφα και περιποιημένα. Πάνω στις σκεπές τους έχει μεγαλώσει ένα καταπράσινο φυτό που το λένε γλυσίνα. Έχει καλύψει σχεδόν και τις δύο σκεπές και όταν βγάζει τα μοβ λουλουδάκια είναι πανέμορφο.

Φα.Κα.

Από το μπαλκόνι μου

Βλέπω αμάξια, περιστέρια, κάδους σκουπιδιών ανακύκλωσης, φυτά, ανθρώπους και άλλα πολλά. Υπάρχει κι ένα κτίριο που επισκευάζεται. Θα ήθελα να έχει ένα πάρκο με την πιο μεγάλη τσουλήθρα όλου του κόσμου.

Ορ.Μπα.

Από το μπαλκόνι μου

Βλέπω πολυκατοικίες με λουλούδια και τον πεζόδρομο γεμάτο ανθρώπους. Βλέπω τον ποδηλατόδρομο με αρκετούς ποδηλάτες. Επίσης βλέπω δέντρα, τις ράγες και πότε πότε το τρένο να περνάει. Στα δέντρα βλέπω πουλάκια και τ' ακούω να κελαηδάνε. Βλέπω παγκάκια, βλέπω κάδους σκουπιδιών και γκράφιτι στους τοίχους. 

Βα.Ζου.

Από το μπαλκόνι μου

Βλέπω σπίτια, πολυκατοικίες, φυτά, μπαλκόνια με τέντες. Κάτω όταν κοιτάξω βλέπω το δρόμο και πάνω τον ουρανό.

  Δη.Α.

Τι βλέπω από το μπαλκόνι μου;

Από το μπαλκόνι του σαλονιού μου βλέπω  πολυκατοικίες. Οι περισσότερες είναι πολύ ψηλές ενώ άλλες είναι πολύ χαμηλές. Επίσης βλέπω τον ουρανό με λίγα σύννεφα τώρα. Στο τέλος του δρόμου βλέπω ένα διατηρητέο κτίριο με διάφορα προστατευτικά, τα οποία τα έβαλαν πέρσι μετά από τον σεισμό που έκανε το καλοκαίρι. Αν κοιτάξω από την άλλη πλευρά θα δω μία μεγάλη, παλιά, γκρίζα πολυκατοικία.  

                                    

                              

      Αυτά βλέπω από το       μπαλκόνι μου και     σας    χαιρετώ!                     Λυ.Α   

          

          

 

 Τι βλέπω από το παράθυρό μου

Όταν ανοίγω το παράθυρό μου βλέπω τον πεζόδρομο και τις παλιές γραμμές του τραμ. Επίσης βλέπω τα καταπράσινα δέντρα, αρκετά σπίτια και πολυκατοικίες και μερικά μαγαζιά. Υπάρχουν μερικά παρκαρισμένα αυτοκίνητα και κάποιες πινακίδες. 

  

   Στο βάθος βλέπω το Αστεροσκοπείο που κάθε βράδυ φωτίζεται και είναι πολύ όμορφο!

Μα.Δα.

Η θέα από το δωμάτιό μου!

Η λεμονιά που βλέπω όταν διαβάζω και ζωγραφίζω. Τα λεμόνια της κάνουν ωραίο χυμό.

Από το σαλόνι βλέπω τον ουρανό, κεραίες, στέγες ,μια ελληνική σημαία και ένα εργοστάσιο με την πινακίδα του, που φτιάχνει σχολικές τσάντες.

Πε.Μου.

Το μπαλκόνι μου

Το μπαλκόνι μου είναι μεγάλο και πολύ ωραίο. Όταν κοιτάζω

 απέναντι βλέπω δύο πολυκατοικίες και τον πανέμορφο ουρανό. Εκεί μπορώ να παίζω και να διαβάζω. Έχουμε πολλά φυτά και λουλούδια .Συνηθίζω να κάνω ποδήλατο, να ζωγραφίζω και να κάνω κατασκευές.

ΕΝ ΕΣΠΕΡΑ(απόσπασμα)

Κωνσταντίνος Καβάφης