5 Ιουνίου - Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος

Σπίτι μας ο πλανήτης

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σαν λουλούδι στο χρόνο είσαι και κρατάς στη μνήμη ζωντανές αναμνήσεις, που σαν ποτάμι κατεβαίνουν ορμητικά για να τυπωθούν στο χαρτί και να ανακυκλώσουν τη σκέψη....Θυμάμαι εκείνη την ιστορία που μου γεννήθηκε στο μυαλό, όταν είδα τις φωτογραφίες που μου έστειλε ο Ορφέας. Μια έξοδος από το σπίτι...η ώρα του πλανήτη.

Με το χαμόγελο ενός παιδιού

Η μαμά μου είναι δημοσιογράφος. Δουλεύει πάντα από το σπίτι. Ανταποκρίτρια ξένων εφημερίδων! Τώρα, είμαστε όλοι στο σπίτι. «Ο αόρατος εχθρός», έτσι τον λένε οι μεγάλοι, μας ανάγκασε να μείνουμε στο σπίτι κλεισμένοι. 

Τελοσπάντων, εγώ ξυπνάω το πρωί και τρώω το πρωινό μου. Τι άλλο να  κάνω, αφού πεινάω! Έπειτα κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση. Εκπαιδευτική! Σήμερα βλέπω ένα ντοκιμαντέρ με ζώα. Έχει πολύ ενδιαφέρον! Χρειάζονται την προστασία μας. Μερικά μάλιστα κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.

Σηκώνομαι αργά και πάω στην τουαλέτα. 

«Πλύνε καλά τα χέρια σου», ακούω να λέει η μαμά μου. Είκοσι δευτερόλεπτα και λέω την προπαίδεια του «έξι». Πηγαίνω πάλι στον καναπέ μου. 

Η μαμά μου δουλεύει στον υπολογιστή, μιλάει στο τηλέφωνο και όλα αυτά. Ο αδελφός μου παίζει ένα παιχνίδι στον υπολογιστή δηλαδή συνεχίζει ένα παιχνίδι που το είχε αφήσει στη μέση από χτες. 

Αχ! Ο μπαμπάς είναι στη δουλειά. Τυχερός! Βγαίνει έξω, βλέπει τ' αυτοκίνητα, τους δρόμους ,τα δέντρα, τις πολυκατοικίες, εκείνη την παλιά γέφυρα με το τρένο, τα γκράφιτι στους τοίχους, τους κάδους... Ναι, ναι τους κάδους. Τι ωραία! Τον ζηλεύω αν και είναι μπαμπάς μου και τον αγαπώ! Η μαμά μου θα μαγειρέψει τώρα! Μμμμ! Τι καλό θα φάμε!

Ο αδερφός μου άφησε το παιχνίδι και διαβάζει ένα βιβλίο με πλανήτες.

Τρώω μια μπανάνα πάντα καθισμένος στον καναπέ ... Σηκώνομαι, σηκώνω και την πυτζάμα μου, γιατί μου  είχε κατέβει λίγο.

Πάω πάλι στην τουαλέτα. Πλένω καλά τα χέρια μου. Είκοσι, τριάντα δευτερόλεπτα, δεν ξέρω ακριβώς, εγώ πάντως είπα την προπαίδεια του «εφτά » και του «οχτώ» από μέσα μου, και γρήγορα παρακαλώ!

Θα 'ταν περήφανη και η δασκάλα μου ...σκέφτομαι.

-Ορφέα!

-Ναι, μαμά...! Η μαμά μου με φωνάζει!

-Να κάνεις επανάληψη τις προπαίδειες είπε η δασκάλα σου.

-Τις έκανα, μαμά!

-Φέρε μου το τετράδιο να δω, μου λέει η μαμά.

Πού να εξηγώ τώρα στη μαμά, ότι εγώ όταν πάω στην τουαλέτα κάνω εξάσκηση τις προπαίδειες. Κάθισα τελικά και τις έγραψα.

Εντωμεταξύ το ντοκιμαντέρ με τα ζώα τελείωσε. Έμεινα στον καναπέ και κοιτούσα έξω από το παράθυρο. Από εκεί έβλεπα την ταράτσα της πολυκατοικίας. Τότε ήταν που μου ήρθε μια ιδέα. Σηκώθηκα γρήγορα και πήγα στο δωμάτιό μου.

Βρήκα την τσάντα μου, που μένει πάντα σπίτι, σαν εμένα, σαν όλους κι έβγαλα τους μαρκαδόρους μου. Α, να κι ένα κίτρινο χαρτόνι. Ζωγράφισα αμέσως έναν κύκλο όπως καθόμαστε στην τάξη, στο συμβούλιο. Έφτιαξα γύρω γύρω καρδούλες σαν να είναι τα παιδιά. Αφού έκανα ένα «εικονικό συμβούλιο», με τον εαυτό μου, αποφάσισα να κάνω κάτι κι εγώ γι' αυτή την κατάσταση του «εγκλεισμού» που λένε οι μεγάλοι. Έγραψα το μήνυμα «Μένουμε σπίτι» και ναι, αυτό θα ζητήσω.

Φόρεσα τη μαγική  στολή μου και βγήκα στην ταράτσα, αγκαλιά με τον πλανήτη μας.

Μ' ένα μεγάλο χαμόγελο περπατούσα στην ταράτσα με το μήνυμα στα χέρια μου!

Ω! τι θαύμα! Βρέθηκα αλλού!

Από τη μια στην ταράτσα κι από την άλλη παντού. Ιταλία, Γαλλία, Ισπανία, Γερμανία, Βέλγιο, Αγγλία. Ως την άλλη όχθη του Ατλαντικού, στην Αμερική. Έφτασα στην Κίνα, Ιαπωνία, Αυστραλία, Τουρκία. 

Βγήκαν όλοι στα μπαλκόνια, στις ταράτσες, στα παράθυρα. Τους χαιρετούσα, τους μιλούσα πάντα αγκαλιά με τον πλανήτη.

Όλοι φώναξαν «Μένουμε σπίτι». Έμεινα έκπληκτος!

«Σπίτι μας, ο πλανήτης» ακούστηκε μια φωνή από μια ταράτσα. Τότε όλοι τον ακολούθησαν κι άρχισαν να φωνάζουν: «Σπίτι μας, ο πλανήτης», «Σπίτι μας, ο πλανήτης!» Απίστευτο! Τους χαιρετούσα συνέχεια. Σήκωνα τα χέρια μου ψηλά!

«Να τον φροντίσουμε!» είπε κάποιος που κρατούσε ένα παιδί στην αγκαλιά.

Τους χαιρετούσα και χαμογελούσα. Τόσο χαμογελούσα που φάνηκαν όλα τα δόντια μου. Το χαμόγελο έφτανε ως τ' αυτιά που λένε οι μεγάλοι. Τότε ήταν που συνέβη το αναπάντεχο! Όλοι άρχισαν να χαμογελούν, λες και ήταν μεταδοτικό. Εγώ άκουγα ότι ο ιός ήταν μεταδοτικός.

Πόσο χαρούμενος ήμουν!

Ευχαριστώ Ορφέα

5 Ιουνίου 2020

Η Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος, θεσμοθετήθηκε από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών (ΟΗΕ) το 1972 με στόχο την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση όλου του κόσμου για θέματα περιβάλλοντος. Είναι κάθε χρόνο 5 Ιουνίου.  Τα παιδιά ζωγράφισαν για τη φετινή χρονιά με θέμα - σύνθημα: «Η Ώρα της Φύσης». Ας ενώσουμε τις φωνές  μας!