O ανυπόμονος

Ο καθένας με τη σειρά του

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Η επιστροφή στο σχολείο μας είναι γεγονός! Γεγονός είναι και η υπενθύμιση των κανόνων που είχαμε θέσει στην αρχή της χρονιάς με τα παιδιά, για να περνάμε καλύτερα. Ένα κείμενο είναι πάντα ένα πιο εποικοδομητικό μέσο για να συζητήσεις με τα παιδιά παρά να νουθετείς συνεχώς. Έτσι ''Ο ανυπόμονος'' του Ζαχαρία Παπαντωνίου, μας έδωσε την αφορμή να μιλήσουμε για την αξία της υπομονής που προσδίδει ισορροπία και συνέπεια. Δεν είναι αξία που χαρακτηρίζει τα παιδιά, ωστόσο, προσοχή! γιατί  τα αφορά. Όσο πιο μικρό το παιδί τόσο λιγότερο ικανό είναι, να δείξει υπομονή. Με τον καιρό όμως και με τη σωστή εκπαίδευση μπορούν να μάθουν την υπομονή.

Το κείμενο-ποίημα που διαβάσαμε μετά το Πάσχα μιας και τσουγκρίσαμε και τ' αυγά μας κινητοποίησε πάλι.

O ανυπόμονος

Μόλις τ' αυγά της ζέστανεν η κλώσσα

και τα μικρά ετοιμάστηκε να βγάλει,

ένα πουλάκι εσήκωσε κεφάλι

μέσ' στο τσόφλι, μιλώντας τέτοια γλώσσα:

-Ως πότε εδώ θα μ' έχουνε κλεισμένο;

Καθόλου δεν μπορώ να περιμένω!

Πώς; Έτσι τον καιρό μου εδώ θα χάνω;

Εγώ έχω κατορθώματα να κάνω!

Κόκορας βέβαια θα 'μαι δίχως άλλο

λοφίο ψηλό, χρυσά φτερά θα βγάλω

τη μέρα και τη νύχτα θα στολίσω

θα φέρνω την αυγή μόλις λαλήσω

στη φράχτη, στην αυλή, σε κάθε μέρος

στρατεύματα τις κότες θα οδηγώ.

Και του 'πε τότε ο κόκορας ο γέρος:

-Στάσου να βγεις παιδάκι μου απ' τ' αυγό.

Ζαχαρίας Παπαντωνίου

Να έχεις υπομονή, σημαίνει να περιμένεις και ταυτόχρονα να ελπίζεις.

Περιμένω και ελπίζω, είναι δύο πολύ σημαντικές παράμετροι.

Μη σας πιάνει ανυπομονησία, μην εκνευρίζεστε που ακόμα δεν...,μην διαμαρτύρεστε. Θα μάθουμε να περιμένουμε και θα έχουμε ελπίδα ότι θα πραγματοποιηθεί αυτό που περιμένουμε.

Όταν μιλάμε στο τηλέφωνο ή συζητάμε με κάποιον πρέπει να έχουμε δώσει στο παιδί να καταλάβει ότι μετά θα γίνει η επιθυμία του.

Κι εσείς παιδιά, περιμένετε γιατί πρέπει να γνωρίζετε ότι οι μεγάλοι θα σας ακούσουν μετά και δε θα σας αγνοήσουν.

Αν φτάνουμε παιδιά, στα πρόθυρα του θυμού, της ανυπομονησίας, της  νευρικότητας...μπορούμε να πούμε...

Μέτρα μέχρι το δέκα...

Η αναμονή είναι οχυρό, να είσαι δυνατός.

Ο Πλούταρχος είπε: 

Στην πράξη, είναι πιο εύκολο να θριαμβεύσει η υπομονή παρά η δύναμη. Πολλά πράγματα που δεν μπορούσαν να λυθούν με μια δραστική λύση, κατακτήθηκαν λίγο λίγο.

💡Ας σκεφτόμαστε τις συνέπειες και να είμαστε προνοητικοί ώστε να υπολογίζουμε το χρόνο⏳ που θα χρειαστεί κάτι ή αν κάτι δεν πάει καλά, πόσο θα αυξηθεί ο αναμενόμενος χρόνος. 

Ας ελέγχουμε τον εαυτό μας γιατί έτσι οι σχέσεις μας θα είναι καλύτερες με τους άλλους.

👀Ας δούμε μερικά παραδείγματα:

Στο μοίρασμα των υλικών

Στην ανάγνωση

Στη διόρθωση του τετραδίου

Στα παιχνίδια

Στην είσοδο ή στην έξοδο από την τάξη

Στη σειρά που μπαίνω στα διαλείμματα

Ένα αρχαίο ρητό λέει: 

Οι υπομονετικοί θα νικήσουν.

👀Παρακάτω δείτε ένα βιντεάκι που δείχνει , να γεννιέται ένα κοτοπουλάκι μέσα από ένα αυγό.

Μάνα μου!

Η Κυψέλη

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Kάθε χρόνο, είναι αλήθεια, ότι θέλεις να πεις κάτι για τη γιορτή της μητέρας. Πάντα έχεις να ''πεις'' κάτι. Με λόγια, με κινήσεις, με επιφωνήματα, με πράξεις...ο καθένας  θα διαλέξει τον τρόπο που του ταιριάζει για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του!Με ''το να λες ευχαριστώ'' ενδυναμώνεις την ευγνωμοσύνη σου απέναντι στον άνθρωπο που λες ''μάνα''. Μου αρέσουν τα μικρά αυτά ποιήματα με τις 17 συλλαβές που λέγονται ''χαϊκού'' κι έτσι έφτιαξα ένα.

Μητέρα!

Μητέρα στάσου,(5 συλλαβές)

να σου πω ευχαριστώ!(7 συλλαβές)

Ευγνωμοσύνη! (5 συλλαβές)

(Τσούλου Κ.,2019)

Μπορείτε κι εσείς να κάνετε το ίδιο.(5,7,5)  Τρεις στίχους με αυτό τον αριθμό συλλαβών ο καθένας αντίστοιχα. Να το γράψετε σε μια κάρτα που θα φτιάξετε με το δικό σας προσωπικό στυλ και να το προσφέρετε με ένα λευκό λουλούδι. Αν είναι μακριά μπορείτε να της το απαγγείλετε. Σίγουρα θα βρείτε τον τρόπο.

Οι ποιητές και οι ποιήτριες έγραψαν ποιήματα για τη μητέρα τους ή για όλες τις μητέρες του κόσμου.

''Μάνα , μανούλα, μαμά''

Ρένα Γ. Τζωράκη

Μάνα, μανούλα, μαμά,

σε όποια γλώσσα κι αν την φωνάξεις,

σε όποιο χρώμα, κι αν την αγκαλιάσεις

θρήσκευμα, φύλο ή φυλή,

αν είσαι νιος ή γέρος νιώθεις,

αν είναι εκείνη εν ζωή,

ή

στα Ηλύσια πεδία κατοικεί,

σπλάχνο από τα σπλάχνα της

θα είσαι και πάντα

στην αγάπη της θα κατοικείς!

Η εορτή της μητέρας

Γεώργιος Δροσίνης

Όλα τα άνθη χαρωπά, με τη δροσιά λουσμένα,

Στης άνοιξης την αγκαλιά ανθίζουν ένα, ένα.

Μα κάθε τι, το πιο μικρό, τη μυρωδιά χαρίζει

Εις την καλή μητέρα του, όπου γι' αυτό φροντίζει,

Και όταν την πρωτομαγιά γιορτάζει τ' όνομά της

Η άνοιξη, γιορτάζουνε μαζί και τα παιδιά της.

Λουλούδια αν είμαστε εμείς, εσ' είσ' η άνοιξή μας

Μες στη δική σου αγκαλιά ανθίζει η ψυχή μας.

Αχ! πάρε την αγάπη μας και δος μας την ευχή σου

Είναι για μας ''Πρωτομαγιά'' η μέρα της γιορτής σου.

Μάνα

Γεράσιμος Μαρκοράς

Μάνα! Δε βρίσκεται

λέξη καμία

να 'χει στον ήχο της

τόση αρμονία.

Σαν ποιος να σ' άκουσε

με στήθος κρύο,

όνομα θείο;

Παιδί από σπάργανα

ζωμένο ακόμα,

με χάρη ανοίγοντας

γλυκά το στόμα,

γυρνάει στον άγγελο,

που τ' αγκαλιάζει,

και Μάνα κράζει.

Στον κόσμο τρέχοντας 

ο νέος διαβάτης

πέφτει στ' αγνώριστα

βρόχια της απάτης,

κι αναστενάζοντας

Μ ά ν α μου! λέει,

Μάνα! Και κλαίει.

Της νιότης φεύγουνε 

τ' άνθια κι η χάρη,

τριγύρω σέρνεται

μ' αργό ποδάρι,

ώσπου στην κλίνη του, 

σαν βαρεμένος

πέφτει ο καημένος.

Και πριν την ύστερη

πνοή του στείλει,

αργά ταράζοντας

τα κρύα του χείλη,

και με το Μ ά ν α μου!

πρώτη φωνή του,

πετά η ψυχή του.

Η Μάνα

Γεώργιος Μαρτινέλλης

''Μάνα'' κράζει το παιδάκι,

''μάνα'' ο νιος και  ''μάνα'' ο γέρος,

''μάνα'' ακούς σε κάθε μέρος

α! τι όνομα γλυκό!

Τη χαρά σου και τη λύπη

με τη μάνα τη μοιράζεις,

ποθητά την αγκαλιάζεις,

δεν της κρύβεις μυστικό.

Εις τον κόσμο άλλο πλάσμα

δεν θα βρεις να σε μαντεύει,

σαν τη μάνα που λατρεύει,

σαν τη μάνα που πονεί.

Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα

με το νου σε συντροφεύει,

για το τέκνο π' αγαπάει,

για το τέκνο που φιλεί.

Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα

με το νου σε συντροφεύει,

σε προσμένει, σε γυρεύει

μ' ανυπόμονη καρδιά.

Κι αν σκληρός εσύ φαρμάκια

την ποτίζεις την καημένη,

πάντα η μάνα σ' απανταίνει

με τα ολόθερμα φιλιά.

Δυστυχής όποιος τη χάνει!

Ο καημός είναι μεγάλος!

Σαν τη μάνα δεν είν' άλλος

εις τον κόσμο θησαυρός.

Κι' όποιος μάνα πια δεν έχει,

''μάνα'' κράζει στ' όνειρό του

πάντα ''μάνα'' στον καημό του

είν' ο μόνος στεναγμός!

Η κυψέλη

Ιωάννης Πολέμης

Τι ζωή ευτυχισμένη

κάν' η μέλισσα εκεί!

μες το μέλι πάντα μένει

μες στο μέλι κατοικεί.

Την κυψέλη της κοιτάζω,

την ζηλεύω και πονώ,

τη μητέρα μου αγκαλιάζω

και τη ζήλια μου ξεχνώ.

Είναι πιο γλυκά απ' το μέλι

της μητέρας τα φιλιά

κι είναι πάντοτε κυψέλη

η θερμή της αγκαλιά.

🌼Δοκιμάστε τώρα να φτιάξετε κι εσείς ακροστιχίδες με τις λέξεις 🌼

''μητέρα, μαμά, μάνα, μανούλα''

Μ -ονάκριβη μανούλα,

Η -λιόλουστη αυγούλα

Τ -ρυφερή αγκαλιά

Ε -υγενική καρδιά

Ρ -ομαντική, παντοτινή,

Α -γάπη αληθινή! 

Μ-ανούλα μου,

Α- γάπη μοιράζεις

Μ-ε την καρδιά 

Α-γκαλιάζεις!

Μ-ε γενναιοδωρία μας φροντίζεις

Α -ρμονία πάντα μας χαρίζεις!

Ν -αι, άνοιξη είσαι θα πουν όλοι,

Α-νοιχτόκαρδο περιβόλι!

Σε αυτή την ανάρτηση μπορείτε να δείτε τη μητέρα και με τα μάτια ζωγράφων.

👉Η γιορτή της μητέρας!

Ροδιά και πεύκος

 Της ζωής ο λόγος

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Θα σου διηγηθώ μια ιστορία από εκείνες τις παλιές που έχουν όμως τόση απήχηση  και σήμερα. Μια ιστορία για το μοίρασμα χωρίς περηφάνια αλλά με γενναιοδωρία. Η ιστορία αυτή κάποτε, από το 1964, διαβάζονταν μέσα σε πολυπληθείς τάξεις. Άραγε άφησε το αποτύπωμά της; Χρειάζεται μερικά πράγματα να επαναλαμβάνονται γιατί πολύ εύκολα ο άνθρωπος ξεχνά πολύ σημαντικά πράγματα, απ' αυτά που καθορίζουν τις διαπροσωπικές του σχέσεις. Περπατώντας στο λόφο και παρατηρώντας τα φυτά σίγουρα τα ψηλά πεύκα δε θα σου διαφύγουν. Μπορεί όμως να σου διαφύγει από το οπτικό σου πεδίο μια μικρή ροδιά. Αν όμως έχεις εκπαιδευτεί να εστιάζεις και να μη σου ξεφεύγει η ομορφιά στην καθημερινότητά σου, τότε θα μπορείς να απολαύσεις τα πράγματα γύρω σου, γιατί ξέρεις ότι δε θα κρατήσει για πάντα. Στάσου και απόλαυσε τα γυαλιστερά, καθαρά φύλλα της και τα υπέροχα άνθη της.

Εκεί στο σημείο αυτό θα σου έρθει μια γλυκιά ανάμνηση από μια ιστορία παλιά που την έχεις πει με λεπτομέρειες και τη θυμάσαι ακόμα.

ΡΟΔΙΑ ΚΑΙ ΠΕΥΚΟΣ

''Ο πεύκος φουντωτός καμάρωνε στην πόρτα απέξω του περιβολιού.

Μια μέρα είδε μες από το φράχτη να προβάλλει μια κοντή ροδιά. Ποιος την έφερε κει πέρα, κανείς δεν ξέρει. Μήτε κι ο πεύκος, που φύλαγε την πόρτα.

Καθώς την είδε ο πεύκος τη ροδιά κοντή έτσι με τα φυλλαράκια της, την περιφρόνησε. Δεν καταδέχτηκε να την προσέξει.

Πύκνωνε αυτός τα αμέτρητα τα φύλλα του, γιατί ήταν άνοιξη. Ανυπόμονος βιαζόταν να φουντωθεί πιο πολύ ακόμη και να καμαρώσει. Την κοντούλα την ροδιά δεν την έβλεπε καθόλου.

Μιαν αυγή όμως η ροδιά βρέθηκε ανθισμένη στα κόκκινα, στα φλόγινα ντυμένη. Η φορεσιά της θάμπωσε τον πεύκο.

Στην αρχή αυτός παραξενεύτηκε πολύ, άφησε την περηφάνια κι έσκυψε και πρόσεχε, όλο πρόσεχε της ροδιάς την τόσο φουντωμένη ανθοβολιά. Και δεν ένιωσε, πώς έτσι προσκυνούσε την ταπεινούλα τη ροδιά.

Της ροδιάς όμως όλη η προσοχή της και η λατρεία της ήταν στα άνθη, τα παιδιά της.

-Τι καμάρι! έλεγε ο πεύκος. Ούτε γυρίζει να με δει.

Και φυσομανούσε, σειόταν και λυγιόταν, για να την κάμει να προσέξει. Τέλος παρηγορήθηκε με την ελπίδα πως θα ρέψει γρήγορα στο χώμα της ροδιάς η περηφάνια.

Και η ώρα αυτή φαινόταν πως ερχόταν στ' αλήθεια. Τα άνθη της ροδιάς ένα ένα έσβηναν και χάνονταν.

Του πεύκου η χαρά ήταν τώρα πολυθόρυβη.

-Την έπαθες καλά! είπε ο πεύκος. Το περίμενα.

Όμως τι έγινε πάλι μιαν αυγή; Ξύπνησε ο πεύκος μας και τι να δει; Στον τόπο των πεσμένων λουλουδιών είχαν προβάλει ρόδια μικρά, μεγάλα, φλόγινα, κόκκινα και στρογγυλά και παχουλά σαν του μικρού παιδιού τα μάγουλα.

Τότε πια πήγε ο πεύκος να χλομιάσει από το κακό του. Έβλεπε τα δικά του τα παιδιά, τα κουκουνάρια, και δεν ήξερε που να τα κρύψει απ' την ντροπή του. Μα έκανε περηφάνια την ντροπή και σώπαινε. Και περίμενε να δει τι άλλο θ' απογίνει με τη φαντασμένη τη ροδιά.

Τέλος έφτασε η μέρα που έπρεπε και ο πεύκος να χαρεί λιγάκι. Και να παρασταθεί στης ροδιάς τη συμφορά. Κορίτσια μπήκαν κι έκοψαν όλα της ροδιάς τα ρόδια. Και την ξεγύμνωσαν και την άφησαν πεντάρφανη. Και ήταν αληθινά για κλάμα η όψη της ροδιάς.

Ο πεύκος σείστηκε και αναταράχτηκε από τη χαρά του.

-Όμορφη είσαι τώρα! είπε στη ροδιά. Παρηγορήσου. Αυτή ήταν η μοίρα σου, και δεν την γλίτωσες! Τι νόμισες!

-Υψηλότατέ μου άρχοντα! είπε η ροδιά. Θαρρείς πώς έχω λύπη για το θησαυρό μου που μου τρύγησαν; Αυτή ήταν ίσα ίσα η χαρά μου! 

Της ζωής μου ο μόνος λόγος είναι να μοιράζω τα καλά μου σ' όσους τα χρειάζονται και ύστερα άλλα πιο όμορφα να τους ετοιμάζω.

(ΑΝΑΓΝΩΣΤΙΚΟΝ ΕΚΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ-1964)

Οι στίχοι του ποιητή Γ. Δροσίνη φωτίζουν την περηφάνια, αλλά όχι την έπαρση, τον κομπασμό. Την περηφάνια εκείνη που έχω νιώσει μέσα μου γι' αυτά που καταφέρνω μόνος μου και της δίνω περισσότερο χρόνο, συγχαίροντας τον εαυτό μου για την προσπάθεια και την αξιοπρέπεια που διατηρώ χωρίς να προσδοκώ εξωτερική βοήθεια αλλά προσμένω και ονειρεύομαι ν' απολαύσω στο μέλλον τα δικά μου επιτεύγματα.

Στο μακρινό παρελθόν ο Ισοκράτης είπε: ''Σύμφωνα με την αξία του πρέπει να πράττει και να τιμάται ο κάθε άνθρωπος.''

Τι Θέλω

Δε θέλω του κισσού το πλάνο ψήλωμα,

σε ξένα αναστηλώματα δεμένο.

Ας είμαι ένα καλάμι, ένα χαμόδεντρο,

μα όσο ανεβαίνω, μόνος ν' ανεβαίνω.

Δε θέλω του γυαλιού το λαμπροφέγγισμα,

που δείχνεται άστρο με του ηλιού τη χάρη.

Θέλω να δίνω φως από τη φλόγα μου,

κι ας είμαι κι ένα ταπεινό λυχνάρι.

Γεώργιος Δροσίνης

Ποίηση: Γεώργιος Δροσίνης

Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης

Ερμηνεία: Βασίλης Παπακωνσταντίνου και Δημήτρης Τσακνής με την παιδική χορωδία του Δημήτρη Τυπάλδου

Μάης

Όλη η άνοιξη χωράει

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ο Μάιος, ο πέμπτος μήνας του ημερολογίου μας με διάρκεια 31 ημερών, είναι ο τελευταίος μήνας της άνοιξης. Είναι στην ουσία το μέσο της ανθοφόρας αυτής εποχής αφού το καλοκαίρι αρχίζει ουσιαστικά δύο δεκαήμερα μετά το τέλος του, στις 21 Ιουνίου. Ο Μάιος, είναι πράγματι «μήνας χαράς και λατρείας της βλάστησης». 

Ο Μάιος προσωποποιούνταν με μορφή άντρα που βρισκόταν στο μεταίχμιο δύο ηλικιών κι έφερε στο κεφάλι του κάνιστρο(καλάθι)γεμάτο άνθη.

Σπουδή για το μήνα Μάιο,1967-Ίδρυμα Γιάννη Τσαρούχη

Πολλές είναι οι απόψεις σχετικά με την προέλευση της ονομασίας του μήνα αυτού. Πολλοί υποστηρίζουν ότι ο Μάιος πήρε τ' όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maja (Mάγια),που κι αυτή η ονομασία της προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη μαία που σημαίνει τροφός, μητέρα. 

Η θεότητα Μαία συμβόλιζε τη γονιμότητα της γης. Αργότερα η θεά ταυτίστηκε με την ελληνική νύμφη Μαία, την ομορφότερη από τις Ατλαντίδες, μητέρα του Ερμή, στην οποία προσφέρονταν θυσίες κατά την πρώτη ημέρα του μήνα.

Αγγείο-Ερμής και Μαία

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο η ονομασία του Μάη ίσως προέρχεται από τη λέξη major του επιθέτου magnus-major-maximus(=μέγας-μείζων-μέγιστος).

Ο Οβίδιος αναφέρει ότι η ονομασία παράγεται από τη λέξη Majestas που θα πει «μεγαλειότης». Άλλοι τέλος θεωρούν ότι ο Μάιος ονομάστηκε έτσι από τους Majores, ένδοξους αρχαίους προγόνους, στους οποίους ήταν αφιερωμένος. 

Ο λαός μας συσχετίζει το όνομά του προς το ρήμα «μαγεύω». Έτσι οι άνθρωποι της υπαίθρου δεν κάνουν σοβαρές εργασίες, ούτε γάμους για να μη μαγευτούν. Θεωρούν τον μήνα «μαγεμένο».

Πάντως όλοι οι λαοί γιόρταζαν την ανθοφορία της Φύσης και της βλάστησης και την αρχή των «καλών καιρών».

Η 1η Μαΐου έχει χαρακτηριστεί σχεδόν παγκόσμια ημέρα αργίας (αν και είν' «απεργία») και διεκδικήσεων των εργαζομένων, αφού είναι συνδεδεμένη με τις διαδηλώσεις στο Σικάγο το 1886 με αίτημα τα τρία οχτάρια:

8 ώρες εργασίας,

8 ώρες ελεύθερος χρόνος, 

8 ώρες ύπνος.

Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα σε προηγούμενη ανάρτηση:

👉1η Μάη - Εργατική Πρωτομαγιά

Έθιμα

Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι

Οι άνθρωποι φτιάχνουν στεφάνι από λουλούδια και καρπούς για ευημερία, τύχη, ευτυχία  που το κρεμάνε στην πόρτα τους μέχρι τις 24 Ιουνίου(Αη-Γιαννιού του Θεριστή), όπου το καίνε σε φωτιές που ανάβουν. Πάντως ενισχύει αυτή η συνήθεια σήμερα τη σχέση του ανθρώπου με τη φύση όπου έχει απομακρυνθεί λόγω των πόλεων.

Δείτε ιδέες για στεφάνι στην παρακάτω ανάρτηση:

👉Πρωτομαγιά

Το μαγιόξυλο

Επειδή ο λαός όπως είπαμε έχει συνδέσει το μήνα με τα μάγια, στο πρωτομαγιάτικο στεφάνι, έβαζαν ανάμεσα στα άνθη ένα σκόρδο για τη βασκανία  ή ένα αγκάθι ως αποτρεπτικό κάθε κακού.

Παροιμίες για τον Μάιο

Ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι και τον Αύγουστο σταφύλι.

Καλός ο ήλιος του Μαγιού, τ' Αυγούστου το φεγγάρι.

Ο Απρίλης με τα λούλουδα και ο Μάης με τα ρόδα.

Ο Απρίλης έχει τ' όνομα κι ο Μάης τα λουλούδια.

Μάης άβρεχτος, χρονιά ευτυχισμένη.

Μάης άβροχος, τρυγητός χαρούμενος.

Το Μάη εγεννήθηκα και μάγια δε φοβούμαι.

Τώρα μάγια, τώρα δροσιά, τώρα το καλοκαίρι.

Μην βγάλεις μήτε μπάλωμα, πριν βγει ο Μάιος μήνας.

Μάης φτιάχνει τα σπαρτά κι ο Μάης τα χαλάει.

Τον Απρίλη και τον Μάη κατά τόπους τα νερά.

Αν βρέξει ο Μάης δυο νερά κι ο Μάης άλλο ένα τότε τ' αμπελοχώραφα χαίρονται τα καημένα.

Απρίλης, Μάης, κοντά είν' το θέρος.

Γιάννης Τσαρούχης,12 Μήνες -Μάιος

Ονόματα για τον Μάιο

👉Μάιος, Μάης

Καλομηνάς(καλός καιρός)

Λουλουδένιος(ανθίζουν τα λουλούδια) 

Πράσινος (πρασινίζει ο τόπος)

Πενταφάς (τρως πέντε φορές την ημέρα επειδή μεγαλώνει)

Πενταδείλινος (μεγαλώνει η μέρα)

Κερασάρης (βγαίνουν τα κεράσια)

Τριανταφυλλιάς (ανθίζουν οι τριανταφυλιές)

Φουσκοδέντρης (γεμίζουν φύλλα τα δέντρα)

👀Aς δούμε παιδιά και αυτό το βίντεο με τα έθιμα.

 

Ο Μάιος στην ΠΟΙΗΣΗ

Ο Μάιος

Ο Μάιος μας έφτασε,

εμπρός βήμα ταχύ,

να τον προϋπαντήσουμε,

παιδιά, στην εξοχή.

Δώρα στα χέρια του πολλά

και όμορφα κρατεί

και τα μοιράζει γελαστός

σε όποιον του ζητεί.

Φέρνει τραγούδια και χαρές,

λουλούδια και δροσιά

και μυρωδάτη φόρεσε

ωραία φορεσιά.

Πάμε κι εμείς να πάρουμε,

μη χάνουμε καιρό,

μας φτάνει ένα τριαντάφυλλο

κι ένα κλαρί χλωρό.

Άγγελος Βλάχος

Ο Μάης (1)

Ένα πράσινο βιβλίο

γράφει ο Μάης για παιδιά

Οι τελείες του είναι κεράσια

και οι λέξεις του κλαδιά.

Και το αγέρι το μοιράζει

σε περιβόλια και αυλές

και οι εικόνες τρεμουλιάζουν

στις σελίδες τις χρυσές.

Ένα πράσινο βιβλίο

-άνθη, φύλλα κι ευωδιά-

γράφει ο Μάης, ξαναγράφει

για παιδιά.

Ο Μάης (2)

Σ΄ ένα στέφανο του Μάη

Όλη η άνοιξη χωράει.

Κύκλους, κύκλους τα λουλούδια,

οι χοροί και τα τραγούδια

στα χρυσά του ήλιου καφάσια

ωριμάζουν τα κεράσια.

Πέρα ως πέρα φως απλώνει

γλάστρα ανθίζει στο μπαλκόνι.

Είναι ο Μάης δίχως ταίρι

ένα ολάνθιστο παρτέρι.

Σ' ένα στέφανο το Μάη

Όλη η άνοιξη χωράει.

Ρένα Καρθαίου

Δέξου Μάη

Η Άνοιξη, δροσιές γεμάτη

καρτερεί μεσοκαμπής

στ' ανθισμένο της παλάτι

Μάη μου για να μπεις.

Δέξου φούχτες τα λουλούδια

απ' την πλούσια ποδιά

δέξου Μάη γλυκά τραγούδια

κι από τα παιδιά.

Στέλιος Σπεράντζας

Η Πρωτομαγιά

Καλώς τον το Μάη, το Χρυσομάη,

με τ' άνθη στολισμένος ήρθε πάλι,

Μάη, Χρυσομάη, Μάη με δροσιές.

Πρωτομαγιά τα λούλουδα γιορτάζουν

και τα πουλιά τα ταίρια τους φωνάζουν

τραγουδούν το Μάη γύρω στα κλαδιά.

Παιδάκια περπατούνε ταίρι, ταίρι,

με λούλουδα πρωτομαγιάς στο χέρι,

Τραγουδούν το Μάη γύρω στα κλαδιά.

Πρωτομαγιά τα λούλουδα γιορτάζουν

και τα πουλιά τα ταίρια τους φωνάζουν'

τραγουδούν τον Μάη γύρω στα κλαδιά.

(Από το αλφαβητάριο ''Τα καλά παιδιά''-1950)

Πάσχα, Πασχαλιά και Λαμπρή!

Αγαπάτε αλλήλους

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Η μέρα της Λαμπρής είναι η σπουδαιότερη γιορτή για τους χριστιανούς. Είναι η Εορτή των Εορτών όπως αποκαλείται. Είναι κινητή εορτή, δηλαδή δεν γιορτάζεται κάθε χρόνο την ίδια ημερομηνία. Εορτάζεται την πρώτη Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο που ακολουθεί την εαρινή ισημερία.

Είναι μέρα αγάπης και χαράς!

Πολλοί ποιητές έγραψαν γι' αυτή τη μέρα.

👀Στα παλιά βιβλία, παιδιά, υπήρχε αυτό το όμορφο ποίημα που έφερνε την είδηση ότι έφτασε η Λαμπρή ή Πασχαλιά:

Ήρθε πάλι η Πασχαλιά

Με αγάπη και φιλιά 

Με αυγά και με αρνί 

Χαίρετε Χριστιανοί. 

Τι φορέματα καλά 

Τι γλυκίσματα πολλά 

Τι τραγούδια, τι φωνή 

Χαίρετε Χριστιανοί.

Η Λαμπρή

Ήρθε πάλι η Λαμπρή

των Ελλήνων η γιορτή

ηλιολούλουδα και φως

αναστήθηκε ο Χριστός!

Τ' άγιο χέρι του παπά

ύψωσε τρία κεριά:

''Δεύτε λάβετε άγιο φως''

αναστήθηκε ο Χριστός!

Τι λαμπερές οι εκκλησιές!

Τι γλυκές οι ψαλμουδιές!

λέει ο κάθε χριστιανός:

αναστήθηκε ο Χριστός!

Αυγοκούλουρο κι αρνί

φύλλα, φίλοι και φιλί

κι ο εχθρός είναι αδερφός,

αναστήθηκε ο Χριστός!

Κώστας Καλαπανίδας

Ανάσταση

Άκου τον ξάστερο ουρανό, πώς οι καμπάνες σιούνε

Όπου καρδιά, χαρμόσυνες λαχτάρες απαντούνε.

Ανάστασ' είναι σήμερα. Παιδιά, γυναίκες, γέροι

κόκκινο αυγό στην τσέπη τους, χρυσό κερί στο χέρι.

Όσ' άστρα ναι στον ουρανό, τόσα στον κάμπο κρίνα.

Όλ' έχουνε στην καθαρή ψυχήν Απρίλη μήνα.

Της εκκλησιάς φουντώσανε δάφνη πολλήν οι στύλοι.

Ειρήνη! Ειρήνη! Φιληθείτε οχτροί μαζί και φίλοι.

Κώστας Βάρναλης

Ανάσταση 

Ανάσταση και αγάπη λαμπερή,

κάθε καμπάνα χαρωπά σημαίνει

και ξημερώνει μέρα και φορεί

στολή μ' αστέρια κ΄άνθια κεντημένη...

και μέσα στην καρδιά μου μυστικά

νιώθω να ξημερώνει μια ημέρα,

με κάλλη πλέον μαγικά,

απ' όσα είναι στη γη και στον αιθέρα.

Κωστής Παλαμάς

Η Ανάσταση

Και γέμισε χαρά,

λουλούδισε η ψυχή μου σαν το κρίνο.

Κι ανοίγω της λαχτάρας τα φτερά,

ψηλά μεσ' της αυγής τα φωτερά

γαλάζιο έναστρο φως κι εγώ να γίνω.

Ανάσταση.

Τα σήμαντρα χτυπούν.

Κι όλα τα δέντρα ανθίζουν πέρα ως πέρα.

Στον κόσμο αυτό ας μάθουν ν' αγαπούν

όσοι το μίσος έσπειραν και ας πουν

''Χριστός Ανέστη ετούτη την ημέρα''.

Στέλιος Σπεράντζας

Η Λαμπρή

Να την η Λαμπρή με τα λουλούδια.

κόψετε, παιδιά, την πασχαλιά

κι όλα με χαρές και με τραγούδια

τρέξετε ν' αλλάξουμε φιλιά.

Σήμαντρα γλυκά βαρούν ακόμα

και μοσχοβολούν οι εκκλησιές,

μόσχος τα φιλιά στο κάθε στόμα,

τα φιλιά της άνοιξης δροσιές.

Πάμε να στρωθούμε στο χορτάρι

και τ' αρνί μας ψήνεται σιγά

και με της Ανάστασης τη χάρη

φέρτε να τσουγκρίσουμε τ' αυγά.

Στέλιος Σπεράντζας

Πασχαλιάτικη χαρά

Κόκκινο μεγάλο αυγό

έπεσε απ' τον ουρανό

κι ως το χώμα κάτω αγγίζει

τσακ, το τσόφλι του τσακίζει

και ξεχύνονται από μέσα

σαν μπαλίτσες με φτερά

κιτρινούλικα πουλάκια πασχαλιάτικη χαρά

και τσίου τσίου λεπτές φωνούλες μας μηνούνε:

''Χριστιανοί αναστήθηκε ο Χριστός μας κι έχει η άνοιξη φανεί''

Ρένα Καρθαίου

Τσουγκρίσματα

Με ένα αυγό σαν του σπουργίτη

κι είπα νικητής θα βγω

τσακ μου τσάκισες τη μύτη.

Μα, σαν γύρισες τ' αυγό, τσακ, σε τσάκισα κι εγώ

Και Χριστός Ανέστη όλοι με φιλιά πολλά φιλιά

ψάλλαμε στο περιβόλι,

όπου ανθούσε η πασχαλιά.

👉Ακούστε τους μελοποιημένους ύμνους 

για το Πάσχα.

Λαμπερό, διαυγές φως της αυγής,(Aurora Lucid  Rutilant) του Ορλάντους Λάσους, Μελοποίηση ενός ύμνου που ψάλλεται το πρωί του Πάσχα, από τον Γαλλοφλαμανδό συνθέτη της Αναγέννησης.

Ορατόριο του Πάσχα, του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, Συμφωνία

                 

🌺🌸🌺🌸🌺🌸🌺🌸