Η Κυψέλη
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Kάθε χρόνο, είναι αλήθεια, ότι θέλεις να πεις κάτι για τη γιορτή της μητέρας. Πάντα έχεις να ''πεις'' κάτι. Με λόγια, με κινήσεις, με επιφωνήματα, με πράξεις...ο καθένας θα διαλέξει τον τρόπο που του ταιριάζει για να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του!Με ''το να λες ευχαριστώ'' ενδυναμώνεις την ευγνωμοσύνη σου απέναντι στον άνθρωπο που λες ''μάνα''. Μου αρέσουν τα μικρά αυτά ποιήματα με τις 17 συλλαβές που λέγονται ''χαϊκού'' κι έτσι έφτιαξα ένα.
Μητέρα!
Μητέρα στάσου,(5 συλλαβές)
να σου πω ευχαριστώ!(7 συλλαβές)
Ευγνωμοσύνη! (5 συλλαβές)
(Τσούλου Κ.,2019)
Μπορείτε κι εσείς να κάνετε το ίδιο.(5,7,5) Τρεις στίχους με αυτό τον αριθμό συλλαβών ο καθένας αντίστοιχα. Να το γράψετε σε μια κάρτα που θα φτιάξετε με το δικό σας προσωπικό στυλ και να το προσφέρετε με ένα λευκό λουλούδι. Αν είναι μακριά μπορείτε να της το απαγγείλετε. Σίγουρα θα βρείτε τον τρόπο.
Οι ποιητές και οι ποιήτριες έγραψαν ποιήματα για τη μητέρα τους ή για όλες τις μητέρες του κόσμου.
''Μάνα , μανούλα, μαμά''
Ρένα Γ. Τζωράκη
ή
στα Ηλύσια πεδία κατοικεί,
σπλάχνο από τα σπλάχνα της
θα είσαι και πάντα
στην αγάπη της θα κατοικείς!
Η εορτή της μητέρας
Γεώργιος Δροσίνης
Όλα τα άνθη χαρωπά, με τη δροσιά λουσμένα,
Στης άνοιξης την αγκαλιά ανθίζουν ένα, ένα.
Μα κάθε τι, το πιο μικρό, τη μυρωδιά χαρίζει
Εις την καλή μητέρα του, όπου γι' αυτό φροντίζει,
Και όταν την πρωτομαγιά γιορτάζει τ' όνομά της
Η άνοιξη, γιορτάζουνε μαζί και τα παιδιά της.
Λουλούδια αν είμαστε εμείς, εσ' είσ' η άνοιξή μας
Μες στη δική σου αγκαλιά ανθίζει η ψυχή μας.
Αχ! πάρε την αγάπη μας και δος μας την ευχή σου
Είναι για μας ''Πρωτομαγιά'' η μέρα της γιορτής σου.
Μάνα
Γεράσιμος Μαρκοράς
Μάνα! Δε βρίσκεται
λέξη καμία
να 'χει στον ήχο της
τόση αρμονία.
Σαν ποιος να σ' άκουσε
με στήθος κρύο,
όνομα θείο;
Παιδί από σπάργανα
ζωμένο ακόμα,
με χάρη ανοίγοντας
γλυκά το στόμα,
γυρνάει στον άγγελο,
που τ' αγκαλιάζει,
και Μάνα κράζει.
Στον κόσμο τρέχοντας
ο νέος διαβάτης
πέφτει στ' αγνώριστα
βρόχια της απάτης,
κι αναστενάζοντας
Μ ά ν α μου! λέει,
Μάνα! Και κλαίει.
Της νιότης φεύγουνε
τ' άνθια κι η χάρη,
τριγύρω σέρνεται
μ' αργό ποδάρι,
ώσπου στην κλίνη του,
σαν βαρεμένος
πέφτει ο καημένος.
Και πριν την ύστερη
πνοή του στείλει,
αργά ταράζοντας
τα κρύα του χείλη,
και με το Μ ά ν α μου!
πρώτη φωνή του,
πετά η ψυχή του.
Η Μάνα
Γεώργιος Μαρτινέλλης
''Μάνα'' κράζει το παιδάκι,
''μάνα'' ο νιος και ''μάνα'' ο γέρος,
''μάνα'' ακούς σε κάθε μέρος
α! τι όνομα γλυκό!
Τη χαρά σου και τη λύπη
με τη μάνα τη μοιράζεις,
ποθητά την αγκαλιάζεις,
δεν της κρύβεις μυστικό.
Εις τον κόσμο άλλο πλάσμα
δεν θα βρεις να σε μαντεύει,
σαν τη μάνα που λατρεύει,
σαν τη μάνα που πονεί.
Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα
με το νου σε συντροφεύει,
για το τέκνο π' αγαπάει,
για το τέκνο που φιλεί.
Όπου τρέχεις, πάντα η μάνα
με το νου σε συντροφεύει,
σε προσμένει, σε γυρεύει
μ' ανυπόμονη καρδιά.
Κι αν σκληρός εσύ φαρμάκια
την ποτίζεις την καημένη,
πάντα η μάνα σ' απανταίνει
με τα ολόθερμα φιλιά.
Δυστυχής όποιος τη χάνει!
Ο καημός είναι μεγάλος!
Σαν τη μάνα δεν είν' άλλος
εις τον κόσμο θησαυρός.
Κι' όποιος μάνα πια δεν έχει,
''μάνα'' κράζει στ' όνειρό του
πάντα ''μάνα'' στον καημό του
είν' ο μόνος στεναγμός!
Η κυψέλη
Ιωάννης Πολέμης
Τι ζωή ευτυχισμένη
κάν' η μέλισσα εκεί!
μες το μέλι πάντα μένει
μες στο μέλι κατοικεί.
Την κυψέλη της κοιτάζω,
την ζηλεύω και πονώ,
τη μητέρα μου αγκαλιάζω
και τη ζήλια μου ξεχνώ.
Είναι πιο γλυκά απ' το μέλι
της μητέρας τα φιλιά
κι είναι πάντοτε κυψέλη
η θερμή της αγκαλιά.
🌼Δοκιμάστε τώρα να φτιάξετε κι εσείς ακροστιχίδες με τις λέξεις 🌼
''μητέρα, μαμά, μάνα, μανούλα''
Μ -ονάκριβη μανούλα,
Η -λιόλουστη αυγούλα
Τ -ρυφερή αγκαλιά
Ε -υγενική καρδιά
Ρ -ομαντική, παντοτινή,
Α -γάπη αληθινή!
Μ-ανούλα μου,
Α- γάπη μοιράζεις
Μ-ε την καρδιά
Α-γκαλιάζεις!
Μ-ε γενναιοδωρία μας φροντίζεις
Α -ρμονία πάντα μας χαρίζεις!
Ν -αι, άνοιξη είσαι θα πουν όλοι,
Α-νοιχτόκαρδο περιβόλι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.