Ο κήπος μου

 Η ζωή μου

Αγαπημένο μου ημερολόγιο

Το καλοκαίρι είναι εδώ. Αν υπάρχει κάτι που πολλοί άνθρωποι έχουν κοινό για να θυμούνται από τα παιδικά τους χρόνια είναι μάλλον κι ένας κήπος. Έχω ακούσει που μιλάνε για τον κήπο με τα λουλούδια, για τον κήπο με τα λαχανικά, για τον κήπο με τους βασιλικούς, για τον κήπο με τις λεμονιές, για τον κήπο με τις πορτοκαλιές, για τον κήπο με τις ροδιές...για τον κήπο της γιαγιάς, για τον κήπο της μητέρας...Πώς να ξεχάσεις τον κήπο των παιδικών χρόνων,  τον κήπο των φίλων, τον κήπο με την κούνια, τον κήπο με την αιώρα, τον κήπο με το σπιτάκι, τον κήπο πίσω από το σπίτι, τον κήπο με το πηγάδι...Είναι καλοκαίρι! Ένας κήπος πάντα έρχεται στο νου! Ένας κήπος φυτεμένος με αναμνήσεις, με συναισθήματα!

Οι μυθικοί κρεμαστοί κήποι της Βαβυλώνας, οι κήποι Μπαχάι, είναι πολύ ξακουστοί. Όμως ο δικός μας κήπος είναι η ζωή μας!

Ας το δούμε λίγο ποιητικά:

Τα πρώτα βήματα Βίνσεντ Βαν Γκογκ

Ο Κήπος μου

Τον κήπο μου τον αγαπώ πολύ!

Εκεί χαμογελάει ο ήλιος το πρωί.

Εκεί περπάτησα μικρή 

και γελούσαν όλοι στην αυλή!

Φθινοπώριασε!

Περπατώντας στον κήπο μου,

τα δέντρα κοιτάζω πως αλλάζουνε ζωή.

Νιώθουν την παρέα μου και την εποχή.

Ημέρα φθινοπωρινή!

Χειμώνας!

Ήμουν στον κήπο κι έβρεχε.

Φυσούσε μέσα στα κλαδιά

κι εκείνα τ' άκουγα από μακριά.

Σαν να λένε, ''είμαστε δυνατά''!

Ήρθε η άνοιξη!

Όλη η φύση χαίρεται,

κι ο κήπος μου γελάει!

Μου λέει πως μ' αγαπάει.

Της λεμονιά της λέω ''Καλημέρα!''

Θυμώνει αλλιώς, θα με κάνει πέρα.

Στέκομαι κάτω απ' την πορτοκαλιά

και μες στη σιγαλιά

την ακούω που μου λέει:

''Κυρά μου, κάτσε να ξεκουραστείς,

τον ίσκιο μου να γευτείς.''

Ανθίζουν τα τριαντάφυλλα

κι ανθίζει κι η καρδιά μου.

Τότε μπορώ να δω πως τα 'χω όλα μπροστά μου.

Kαλοκαίρι!

Θα 'ρθουν τα παιδιά.

Έτοιμη η κούνια!

Α! Πότε ψηλά, πότε χαμηλά

κοιτάζω τα παιδιά μέσα απ' την καρδιά.

Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια

που ήσαν ανέμελα σαν τα χελιδόνια.

Ρωτάω ένα πουλί: ''Ποια είναι η ζωή σου;''

Κι εκείνο μου απαντά:

''Να χτίζω τη φωλιά 

στα δέντρα, πιο ψηλά.''

Κι ευθύς αμέσως κι εκείνο με ρωτά: 

''Τι σ' έμαθε η ζωή σου;''

Και τότε ταπεινά του απαντώ:

''Τον Θεό να ευλογώ

που είμαι εδώ και ζω.''

Ο κήπος μου είναι η ζωή μου!

(Τσούλου Δήμητρα, 2020)

Οι κήποι-Βίνσεντ Βαν Γκογκ

Ο Κωστής Παλαμάς λέει:

Στον κήπο μού γελούσανε τα ρόδα, οι μενεξέδες

κάτου από πέπλους μού έστελναν δροσοχαιρετισμούς.

Και πέρασα. Οι αμύριστοι στοχαστικοί πανσέδες 

με κοίταζαν, ασάλευτοι. Και στάθηκα σ' αυτούς.''

Ο Κ.Π.Καβάφης έγραψε:

Σπίτι με κήπον

Ήθελα να 'χω ένα σπίτι εξοχικό

μ' έναν πολύ μεγάλο κήπο- όχι τόσο

για τα λουλούδια, για τα δέντρα, και τες πρασινάδες

(βέβαια να βρίσκονται κι αυτά είν' ευμορφότατα)

αλλά για νάχω ζώα. Α νάχω ζώα!

Τουλάχιστον επτά γάτες-οι δυο κατάμαυρες,

και δυο σαν χιόνι κάτασπρες, για την αντίθεσι.

Έναν σπουδαίο παπαγάλο, να τον αγροικώ

να λέγει πράγματα μ' έμφασι και πεποίθησιν.

Από σκυλιά, πιστεύω τρία θα μ' έφθαναν.

Θάθελα και δυο άλογα (καλά είναι τ' αλογάκια).

Κ' εξ άπαντος τρία, τέσσαρα απ' τ' αξιόλογα

τα συμπαθητικά εκείνα ζώα, τα γαϊδούρια,

να κάθονται οκνά, να χαίροντ' η κεφαλές των.

(Άπαντα ποιητικά, ύψιλον/βιβλία)

Ο Γ.Σεφέρης έτσι είδε τον κήπο:

<<...εδώ είναι τα τρεχάμενα νερά εδώ είναι ο κήπος

εδώ βουίζουν οι μέλισσες μες στα κλωνάρια

και κουδουνίζουνε στ' αυτιά ενός βρέφους

και ο ήλιος να! και τα πουλιά του παραδείσου

ένας μεγάλος ήλιος πιο μεγάλος απ' το φως.>>

(ποιήματα, Ίκαρος)

Στη Βικιπαίδεια μπορείτε να διαβάσετε για τον κήπο.

Τον εαυτό του παιδί

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος

Μουσική: Μάριος Φραγκούλης

Εκτέλεση: Μάριος Φραγκούλης

...Όταν ήμουν παιδί είχα βρει έναν κήπο

για να κρύβομαι εκεί απ' τη ζωή όταν λείπω.

Όταν ήμουν παιδί είχα κρύψει έναν ήλιο

να 'χει ο δρόμος μου φως κι η σιωπή μου έναν φίλο....