Ειρήνη είναι...

Δώστε τα χέρια

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα στην τάξη συζητήσαμε με τα παιδιά  τα γεγονότα που είδαν και άκουσαν το Σαββατοκύριακο για τον πόλεμο και πώς ένιωθαν τα ίδια με όλα αυτά.

Τα συναισθήματα ήταν διάφορα και κυρίως  αρνητικά όπως λύπη, αγωνία, θλίψη, θυμός, συγκίνηση, άγχος. Ήταν η αφόρμηση και για τη νέα ενότητα στη ''Γλώσσα'' με τίτλο ''Νιώθω''. Βέβαια δεν είχα σκοπό να ξεκινήσω μ' αυτόν τον τρόπο αλλά τα ίδια τα παιδιά το προκάλεσαν κι εμένα οι προκλήσεις τους αυτές μου αρέσουν και δεν τις αφήνω να πάνε χαμένες.

Άλλωστε αυτές τις ημέρες παρακολουθούμε με αγωνία έναν πόλεμο που έχει  ξεσπάσει. Τα λόγια που άκουσα το Σαββατοκύριακο κι εγώ ήταν χαρακτηριστικά για το πως νιώθουμε απέναντι στον πόλεμο. ''Η καρδιά σταματάει.'' ''Δεν μπορεί να το χωρέσει ο νους.'' ''Ανά πάσα στιγμή ο καθένας μπορεί να βρεθεί σε τέτοια κατάσταση.'' ''Είναι τραγικό! Ακούω μόνο τη λέξη πόλεμος και όπλα. Αυτό με πληγώνει.'' ''Ευχόμαστε ειρήνη σε όλον τον κόσμο και μακάρι να σταματήσει το γρηγορότερο ο πόλεμος.'' 

Εκείνο που πρέπει να ακούγεται από τα στόματα και την ψυχή όλων μας παιδιά, είναι η λέξη ΕΙΡΗΝΗ.

Ο ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος  έγραψε πριν πολλά χρόνια ένα ποίημα για την Ειρήνη με τρόπο συγκινητικό.

Ας το δούμε ...

Ειρήνη

Τ' όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη.

Τ' όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη.

Τα λόγια της αγάπης κάτω απ' τα δέντρα,

είναι η ειρήνη.

Ο πατέρας που γυρνάει τ' απόβραδο μ' ένα φαρδύ χαμόγελο στα μάτια 

μ' ένα ζεμπίλι στα χέρια του γεμάτο φρούτα

κ' οι σταγόνες του σταμνιού που παγώνει το νερό στο παράθυρο, 

είναι η ειρήνη.

Όταν οι ουλές απ' τις λαβωματιές κλείνουν στο πρόσωπο του κόσμου

και μες στους λάκκους που 'σκαψαν οι οβίδες φυτεύουμε δέντρα

και στις καρδιές που ' καψε η πυρκαγιά δένει τα πρώτα της μπουμπούκια η ελπίδα

κ' οι νεκροί μπορούν να γείρουν στο πλευρό τους και να κοιμηθούν δίχως παράπονο 

ξέροντας πως δεν πήγε το αίμα τους του κάκου,

είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι η μυρωδιά του φαγητού το βράδυ,

τότε που το σταμάτημα του αυτοκίνητου στο δρόμο δεν είναι φόβος,

τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,

και το άνοιγμα του παράθυρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός

γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,

είναι η ειρήνη.

Τότε που οι φυλακές επισκευάζονται να γίνουν βιβλιοθήκες,

τότε που ένα τραγούδι ανεβαίνει από κατώφλι σε κατώφλι τη νύχτα

τότε που τ' ανοιξιάτικο φεγγάρι βγαίνει απ' το σύγνεφο 

όπως βγαίνει απ' το κουρείο της συνοικίας φρεσκοξυρισμένος ο εργάτης 

είναι η ειρήνη.

Τότε που η μέρα που πέρασε

δεν είναι μια μέρα που χάθηκε

μα είναι ρίζα που ανεβάζει τα φύλλα της χαράς μέσα στο βράδυ

κ' είναι μια κερδισμένη μέρα κ' ένας δίκαιος ύπνος

τότε που νιώθεις πάλι ο ήλιος να δένει βιαστικά τα κορδόνια του

να κυνηγήσει τη λύπη απ' τις γωνίες του χρόνου

είναι η ειρήνη.

Ειρήνη είναι οι θημωνιές των αχτίνων στους κάμπους του καλοκαιριού

είναι τ' αλφαβητάρι της καλοσύνης στα γόνατα της αυγής.

Όταν λες: αδελφέ μου-όταν λέμε: αύριο θα χτίσουμε

όταν χτίζουμε και τραγουδάμε

είναι η ειρήνη.

Τότε που ο θάνατος πιάνει λίγο τόπο στην καρδιά

κ' οι καμινάδες δείχνουν με σίγουρα δάχτυλα την ευτυχία,

τότε που το μεγάλο γαρύφαλλο του δειλινού 

το ίδιο μπορεί να το μυρίσει ο ποιητής κι ο προλετάριος

είναι η ειρήνη.

Η ειρήνη είναι τα σφιγμένα χέρια των ανθρώπων

είναι το ζεστό ψωμί στο τραπέζι του κόσμου 

είναι το χαμόγελο της μάνας.

Μονάχα αυτό.

Τίποτ' άλλο δεν είναι η ειρήνη.

Και τ' αλέτρια που χαράζουν βαθιές αυλακιές σ' όλη τη γης

ένα όνομα μονάχα γράφουν:

Ειρήνη. Τίποτ' άλλο. Ειρήνη.

Πάνω στις ράγες των στίχων μου

το τραίνο που προχωρεί στο μέλλον

φορτωμένο στάρι και τριαντάφυλλα

είναι η ειρήνη.

Αδέρφια μου,

μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει

όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά του.

Δώστε τα χέρια, αδέρφια μου,

αυτό 'ναι η ειρήνη.

ΑΘΗΝΑ, Γενάρης 1953

Από τη συλλογή Αγρύπνια(1941-1953)

📌Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης του ποιήματος, που είναι και μεγάλο, παρατήρησα ότι τα παιδιά είχαν γείρει τα κεφαλάκια τους στο θρανίο κι επικρατούσε ησυχία. Μήπως βαρέθηκαν; σκέφτηκα. Όταν τελείωσα δεν έχασα την ευκαιρία και τα ρώτησα.

-Παιδιά, βαρεθήκατε;

-Όχι, κυρία, μου είπαν. Ήταν συγκινητικό!

Έτσι συνεχίσαμε στην ενότητα με τίτλο ''Νιώθω''.

Σε παλαιότερη ανάρτηση εδώ 👉 Ειρήνη,

τα παιδιά τότε εμπνεύστηκαν κι έγραψαν το δικό τους ποίημα.

Πηγή:

http://photodentro.edu.gr/photodentro/ritsos9_pidx0050722/

  

Σκαντζόχοιρος από πλαστελίνη

Πόσα κουβαλά!

Φιλικό μου ημερολόγιο,

Σε αισθάνομαι σήμερα σαν τον καλύτερο φίλο. Θέλω να σου πω ότι ένας από τους μικρούς, μα πολύ σημαντικούς στόχους που είχα βάλει για τα παιδιά πραγματοποιήθηκε. Ο καθένας βάζει τους στόχους του και προσπαθεί να τους πραγματοποιήσει με όσα μέσα διαθέτει. Αυτό που έγινε λοιπόν ήταν να διδάξω στα παιδιά ένα ποίημα και ένα αφήγημα που υπάρχουν σε βιβλία πολύ μεγαλύτερων τάξεων, Δημοτικού και Γυμνασίου. Υπάρχουν σε προηγούμενη ανάρτηση με τίτλο O σκαντζόχοιρος. Αυτό το μικρό ζωάκι, που εμπνέει και προκαλεί ποικίλες σκέψεις, είναι πολύ αγαπητό. Αρκετά παιδιά το έχουν δει από κοντά και άλλα όχι, απ' ότι μου είπαν όταν τα ρώτησα.

Είχαμε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε τις γνώσεις μας  για την τροφή του, τι κάνει, που ζει, τους εχθρούς του ακόμη κι αν τρώγεται. Σε επόμενο στάδιο θα αναζητήσουν τα παιδιά κάποιες πληροφορίες γι' αυτά, ώστε να επιβεβαιώσουν αυτά που γνωρίζουν αλλά και να τα εμπλουτίσουν.

Είχε ωστόσο πολύ ενδιαφέρον η επεξεργασία των δύο κειμένων. Όλοι μαζί προσπάθησαν να εμβαθύνουν και με βοήθεια να βρουν το αλληγορικό νόημα που υπάρχει.

Τα παιδιά με την κατάλληλη καθοδήγηση μπορούν να προχωρήσουν σε βαθύτερες σκέψεις και τελικά να δουν μέσα από την επεξεργασία τέτοιων κειμένων τι κερδίζουν.

Επικεντρώθηκαν στην προσπάθεια που καταβάλει ο σκαντζόχοιρος να πετύχει το σκοπό του. Αναγνώρισαν την επιμονή του για να τα καταφέρει να μπει στην τετράγωνη γλάστρα. Επίσης κατάλαβαν ότι δεν είναι αδιάφορος που ''ποτέ δεν παίρνει είδηση απ' ότι γίνεται γύρω του'' αλλά ότι είναι πολύ αφοσιωμένος στο σκοπό του.

Ωστόσο αναρωτήθηκαν γιατί θέλει να τη γεμίσει με το σώμα του. Κι εκεί είναι που πρέπει να  κάνεις την ταύτιση με τον άνθρωπο και τους στόχους που βάζει στη ζωή του είτε μεγάλους, είτε μικρούς.

Τους μίλησα για τους δικούς μου μεγάλους στόχους, τους οποίους έβαλα στη ζωή μου μέχρι τώρα, αν τα κατάφερα και πώς.

Έπειτα όμως τους είπα ότι βάζω καθημερινά ή μέσα στην εβδομάδα μικρούς στόχους και προσπαθώ να τους πραγματοποιήσω. 

Κάνουμε μικρά βήματα και βάζουμε στόχους

συγκεκριμένους, 

μετρήσιμους, 

επιτεύξιμους,

επαναλαμβανόμενους,

συγκεκριμένης διάρκειας και σε 

συγκεκριμένη στιγμή.

SMART

📌Specific

📌Measurable

📌Achievable

📌Repetitive

📌Timespecific

(Marks,2002) 

✔Να γράψω σήμερα την αντιγραφή μου με ωραία γράμματα.

✔Να προσπαθήσω να βελτιώσω τα γράμματά μου.

✔Να κάνω καλύτερη ανάγνωση.

✔Να τελειώσω τα μαθήματα πιο νωρίς.

✔Να ακολουθώ τους κανόνες.

✔Να προσπαθώ μόνος να λύνω τις ασκήσεις μαθηματικών και να μην ζητάω αμέσως βοήθεια.

✔Να φτιάξω το δωμάτιό μου χωρίς να μου το πει η μαμά.

Τα παιδιά άρχισαν κι εκείνα να μου λένε τους στόχους τους για το Σαββατοκύριακο.

Κάποια θέλησαν να πουν και τους μεγάλους τους στόχους.

Είχαν όλα τόσο μα τόσο μεγάλο ενδιαφέρον!

Είπαμε να ρωτήσουν και τους γονείς τους για τους στόχους τους.

Κλείσαμε τη φιλοσοφική μας συζήτηση με θετική διάθεση και με την ελπίδα ότι χτίζουμε θετικές συνήθειες ώστε να προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι. 

Ακόμη κι αν δεν καταφέρουμε να φτάσουμε στο στόχο, θα κερδίσουμε το θαυμασμό των άλλων επειδή και μόνο προσπαθήσαμε.

Φυσικά οι σκαντζόχοιροι που έφτιαξαν από πλαστελίνη, διάφορα ξυλάκια και καλαμάκια που είχαμε στην τάξη ήταν εξαιρετικοί!

Διαφορετικοί όπως οι στόχοι μας!

Α, ξέχασα ο στόχος μου για το Σάββατο είναι να καταφέρω να βγω μια βόλτα να περπατήσω και να φάω ένα παγωτάκι!🍧

Θα το καταφέρω άραγε;

Eσείς, τι στόχο βάλατε;😉

Τσικνοπέμπτη

Μεταμορφωθείτε σε...

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Σήμερα άλλαξε λίγο η εικόνα στο σχολείο. Από το πρωί άρχισαν να καταφθάνουν στην αυλή, πολλές μάγισσες, σπανιόλες, αστυνομικοί, ροκάδες, σούπερ ήρωες, Ντι τζέι, καου-μπόυδες, νεράιδες, Νίντζα, πεταλούδες, πασχαλίτσες, πειρατές, ινδιάνοι...

Άμπρα κατάμπρα τα μάγια σαν πω

τα πάντα θα δείτε στο σχολειό αυτό.

Όλα διαφέρουν από το λογικό,

άμπρα κατάμπρα τα μάγια θα πω.

Όλοι μαζί, τώρα κι εσύ,

ζήσε με πάθος την κάθε στιγμή.

Νιάτα, δροσιά, κέφι, τρέλα, χαρά

γίνε κι εσύ σαν παιδί μεσ' τον κόσμο

του σχολειού το μαγικό...

Όλοι μαζί, τώρα κι εσύ,

φίρμες, κομπάρσοι, μεγάλοι, μικροί.

Όλοι χωράνε σ' αυτή τη σκηνή,

μόνο να έχουν καρδιά και ψυχή.

Ας παίξουμε παντομίμα

Η κα Χριστίνα, της τάξης μας, οργάνωσε την παντομίμα και τα παιδιά συμμετείχαν όλα με χαρά!

-Ποιον κάνω τώρα;

-Τον Παναγιώτη που είναι σεΐχης;

-Το βρήκες! Η σειρά σου...

-Ποιον σας θυμίζει;

-Tην Εύα, Ladybug;

-Όχι, να το πάρει το ποτάμι;

-Όχι, όχι μία προσπάθεια ακόμη.

-Νομίζω την Μανόλια, μάγισσα!

-Σωστά, η σειρά σου...

Ώρα για χορό!

-Παιδιά, ήρθε η ώρα να χορέψουμε, να  διασκεδάσουμε λιγάκι. 

Ας μαζέψουμε τα πράγματά μας και ας απλώσουμε τη χαρά μας!

Και μια και δυο και ...

Άμπρα κατάμπρα τα μάγια σαν πω

τα θρανία αδειάζουν στο λεπτό.

Βάλτε πατατάκια μέσα στα πιατάκια

και αντισηπτικό πάνω στα χεράκια.

Άμπρα κατάμπρα τα μάγια σαν πω

Ανδρέα, μουσική στο λεπτό.

Δείτε, όλοι μαζί χορεύουν, τραγουδούν,

σκοντάφτουν, πέφτουν και γελούν.

Άμπρα κατάμπρα τα μάγια σαν πω

σε γυάλα δε θα μπω.

Όλοι χωράνε σ' αυτή τη σκηνή

μόνο να έχουν καρδιά και ψυχή.

Τσικνοπέμπτη λοιπόν!

Η λέξη ''Τσικνοπέμπτη'' προέρχεται από την λέξη ''τσίκνα'' δηλαδή τον καπνό με τη μυρωδιά του ψημένου κρέατος και την ημέρα ''Πέμπτη''. Γιορτάζεται 11 ημέρες πριν από την Καθαρή Δευτέρα (έναρξη της Σαρακοστής) και την δεύτερη εβδομάδα του Τριωδίου, της Κρεατινής, όπως την αποκαλούμε.

-Γιατί Πέμπτη, παιδιά; 

Eίπαμε ότι  η Τετάρτη και η Παρασκευή είναι σημαντικές  ημέρες νηστείας σύμφωνα με την ορθόδοξη παράδοση και γι' αυτό επιλέχτηκε η ενδιάμεση, που είναι η Πέμπτη.

Το έθιμο χάνεται στα βάθη των αιώνων. 

Λένε ότι συνδέεται με τις βακχικές γιορτές. Δηλαδή τις αρχαίες γιορτές που ήταν αφιερωμένες στο θεό Διόνυσο ως ιεροτελεστία για την ευφορία της γης την άνοιξη.

Πολλά έθιμα γίνονται σε πόλεις της Ελλάδας, όπως:

Στην Πάτρα έχουμε το έθιμο της Γιαννούλας, της Κουλουρούς. Η Γιαννούλα, σύμφωνα με την παράδοση πιστεύει πως ο ναύαρχος Ουίλσον έρχεται να την παντρευτεί και τον περιμένει μάταια σαν την τρελή στο λιμάνι. Έτσι την Τσικνοπέμπτη οι Πατρινοί ντύνουν κάποιον νύφη, ή βάζουν ένα ομοίωμα νύφης στο λιμάνι και διασκεδάζουν γύρω του.

Στη Θήβα, αρχίζει ο βλάχικος γάμος, που ξεκινά με το προξενιό δύο νέων, συνεχίζει με τον γάμο και τελειώνει την Καθαρή Δευτέρα με την πορεία των προικιών της νύφης και το γλέντι των συμπεθέρων.

Στην Ξάνθη διασκεδάζουν με χορούς, μουσική και προσφέρονται εδέσματα,

Στις Σέρρες ανάβουν μεγάλες φωτιές στις αλάνες, στις πλατείες και αφού ψήσουν το κρέας πηδούν από πάνω τους,

Στην Κοζάνη γίνεται η έναρξη της αποκριάς στην κεντρική πλατεία και ανάβει ο πρώτος φανός ( μεγάλη φωτιά) σε μια από τις γειτονιές της πόλης.

Στην Κέρκυρα γίνονται τα Πετεγολέτσα ή πετεγόλια δηλαδή τα κουτσομπολιά.

Σε όλη την Πελοπόννησο φτιάχνουν από χοιρινό κρέας διάφορα άλλα τρόφιμα, όπως πηχτή, τσιγαρίδες, λουκάνικα, παστό.

Εξηγώ τη Διαίρεση- Β' Τάξη Δημοτικού

Μοιράζω Δίκαια

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Ήρθε η ώρα της ''τελευταίας πράξης'' που λένε και στο θέατρο. Η διαίρεση είναι η ''αντίστροφη'' πράξη του πολλαπλασιασμού. Είναι σαν να λέμε ''η τούμπα'' του πολλαπλασιασμού.

Η διαίρεση είναι η πράξη των μαθηματικών ή της βασικής αριθμητικής, που συνδυάζει όλες τις άλλες πρόσθεση, αφαίρεση και πολλαπλασιασμό. Αυτό δε σημαίνει ότι είναι και η πιο δύσκολη, αφού αν γνωρίζει κάποιος τις άλλες τρεις καλά και κυρίως τις προπαίδειες, είναι μια απλή διαδικασία.

Διαίρεση είναι ο χωρισμός σε κομμάτια, τμήματα.

Σημαίνει μοιράζω, χωρίζω σε ίσα κομμάτια ένα αρχικό σύνολο.

Άρα η πράξη χρησιμοποιείται όταν θέλουμε να μοιράσουμε διάφορα πράγματα ή να δούμε πόσο χωράει ένα μέγεθος σε ένα άλλο.

Διαίρεση κάνω όταν θέλω να μοιράσω δίκαια.

Το σύμβολο της διαίρεσης 

είναι η άνω και κάτω τελεία (:) 

που διαβάζουμε 

δια.

Στις αριθμομηχανές το συναντάμε με μια γραμμή στη μέση. ➗ Στα βιβλία μας όμως παιδιά, δεν υπάρχει αυτή η γραμμή.

Εισαγωγή στη διαίρεση

Να τα γευστικά ''Μακαρόν'' από τη βόλτα μας!

👀Παράδειγμα: Είναι 6 γλυκάκια.

Θέλουμε να τα μοιράσουμε σε τρία παιδάκια.

👧     👦     👦

2         2        2

(Δίνουμε 2 στο πρώτο,2 στο δεύτερο,2 στο τρίτο.)

👉Άρα 6 μακαρόν τα μοιράζω δίκαια σε 3 παιδιά.

Γράφω:

 

 Διαβάζω:'Εξι δια τρία μας κάνει δύο.

Αν διαβάσω ανάποδα λέω: 2+2+2= 6

ή 3❌2=6

👀Aς δούμε ένα ακόμη παράδειγμα:

Eίχα 9 ντόνατς και ήθελα να τα μοιράσω σε 3 παιδιά.

👉Άρα 9 ντόνατς τα μοιράζω δίκαια σε 3 παιδιά.

 Γράφω: 

Τα 9 αν μοιραστούν σε 3 παιδιά θα πάρει το καθένα από τρία.

Διαβάζω: 9 δια 3 μας κάνει 3.

Αν διαβάσω ανάποδα λέω: 3+3+3=9

ή 3✖3=9

👀Παράδειγμα: Η μαμά θέλει να μοιράσει δίκαια 10 κύβους ζάχαρης σε 2 φλιτζάνια.

Πόσους κύβους θα βάλει σε κάθε φλιτζάνι;

Γράφω: 10:2=5,

γιατί  ανάποδα αν διαβάσω λέω:   2❌5=10

Δραστηριότητες

💭Σκέψου τώρα πώς θα μοιράσεις 12 ξυλομπογιές σε τρία παιδιά.

🐾Πόσες θα πάρει το καθένα;

✏Τι θα γράψεις για να το δείξεις;

💭Σκέψου ακόμη πώς θα μπορούσες να χωρίσεις το χάρακά σου, που είναι 30 εκατοστά, σε κομμάτια που θα είναι 5 εκατοστά το καθένα.

📏Πόσα κομμάτια θα γίνει;

✏Πώς θα το γράψεις με την διαίρεση;

Συνοψίζουμε!

Διαίρεση σημαίνει μοιράζω δίκαια!

Και να θυμάσαι!

Μια διαίρεση αν θες να λύσεις, πρέπει την προπαίδεια να μετρήσεις!

Όποιος τα τραγουδάκια ξέρει καλά, κάνει τη Διαφορά.

Βίντεο

👉Επειδή ξέρω ότι σας αρέσουν και τα βίντεο και είναι πολύ βοηθητικά παρακολουθήστε αυτά τα δύο παρακάτω που είναι για τη Β' τάξη. Μπορείτε να τα βάζετε όποτε θέλετε.

Εδώ υπάρχει κάτι ακόμα:

👉http://www.jele.gr/activity/b/math/mathB115.swf

Βόλτα στη γειτονιά

Όμορφη μέρα!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Χτες κάναμε μια όμορφη βόλτα στη γειτονιά με τα παιδιά που ήταν στο σχολείο, γιατί η ''Όμικρον'' μας έχει επισκεφτεί κι εμάς τις τελευταίες ημέρες. Μέρα ηλιόλουστη, μας προκαλούσε ν' αφήσουμε τη γλυκιά μας τάξη και να βγούμε έξω από τα κάγκελα του σχολείου. Σαν μια ωραία παρέα ξεκινήσαμε την περιήγησή μας. 

Στρίψαμε αριστερά και είδαμε τον κήπο του σχολείου που είναι στο πίσω μέρος.

Προχωρήσαμε και φτάσαμε στη γέφυρα που περνάει από κάτω 

ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος.

Εκείνη την στιγμή 

περνούσε κι ένα τρένο. 

Το χαιρετήσαμε και ιδιαίτερα ο Παναγιώτης, που τ' αγαπάει. Πρόλαβαν τα παιδιά και διάβασαν τον προορισμό του, ''ΠΕΙΡΑΙΑΣ''. 

-Πάει στον Πειραιά, φώναξαν με ενθουσιασμό!

Σιγά σιγά κατεβήκαμε 

το δρομάκι και φτάσαμε 

στην είσοδο 

του αρχαιολογικού χώρου του Κεραμεικού. 

Είδαμε τον Ταύρο που είναι ζωγραφισμένος στον τοίχο. Τα παιδιά ρώτησαν αν μπορούσαμε να μπούμε στο Μουσείο. Τους εξήγησα ότι έπρεπε να κλείσουμε ραντεβού. Συμφωνήσαμε  να το κάνουμε μια άλλη μέρα, που θα είναι όλα τα παιδιά της τάξης. 

Προχωρήσαμε κατά μήκος της περίφραξης 

κοιτάζοντας μέσα και συζητώντας για το χώρο. Είδαμε από μακριά ένα επιτύμβιο σήμα και μιλήσαμε γι' αυτό για να συνδυάσουν το γεγονός ότι πρόκειται για το πρώτο δημόσιο νεκροταφείο της αρχαίας Αθήνας. Είχαν μεγάλο ενδιαφέρον τα παιδιά! Όσο εκείνα ρωτούσαν τόσο ήθελα κι εγώ να τους μιλώ.

 

Φτάσαμε στην άκρη και είδαμε την αρχαία λεωφόρο που υπάρχει στον χώρο και οδηγούσε προς την Ακρόπολη. Διαβάσαμε και την πινακίδα που υπάρχει ακριβώς από πάνω.

Συνεχίσαμε τον περίπατό μας περνώντας σε μια άλλη εποχή. Πριν μέρες στην τάξη είχαμε πει ότι υπάρχει στη γειτονιά μας το μνημείο για το ''Ολοκαύτωμα''. Τα παιδιά κατάλαβαν ποιο ήταν και πλησίασαν γρήγορα.

Άρχισαν αμέσως να περιεργάζονται το μνημείο. Να περνούν ανάμεσα, να μιλάνε, να διαβάζουν τις ελληνικές πόλεις που είναι χαραγμένες, να μιλάνε για την Άννα Φρανκ, για το παιδί με τη ριγέ πιτζάμα. 

Δεν ήξεραν ότι είναι ένα αστέρι το μνημείο. Πρώτα είδαν το εξάγωνο στη μέση και μετά τα τρίγωνα γύρω γύρω. Τους είπα να φανταστούν ότι αν πλησιάσουν με έναν τρόπο τα τρίγωνα και  ενωθούν με το εξάγωνο, τι θα σχηματιστεί. Στην αρχή το είπαν ήλιο κι έπειτα  βρήκαν ότι δείχνει ένα αστέρι, το κίτρινο αστέρι του Δαβίδ. 

Μου ζήτησαν να δούμε στο κινητό μου το βιντεάκι  ''Το παιδί με τη ριγέ πιτζάμα'' από την παλαιότερη ανάρτηση Ολοκαύτωμα. Αφού το είδαμε, διάβασε η Μαργαρίτα Γ. τα λόγια που είναι γραμμένα στην μεταλλική πινακίδα που υπάρχει μπροστά από το μνημείο και τα υπόλοιπα παιδιά παρακολουθούσαν προσεκτικά.

Στάθηκαν σε κάποιες λέξεις και ρώτησαν τι σημαίνουν.

-Τι θα πει ''αποτρόπαιο'';

-Γιατί λέει ''αγωνία''; 

Mα κυρίως στάθηκαν στη λέξη ''λήθη''.

-Τι σημαίνει ''λήθη'', ρώτησαν σχεδόν όλα τα παιδιά ταυτόχρονα. 

Είχε βαρύνει το συναίσθημα. 

Φύγαμε περπατώντας αργά, με τη Σοφία να ολοκληρώνει την αφήγηση με τον Μπρούνο και τον Σμούελ από το βίντεο.

Φτάνοντας στο σταθμό του Θησείου ζήτησαν να σταματήσουμε να τον δούμε από πάνω. 

Έπειτα προχωρήσαμε προς την Ακρόπολη. Λίγο μετά την πλατεία του Θησείου αγοράσαμε μικρά, χρωματιστά ''Μακαρόν''. 

Ο καθένας διάλεξε τη γεύση που του άρεσε. Τα πήραμε και προχωρήσαμε λίγο ακόμα και αφού περάσαμε από το θερινό σινεμά και πιο πάνω από το ιερό του Πανός,

που  σταθήκαμε για να το περιεργαστούμε, καθίσαμε στο πρώτο πεζούλι να ξεκουραστούμε. Τα παιδιά έφαγαν ότι είχαν πάρει μαζί τους και φυσικά τα ''Μακαρόν''. Έκοψαν και δυο κίτρινα λουλουδάκια και μου τα πρόσφεραν. Αφού ξεκουραστήκαμε και είπαμε πάλι ότι θα ξαναπάμε ως εκεί και με τα υπόλοιπα παιδιά, γιατί είναι αλήθεια ότι μας έλειπαν, κάναμε μεταβολή κι αρχίσαμε να περπατάμε προς την κατεύθυνση του σχολείου. Ζωήρεψαν πάλι από το περπάτημα, έτρεξαν λιγάκι, ζήλεψαν πάλι τα ''Μακαρόν''  κι άρχισαν να μιλάνε για τα παγωτά. 

Άλλωστε η μέρα ήταν ζεστή!

Φτάνοντας στην πλατεία στρίψαμε αριστερά στην οδό Ηρακλειδών γιατί είχαμε ακόμη έναν σταθμό στη σημερινή βόλτα. Πήγαμε στο μικρό μα τόσο ζεστό και ''πλούσιο'' βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μας ''Το Λεμόνι''. 

Μας καλωσόρισε ο κύριος Σπύρος, τον καλημέρισαν τα παιδιά και τους είπε να μπουν να χαζέψουν. Μεγάλος ενθουσιασμός!

-Το βιβλίο που έφερα στην τάξη από εδώ το αγόρασα, κυρία, με τη μαμά μου! είπε η Βασιλική.

-Κυρία, κοιτάξτε αυτό το βιβλίο! είπαν όλα τα παιδιά.

-Η Άννα Φρανκ...είπε η Βίβιαν.

-Αυτό το βιβλίο το θέλω για τη μαμά μου! είπε ο Παναγιώτης δείχνοντας ένα άλλο βιβλίο.

-Αυτό μπορείτε να μου το κρατήσετε, να 'ρθω με τη γιαγιά μου να το πάρω; ρώτησε η Μαργαρίτα Κ..

-Μαργαρίτα, κοίτα, ''Οι μάγισσες δεν πιστεύουν στα δάκρυα'' το νούμερο ένα! είπε η Σοφία με χαρά. Μήπως έχετε και το νούμερο δύο; ρώτησε τον βιβλιοπώλη.

Κοιτούσαν, διάβαζαν, γελούσαν, χαίρονταν...Τι άλλο να ζητήσεις σαν δασκάλα;

Ζήτησα βέβαια από τον κύριο Σπύρο να μας προτείνει ένα βιβλίο για την τάξη μας. Κι εκείνος σαν να ήξερε ότι θα ασχοληθούμε με τον Εθνικό κήπο και τους κήπους γενικά, μας έδειξε ένα μεγάλο βιβλίο με τίτλο ''Δέντρα'' του Grajkowski Wojciech από τις εκδόσεις Μικρή Σελήνη. Είναι ένα βιβλίο γνώσεων, μεγάλο σε διαστάσεις (37✖27,3 εκ.),με μαγικές εικόνες, πληροφορίες και ιστορίες.

Άρεσε πολύ σε όλους και το αγοράσαμε για το σχολείο.  

Στο τέλος ευχαριστήσαμε, ευχηθήκαμε ''Καλή  συνέχεια'' και σιγά σιγά μπήκαμε πάλι στο σχολείο μας ευχαριστημένοι και πολύ ήρεμοι με γεμάτα χέρια μα πιο πολύ με γεμάτη καρδιά!

Ήταν το καλύτερο μάθημα...

Μια υπέροχη, 

απλή βόλτα που άφησε 

το αποτύπωμά της!

Πηγή:

http://www.athenssculptures.com/2014/05/monument-for-jews-holocaust.html