Βόλτα στη γειτονιά

Όμορφη μέρα!

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Χτες κάναμε μια όμορφη βόλτα στη γειτονιά με τα παιδιά που ήταν στο σχολείο, γιατί η ''Όμικρον'' μας έχει επισκεφτεί κι εμάς τις τελευταίες ημέρες. Μέρα ηλιόλουστη, μας προκαλούσε ν' αφήσουμε τη γλυκιά μας τάξη και να βγούμε έξω από τα κάγκελα του σχολείου. Σαν μια ωραία παρέα ξεκινήσαμε την περιήγησή μας. 

Στρίψαμε αριστερά και είδαμε τον κήπο του σχολείου που είναι στο πίσω μέρος.

Προχωρήσαμε και φτάσαμε στη γέφυρα που περνάει από κάτω 

ο ηλεκτρικός σιδηρόδρομος.

Εκείνη την στιγμή 

περνούσε κι ένα τρένο. 

Το χαιρετήσαμε και ιδιαίτερα ο Παναγιώτης, που τ' αγαπάει. Πρόλαβαν τα παιδιά και διάβασαν τον προορισμό του, ''ΠΕΙΡΑΙΑΣ''. 

-Πάει στον Πειραιά, φώναξαν με ενθουσιασμό!

Σιγά σιγά κατεβήκαμε 

το δρομάκι και φτάσαμε 

στην είσοδο 

του αρχαιολογικού χώρου του Κεραμεικού. 

Είδαμε τον Ταύρο που είναι ζωγραφισμένος στον τοίχο. Τα παιδιά ρώτησαν αν μπορούσαμε να μπούμε στο Μουσείο. Τους εξήγησα ότι έπρεπε να κλείσουμε ραντεβού. Συμφωνήσαμε  να το κάνουμε μια άλλη μέρα, που θα είναι όλα τα παιδιά της τάξης. 

Προχωρήσαμε κατά μήκος της περίφραξης 

κοιτάζοντας μέσα και συζητώντας για το χώρο. Είδαμε από μακριά ένα επιτύμβιο σήμα και μιλήσαμε γι' αυτό για να συνδυάσουν το γεγονός ότι πρόκειται για το πρώτο δημόσιο νεκροταφείο της αρχαίας Αθήνας. Είχαν μεγάλο ενδιαφέρον τα παιδιά! Όσο εκείνα ρωτούσαν τόσο ήθελα κι εγώ να τους μιλώ.

 

Φτάσαμε στην άκρη και είδαμε την αρχαία λεωφόρο που υπάρχει στον χώρο και οδηγούσε προς την Ακρόπολη. Διαβάσαμε και την πινακίδα που υπάρχει ακριβώς από πάνω.

Συνεχίσαμε τον περίπατό μας περνώντας σε μια άλλη εποχή. Πριν μέρες στην τάξη είχαμε πει ότι υπάρχει στη γειτονιά μας το μνημείο για το ''Ολοκαύτωμα''. Τα παιδιά κατάλαβαν ποιο ήταν και πλησίασαν γρήγορα.

Άρχισαν αμέσως να περιεργάζονται το μνημείο. Να περνούν ανάμεσα, να μιλάνε, να διαβάζουν τις ελληνικές πόλεις που είναι χαραγμένες, να μιλάνε για την Άννα Φρανκ, για το παιδί με τη ριγέ πιτζάμα. 

Δεν ήξεραν ότι είναι ένα αστέρι το μνημείο. Πρώτα είδαν το εξάγωνο στη μέση και μετά τα τρίγωνα γύρω γύρω. Τους είπα να φανταστούν ότι αν πλησιάσουν με έναν τρόπο τα τρίγωνα και  ενωθούν με το εξάγωνο, τι θα σχηματιστεί. Στην αρχή το είπαν ήλιο κι έπειτα  βρήκαν ότι δείχνει ένα αστέρι, το κίτρινο αστέρι του Δαβίδ. 

Μου ζήτησαν να δούμε στο κινητό μου το βιντεάκι  ''Το παιδί με τη ριγέ πιτζάμα'' από την παλαιότερη ανάρτηση Ολοκαύτωμα. Αφού το είδαμε, διάβασε η Μαργαρίτα Γ. τα λόγια που είναι γραμμένα στην μεταλλική πινακίδα που υπάρχει μπροστά από το μνημείο και τα υπόλοιπα παιδιά παρακολουθούσαν προσεκτικά.

Στάθηκαν σε κάποιες λέξεις και ρώτησαν τι σημαίνουν.

-Τι θα πει ''αποτρόπαιο'';

-Γιατί λέει ''αγωνία''; 

Mα κυρίως στάθηκαν στη λέξη ''λήθη''.

-Τι σημαίνει ''λήθη'', ρώτησαν σχεδόν όλα τα παιδιά ταυτόχρονα. 

Είχε βαρύνει το συναίσθημα. 

Φύγαμε περπατώντας αργά, με τη Σοφία να ολοκληρώνει την αφήγηση με τον Μπρούνο και τον Σμούελ από το βίντεο.

Φτάνοντας στο σταθμό του Θησείου ζήτησαν να σταματήσουμε να τον δούμε από πάνω. 

Έπειτα προχωρήσαμε προς την Ακρόπολη. Λίγο μετά την πλατεία του Θησείου αγοράσαμε μικρά, χρωματιστά ''Μακαρόν''. 

Ο καθένας διάλεξε τη γεύση που του άρεσε. Τα πήραμε και προχωρήσαμε λίγο ακόμα και αφού περάσαμε από το θερινό σινεμά και πιο πάνω από το ιερό του Πανός,

που  σταθήκαμε για να το περιεργαστούμε, καθίσαμε στο πρώτο πεζούλι να ξεκουραστούμε. Τα παιδιά έφαγαν ότι είχαν πάρει μαζί τους και φυσικά τα ''Μακαρόν''. Έκοψαν και δυο κίτρινα λουλουδάκια και μου τα πρόσφεραν. Αφού ξεκουραστήκαμε και είπαμε πάλι ότι θα ξαναπάμε ως εκεί και με τα υπόλοιπα παιδιά, γιατί είναι αλήθεια ότι μας έλειπαν, κάναμε μεταβολή κι αρχίσαμε να περπατάμε προς την κατεύθυνση του σχολείου. Ζωήρεψαν πάλι από το περπάτημα, έτρεξαν λιγάκι, ζήλεψαν πάλι τα ''Μακαρόν''  κι άρχισαν να μιλάνε για τα παγωτά. 

Άλλωστε η μέρα ήταν ζεστή!

Φτάνοντας στην πλατεία στρίψαμε αριστερά στην οδό Ηρακλειδών γιατί είχαμε ακόμη έναν σταθμό στη σημερινή βόλτα. Πήγαμε στο μικρό μα τόσο ζεστό και ''πλούσιο'' βιβλιοπωλείο της γειτονιάς μας ''Το Λεμόνι''. 

Μας καλωσόρισε ο κύριος Σπύρος, τον καλημέρισαν τα παιδιά και τους είπε να μπουν να χαζέψουν. Μεγάλος ενθουσιασμός!

-Το βιβλίο που έφερα στην τάξη από εδώ το αγόρασα, κυρία, με τη μαμά μου! είπε η Βασιλική.

-Κυρία, κοιτάξτε αυτό το βιβλίο! είπαν όλα τα παιδιά.

-Η Άννα Φρανκ...είπε η Βίβιαν.

-Αυτό το βιβλίο το θέλω για τη μαμά μου! είπε ο Παναγιώτης δείχνοντας ένα άλλο βιβλίο.

-Αυτό μπορείτε να μου το κρατήσετε, να 'ρθω με τη γιαγιά μου να το πάρω; ρώτησε η Μαργαρίτα Κ..

-Μαργαρίτα, κοίτα, ''Οι μάγισσες δεν πιστεύουν στα δάκρυα'' το νούμερο ένα! είπε η Σοφία με χαρά. Μήπως έχετε και το νούμερο δύο; ρώτησε τον βιβλιοπώλη.

Κοιτούσαν, διάβαζαν, γελούσαν, χαίρονταν...Τι άλλο να ζητήσεις σαν δασκάλα;

Ζήτησα βέβαια από τον κύριο Σπύρο να μας προτείνει ένα βιβλίο για την τάξη μας. Κι εκείνος σαν να ήξερε ότι θα ασχοληθούμε με τον Εθνικό κήπο και τους κήπους γενικά, μας έδειξε ένα μεγάλο βιβλίο με τίτλο ''Δέντρα'' του Grajkowski Wojciech από τις εκδόσεις Μικρή Σελήνη. Είναι ένα βιβλίο γνώσεων, μεγάλο σε διαστάσεις (37✖27,3 εκ.),με μαγικές εικόνες, πληροφορίες και ιστορίες.

Άρεσε πολύ σε όλους και το αγοράσαμε για το σχολείο.  

Στο τέλος ευχαριστήσαμε, ευχηθήκαμε ''Καλή  συνέχεια'' και σιγά σιγά μπήκαμε πάλι στο σχολείο μας ευχαριστημένοι και πολύ ήρεμοι με γεμάτα χέρια μα πιο πολύ με γεμάτη καρδιά!

Ήταν το καλύτερο μάθημα...

Μια υπέροχη, 

απλή βόλτα που άφησε 

το αποτύπωμά της!

Πηγή:

http://www.athenssculptures.com/2014/05/monument-for-jews-holocaust.html