Η Ελιά

Ο Ύμνος της ελιάς

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Συνεχίζοντας από την προηγούμενη ανάρτηση και από τον περίπατό μας με τα παιδιά την Πέμπτη στις 17 Μαρτίου 2022, στη γειτονιά του σχολείου μας, θα σου μιλήσω για το ποίημα του Κωστή Παλαμά ''Η ελιά'' που αποτελεί έναν ύμνο στο δέντρο της ελιάς δείχνοντας τη μεγάλη του αξία και πόσο ο ποιητής το είχε στην καρδιά του.

Με τα παιδιά το διαβάσαμε, κυκλώνοντας την ελιά που της πήραμε συνέντευξη και ουσιαστικά δείχνοντας την ευγνωμοσύνη μας για όλες τις ωραίες στιγμές που ζήσαμε εκείνη την ημέρα.

Στις 21 Μαρτίου είναι 

η Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. 

Ας διαβάσουμε πάλι το ποίημα αυτό παιδιά, κι ας το συνδέσουμε με το κλαδί ελιάς που έφερε το περιστέρι δείχνοντας ότι κόπασε ο κατακλυσμός κι ήρθε η ΕΙΡΗΝΗ. 

Άλλωστε από τα αρχαία χρόνια η ελιά είναι σύμβολο ευημερίας και προόδου που αυτά μόνο σε περίοδο Ειρήνης συμβαίνουν.

Κωστής Παλαμάς,1859-1943

Η Ελιά 

Είμαι του ήλιου η θυγατέρα

η πιο απ' όλες χαϊδευτή.

Χρόνια η αγάπη του πατέρα

σ' αυτόν τον κόσμο με κρατεί.

Όσο να πέσω νεκρωμένη,

αυτόν το μάτι μου ζητεί.

Είμ' η ελιά η τιμημένη.

Δεν είμ' ολόξανθη, μοσχάτη

τριανταφυλλιά ή κιτριά,

θαμπώνω της ψυχής το μάτι,

για τ' άλλα μάτια είμαι γριά.

Δε μ' έχει αηδόνι ερωμένη,

μ' αγάπησε μία θεά.

Είμ' η ελιά η τιμημένη.

Όπου κι αν λάχω κατοικία 

δε μ' απολείπουν οι καρποί, 

ως τα βαθιά μου γηρατεία

δε βρίσκω στη δουλειά ντροπή.

Μ' έχει ο Θεός ευλογημένη,

κι είμαι γεμάτη προκοπή.

Είμ' η ελιά η τιμημένη.

Φρίκη, ερημιά, νερά, και σκότη

τη γη εθάψαν μια φορά,

πράσινη αυγή με φέρνει πρώτη

στο Νώε η περιστερά.

Όλης της γης είχα γραμμένη

την εμορφιά και τη χαρά.

Είμ' η ελιά η τιμημένη.

Εδώ στον ίσκιο μ' αποκάτου

ήρθ' ο Χριστός ν' αναπαυθεί,

κι ακούστηκ' η γλυκιά λαλιά του

λίγο προτού να σταυρωθεί.

Το δάκρυ του, δροσιά αγιασμένη,

έχει στη ρίζα μου χυθεί.

Είμ' η ελιά η τιμημένη.

(1882)

Κωστής Παλαμάς (1859-1943)

Aς δούμε τι μας λέει το ποίημα:

Πολλοί ποιητές έγραψαν για την ελιά και δεκάδες τα ποιήματα που υπάρχουν. 

Από τον Όμηρο μέχρι τους πιο σύγχρονους ποιητές, όλοι αγάπησαν την ελιά.

• Ομήρου Οδύσσεια Ραψωδία ν

Ο Οδυσσέας και ο Τηλέμαχος, ο γιος του, καθισμένοι στη ρίζα μιας ελιάς, οργανώνουν τον τρόπο που θα ξεκάνουν τους μνηστήρες. Η ιερότητα της ελιάς ξεκάθαρη.

Τότες καθίσαν στης ιερής ελιάς τη ρίζα οι δυο τους,

να δουν πως θα ξεκάμουνε τους άτιμους μνηστήρες.

👉Η ελιά του Παλαμά είναι κόρη του ήλιου, η πιο χαϊδεμένη. Εκείνη παντού και πάντα τον κοιτάζει και μέχρι να πεθάνει τον αναζητάει.

Μπορεί να μην έχει χρώμα ξανθό ή να μην μοσχοβολάει σαν την τριανταφυλλιά ή την κιτριά αλλά αγγίζει ''το μάτι το εσωτερικό'', την ψυχή του ανθρώπου, ενώ για την όραση με τα μάτια μπορεί να φαίνεται γριά με το γκρίζο χρώμα της.

Μπορεί να μην κελαηδάει το αηδόνι στα κλαδιά της αλλά την αγάπησε η θεά, εννοώντας τη θεά Αθηνά. ( Έτσι δίνεται η ευκαιρία υπενθύμισης του μύθου για το όνομα της Αθήνας).

Πάντα δίνει καρπούς, όπου κι αν φυτρώνει κι αν ζει, μέχρι να γεράσει. Η δουλειά για εκείνη δεν είναι ντροπή, για τους ανθρώπους τους φτωχούς που ασχολούνται με την καλλιέργειά της, αλλά ο Θεός την έχει ευλογήσει και τους κάνει να προοδεύουν.

Ο ποιητής αναφέρει και την ιστορία του Νώε όπου το περιστέρι φέρνει ένα κλαδί ελιάς μόλις σταμάτησε η καταιγίδα, δείχνοντας την ησυχία που επικράτησε και την ειρήνη ύστερα από τον κατακλυσμό.

Η κιβωτός το Νώε

Ακόμη μια αφορμή για επέκταση στην ιστορία του κατακλυσμού του Νώε από την Παλαιά Διαθήκη.

Στον ίσκιο της ελιάς ξεκουράστηκε ο Χριστός όταν πήγε στο όρος των Ελαιών λίγο προτού σταυρωθεί και το δάκρυ του πότισε για πάντα τη ρίζα της.

Πηγές:

Φωτογραφίες Κωστή Παλαμά

Ανακτήθηκαν στις 20/03/22

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CF%89%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%82_%CE%A0%CE%B1%CE%BB%CE%B1%CE%BC%CE%AC%CF%82