Ύμνος στην αγάπη
Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
Κυριακή! Δεν σταματάω να σκέφτομαι...Οι δείκτες των ρολογιών προχώρησαν μια ώρα μπροστά. «Χάσαμε, κερδίσαμε ώρα;» αναρωτιόμαστε κάθε χρόνο.
Ο χρόνος κυλάει σαν το ποτάμι και δεν γυρίζει πίσω. Ο χρόνος που αφιερώνεις σε κάτι και το φροντίζεις, το κάνει μοναδικό.
Κοιτάζω τα βιβλία στη βιβλιοθήκη και τα μάτια μου πέφτουν εκεί, στο λεπτό αυτό βιβλίο, έκδοσης 1988 με τίτλο «Ο Μικρός Πρίγκιπας» του ΑΝΤΟΥΑΝ ΝΤΕ ΣΑΙΝΤ- ΕΞΥΠΕΡΥ. Το βγάζω από το ράφι κι αρχίζω να το ξεφυλλίζω όπως κάνω συνήθως, κοιτάζω τις σελίδες, ψάχνω να βρω τι είχα υπογραμμίσει πριν χρόνια, τι είχα σημειώσει στο πλάι των σελίδων. Το έκανα τότε κι αυτό.
Το βιβλίο είναι ένα συμβολικό παραμύθι. Αν και θεωρείται παιδικό βιβλίο, διαβάζεται από μικρούς και μεγάλους πάντα με την ίδια συγκίνηση.
Υπόθεση του βιβλίου:
Ο αφηγητής (πιλότος) κάνει αναγκαστική προσγείωση στην έρημο Σαχάρα και προσπαθεί να επιδιορθώσει το αεροπλάνο του, που έχει πάθει βλάβη. Εκεί τον συναντά ένα όμορφο, ασυνήθιστο αγόρι, o Μικρός Πρίγκιπας, που έφυγε από τον μικρό ιδιωτικό του πλανήτη, επειδή πικράθηκε από το λουλούδι του και έχει βαλθεί να γνωρίσει τον κόσμο και να μάθει πράγματα που δε γνωρίζει. Περιπλανήθηκε σε διάφορους πλανήτες ώσπου έφτασε στη Γη και συνάντησε τον αφηγητή. Γνωρίζονται και γίνονται φίλοι. Αποφάσισε να μείνει μαζί του. Ο αφηγητής μαθαίνει πολλά από τον καινούριο του φίλο. Ανάμεσα σε όλα αυτά που γνώρισε ο μικρός πρίγκιπας είναι τα τριαντάφυλλα και η αλεπού.
Χρονολογία έκδοσης αντιτύπου:1988
Αριθμός σελίδων:96
Από το οπισθόφυλλο:
O Μικρός Πρίγκιπας:
Ένας ύμνος στη ζωή, τη φύση, την αγάπη τη φιλία. Ένα αντίδοτο για τη ματαιοδοξία, την πλεονεξία τα πλούτη και την πειθαρχία της σύγχρονης ζωής.
Ο Μικρός Πρίγκιπας:
Κύριο δίδαγμά του-όπως λέει ο Στρατής Τσίρκας- είναι το αίσθημα ευθύνης απέναντι σ' εκείνους που αγαπούμε ή μας αγαπούν.
Ο ίδιος ο συγγραφέας εικονογράφησε το βιβλίο με τις ακουαρέλες του και κυκλοφορεί σε όλες τις γλώσσες του κόσμου.
Ξεφυλλίζοντας έφτασα στη σελίδα 64 του βιβλίου μου.
Την ξαναδιάβασα και προχώρησα ακόμη πιο κάτω:
Το 'φερε όμως η τύχη και ο μικρός πρίγκιπας, αφού περπάτησε πολύ μέσα στην άμμο, τα βράχια και τα χιόνια, ανακάλυψε επιτέλους έναν δρόμο. Και όλοι οι δρόμοι οδηγούν στους ανθρώπους.
«Καλημέρα», είπε.
Ήταν ένας κήπος με ανθισμένες τριανταφυλλιές.
«Καλημέρα», είπαν τα τριαντάφυλλα.
Ο μικρός πρίγκιπας τα κοίταξε. Έμοιαζαν πολύ με το λουλούδι του.
«Τι είστε;» τα ρώτησε κατάπληκτος.
«Είμαστε τριαντάφυλλα», είπαν τα τριαντάφυλλα.
«Α! έκανε ο μικρός πρίγκιπας.
Και ένιωσε πολύ δυστυχισμένος. Το λουλούδι του τού είχε πει πως ήταν μοναδικό στο είδος του μέσα σ' ολόκληρο το σύμπαν. Και να που έβλεπε πέντε χιλιάδες, ολόιδια, σ' έναν μονάχα κήπο!
Θα στενοχωριόταν πολύ, είπε μέσα του, αν το 'βλεπε αυτό... θα έσκαγε στο βήχα και θα 'κανε πως πεθαίνει για ν' αποφύγει το ρεζίλεμα. Και θα είχα την υποχρέωση να κάνω πως το περιποιούμαι, αλλιώς, για να με ταπεινώσει κι εμένα, θα αφηνόταν να πεθάνει στ' αλήθεια...
Ύστερα σκέφτηκε: Nόμιζα πως ήμουν πλούσιος, έχοντας ένα λουλούδι μοναδικό, και δεν είχα παρά ένα κοινό τριαντάφυλλο. Μ' αυτό και με τα τρία ηφαίστεια που μου φτάνουν ως το γόνατο και το ένα τους είναι σβησμένο για πάντα, δεν είμαι και κανένας σπουδαίος πρίγκιπας...
Και, πέφτοντας στο χορτάρι, έκλαψε.
Και τότε εμφανίστηκε η αλεπού.
«Καλημέρα», είπε η αλεπού.
«Καλημέρα», είπε ευγενικά ο μικρός πρίγκιπας, που γύρισε αλλά δεν είδε τίποτα.
«Εδώ είμαι», είπε η φωνή, «κάτω απ' τη μηλιά...»
«Τι είσαι εσύ;» είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Είσαι πολύ όμορφη...»
«Είμαι αλεπού», είπε η αλεπού.
«Έλα να παίξουμε», της πρότεινε ο μικρός πρίγκιπας.
«Είμαι πολύ λυπημένος...»
«Δεν μπορώ να παίξω μαζί σου», είπε η αλεπού.
«Δεν είμαι εξημερωμένη».
«Α, συγγνώμη!» έκανε ο μικρός πρίγκιπας.
Μα, αφού το σκέφτηκε, πρόσθεσε:
«Τι θα πει εξημερωμένη;»
«Δεν είσαι από εδώ», είπε η αλεπού. «Ψάχνεις για τίποτα;»
«Ψάχνω για τους ανθρώπους», είπε ο μικρός πρίγκιπας.
«Τι θα πει εξημερωμένη;»
«Οι άνθρωποι», είπε η αλεπού «έχουν τουφέκια και κυνηγούν. Φοβερό πράμα. Θρέφουν όμως και κότες. Είναι το μόνο τους καλό. Ψάχνεις για κότες;»
«Όχι», είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Ψάχνω για φίλους. Τι θα πει εξημερωμένη;»
«Είναι κάτι που έχει ξεχαστεί από καιρό», είπε η αλεπού.
«Θα πει να κάνεις δεσμούς...»
«Να κάνεις δεσμούς;»
«Ασφαλώς», είπε η αλεπού. «Για μένα είσαι ως τώρα μονάχα ένα αγοράκι, ίδιο κι απαράλλαχτο με εκατό χιλιάδες άλλα αγοράκια. Και δε σ' έχω ανάγκη. Ούτε κι εσύ με έχεις ανάγκη. Για σένα δεν είμαι παρά μια αλεπού, ίδια με άλλες εκατό χιλιάδες αλεπούδες. Αν όμως με εξημερώσεις, θα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Θα είσαι για μένα μοναδικός στον κόσμο. Θα είμαι για σένα μοναδική στον κόσμο...»
«Αρχίζω να καταλαβαίνω», είπε ο μικρός πρίγκιπας. «Υπάρχει κάποιο λουλούδι... νομίζω ότι μ' έχει εξημερώσει...»
«Δεν αποκλείεται», είπε η αλεπού. «Βλέπει κανείς σ' αυτή τη Γη τόσα και τόσα...»
«Α, μα δεν είναι στη Γη!» είπε ο μικρός πρίγκιπας.
Η αλεπού φάνηκε να παραξενεύεται.
«Σε άλλον πλανήτη;»
«Ναι».
«Υπάρχουν κυνηγοί στον πλανήτη σου;
«Όχι».
«Ενδιαφέρον αυτό! Κότες;»
«Ούτε».
«Τίποτα δεν είναι τέλειο», αναστέναξε η αλεπού.
Η αλεπού όμως ξανάπιασε την αρχική της σκέψη:
«Η ζωή μου είναι μονότονη. Κυνηγάω κότες, με κυνηγάνε οι άνθρωποι. Όλες οι κότες μοιάζουν κι όλοι οι άνθρωποι μοιάζουν. Κάπως βαριέμαι λοιπόν. Αν όμως μ' εξημερώσεις, η ζωή μου θα λάμψει. Θα αναγνωρίζω έναν ήχο βημάτων αλλιώτικο απ' όλους τους άλλους. Τα βήματα των άλλων με κάνουν και χώνομαι στη γη. Τα δικά σου θα με φωνάζουν έξω από τη γη, σαν να 'ναι μουσική. Ύστερα δες! Να, κάτω εκεί, βλέπεις εκείνα τα σπαρμένα χωράφια; Εγώ δεν τρώω ψωμί. Το στάρι δε μου χρειάζεται. Τα στάχυα στα χωράφια δε μου θυμίζουν τίποτα. Κρίμα, ε! Εσύ όμως έχεις χρυσαφένια μαλλιά. Έτσι, θα είναι υπέροχα όταν μ' εξημερώσεις! Το χρυσαφένιο στάρι μου θυμίζει εσένα. Και θ' αγαπάω τη βουή του ανέμου μες στα στάχυα».
Η αλεπού σώπασε και κοίταξε κάμποση ώρα το μικρό πρίγκιπα.
«Σε παρακαλώ... εξημέρωσέ με! είπε.
«Θα το 'θελα πολύ», απάντησε ο μικρός πρίγκιπας, «αλλά δεν έχω πολύ καιρό. Έχω ν' ανακαλύψω φίλους και να μάθω πολλά».
«Δε μαθαίνεις παρά τα πράγματα που εξημερώνεις», είπε η αλεπού. «Οι άνθρωποι δεν έχουν πια καιρό να γνωρίσουν τίποτα. Όλα τα παίρνουν έτοιμα από τα μαγαζιά. Αφού όμως δεν υπάρχουν μαγαζιά που να πουλάνε φίλους, οι άνθρωποι δεν έχουν φίλους. Αν θέλεις έναν φίλο, εξημέρωσέ με!»
«Τι πρέπει να κάνω;» είπε ο μικρός πρίγκιπας.
«Πρέπει να έχεις μεγάλη υπομονή», απάντησε η αλεπού.
«Θα κάτσεις πρώτα λίγο μακριά μου, έτσι, στο χορτάρι. Θα σε κοιτάω με την άκρη του ματιού και δε θα βγάλεις άχνα. Τα λόγια είναι που δημιουργούν τις παρεξηγήσεις. Κάθε μέρα όμως, θα μπορείς να κάθεσαι και λιγάκι πιο κοντά...»
Την άλλη μέρα ξανάρθε ο μικρός πρίγκιπας.
«Θα ήταν καλύτερα να έρχεσαι πάντα την ίδια ώρα», είπε η αλεπού.
«Αν έρχεσαι, ας πούμε, στις τέσσερις το απόγευμα, από τις τρεις θ' αρχίζω να 'μαι ευτυχισμένη. Όσο θα περνά η ώρα, τόσο θα νιώθω ευτυχισμένη. Στις τέσσερις πια θα πηγαινοέρχομαι και θ' ανησυχώ. Θ' ανακαλύψω την αξία της ευτυχίας! Αν όμως έρχεσαι όποτε να 'ναι, ποτέ δε θα ξέρω πότε ακριβώς να σου 'χω ανοίξει την καρδιά μου... Χρειάζεται τελετουργία».
«Τι θα πει τελετουργία;» είπε ο μικρός πρίγκιπας.
«Είναι κι αυτό κάτι που έχει ξεχαστεί», είπε η αλεπού.
«Είναι αυτό που κάνει τη μια μέρα να διαφέρει από την άλλη, τη μια ώρα από την άλλη. Οι κυνηγοί μου, ας πούμε, έχουν κάποια τελετουργία. Χορεύουν κάθε Πέμπτη με τα κορίτσια του χωριού. Έτσι η Πέμπτη είναι υπέροχη μέρα! Πάω και μια βόλτα ως τ' αμπέλι. Αν όμως χόρευαν οι κυνηγοί όποτε να 'ναι, όλες οι μέρες θα 'ταν ίδιες, κι εγώ δε θα 'χα ανάπαυλα ούτε στιγμή».
Έτσι ο μικρός πρίγκιπας εξημέρωσε την αλεπού. Και όταν πλησίασε η ώρα που θα έφευγε:
«Αχ!» είπε η αλεπού. «Θα κλάψω».
«Εσύ φταις», είπε ο μικρός πρίγκιπας, «εγώ δεν ήθελα το κακό σου, εσύ όμως ήθελες να σε εξημερώσω...»
«Και βέβαια», είπε η αλεπού.
«Όμως θα κλαις!» είπε ο μικρός πρίγκιπας.
«Και βέβαια», είπε η αλεπού.
«Τότε τι κέρδισες;»
«Κέρδισα», είπε η αλεπού, «αφού υπάρχει το χρώμα του σταριού!» Και πρόσθεσε: «Πήγαινε να ξαναδείς τα τριαντάφυλλα. Θα καταλάβεις ότι το δικό σου είναι μοναδικό στον κόσμο. Όταν ξανάρθεις να με αποχαιρετίσεις θα σου δωρίσω ένα μυστικό».
Ο μικρός πρίγκιπας πήγε να ξαναδεί τα τριαντάφυλλα.
«Δε μοιάζετε καθόλου με το τριαντάφυλλό μου, δεν είστε ακόμα τίποτα», τους είπε. «Κανένας δε σας εξημέρωσε και δεν εξημερώσατε κανέναν. Είστε όπως ήταν η αλεπού μου: μια αλεπού σαν εκατό χιλιάδες άλλες. Γίναμε όμως φίλοι και τώρα είναι μοναδική στον κόσμο».
Και τα τριαντάφυλλα στενοχωρήθηκαν.
«Είστε όμορφα, μα είστε άδεια», τους είπε ακόμα. «Κανένας δε θα πεθάνει για χάρη σας. Βέβαια, ένας τυχαίος, περαστικός θα νόμιζε ότι το δικό μου σας μοιάζει.
Όμως εκείνο, μόνο του, είναι πολύ πιο σπουδαίο απ' ότι είστε όλα μαζί, γιατί εκείνο το πότισα· γιατί εκείνο το έβαλα κάτω από τη γυάλα· γιατί εκείνο το προστάτεψα απ' τον αέρα· γιατί για χάρη του σκότωσα τις κάμπιες (εκτός από δυο τρεις που άφησα για να γίνουν πεταλούδες)· γιατί εκείνο τ' άκουσα να μου παραπονιέται ή να παινεύεται ή και, καμιά φορά, να σωπαίνει· γιατί είναι το τριαντάφυλλό μου».
Και ξαναπήγε στην αλεπού.
«Γεια σου», της είπε...
«Γεια σου», είπε η αλεπού. «Άκου το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Η ουσία δε φαίνεται με τα μάτια».
«Η ουσία δε φαίνεται με τα μάτια», επανέλαβε κι ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
«Ο καιρός που αφιέρωσες στο τριαντάφυλλό σου είναι που κάνει το τριαντάφυλλό σου τόσο σημαντικό».
«Ο καιρός που αφιέρωσα στο τριαντάφυλλό μου...»είπε κι ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
«Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει αυτή την αλήθεια», είπε η αλεπού. «Εσύ όμως δεν πρέπει να την ξεχάσεις. Θα 'σαι για πάντα υπεύθυνος για κείνα που έχεις εξημερώσει. Είσαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό σου...»
«Είμαι υπεύθυνος για το τριαντάφυλλό μου...» επανέλαβε ο μικρός πρίγκιπας για να το θυμάται.
- Εξηγεί στον Μικρό Πρίγκιπα την αξία των συναισθημάτων.
- Του μαθαίνει ότι η ανθρώπινη ευτυχία βρίσκεται στην αναμονή του αγαπημένου προσώπου και στη φροντίδα γι' αυτό.
- Τονίζει την αξία της φιλίας.
- Με την επιμονή και τη σοφία της, η αλεπού, βοηθάει τον Μικρό Πρίγκιπα να κοινωνικοποιηθεί και να μάθει να ζει με άλλους, παίρνοντας χαρά μέσα από την επαφή με τα αγαπημένα του πρόσωπα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.